Vrijdag, 31 Januari 2014

31.01.2014 - parcoursverkenning: bamburgh lus 2 - 13 km

Eerder probeerde ik al het laatste lusje van de ultra te lopen maar dat mislukte door een hek dat ik niet open kreeg. Maar ik laat me niet gek maken en dus benaderde ik de route dan van de andere kant en besloot vanaf de duinen, langs het kasteel (op weg naar de finish normaal), door een bospaadje, langs de weg en via Red Barns de route te benaderen. Ik weet nu immers al dat ik na Monkshouse linksaf de duinen in moet bij de bunker, de weg over moet steken, langs de boerderij moet lopen en dan door het hek naar links. Dat deed ik al, alleen zou ik dus nu van rechts komen bij het hek en gewoon door kunnen lopen, en verder de juiste route in de juiste richting op moeten kunnen lopen. Zo gezegd zo gedaan. Er staat een redelijk forse wind van 65 km per uur met windstoten die harder zijn. Helaas zal ik die wind op de heenweg tegen hebben door het veld, maar het is niet anders. Ik wil per se de route in de goede richting lopen.

Eerst parkeren en door de duinen. Maar ik bedenk ineens dat ik nog niet het paadje heb gezien van de ultra zelf die vanaf de weg zal komen dus ik besluit terug te lopen om dan ook daadwerkelijk dat pad te zien. Boeiend, want dat komt dus gewoon op precies hetzelfde duinpad uit waar ik net vandaan kwam. Ik zie sneeuwklokjes!

klik voor groot

Daarna het pad op langs het kasteel en je merkt meteen dat het twee dagen droog was, want het pad is prima begaanbaar, een stuk beter dan een paar dagen geleden. Zo zie je maar dat je inderdaad geen invloed hebt op bepaalde dingen zoals het weer. Onnodig dus om je druk over te maken, het kan meezitten of het kan tegenvallen. Volgens mij heb ik qua training er alles aan gedaan en als het blubber is straks, dan kost dat dus gewoon extra tijd. So be it.

Langs het kasteel even omhoog lopen en daarna straks over het paadje weer richting de weg. Ik neem en stukje weg om een beetje op te schieten, maar je kunt al eerder het pad door de weilanden op. Maar de ultra loopt daar ook niet, dus nemen we de weg maar.

klik voor groot



Na de huisjes van Bamburgh slaan we rechtsaf richting Red Barns. Ik herken die naam, want er staat een huis te koop waar ik eens op internet naar keek. Grappig dat ik daar nu langs zal lopen. Het ziet er in werkelijkheid heel anders uit dan op het plaatje. Beter. Zo zie je maar. Maar hoe dichterbij ik kom, hoe minder ik de route snap. Ik kijk op de kaart en zit toch echt goed. Gelukkig komt er net en auto het erf op rijden waar ik sta te turen op de kaart en hij vertelt me dat ik inderdaad over zijn terrein moet lopen en dan weer op het pad zal komen. ij is even bezig met het hek, dus het bordje ontbreekt. Aha. Nou weer wat geleerd en na even gekletst te hebben, vervolg ik weer mijn weg. Mijn pace voor vandaag is dus verder onbelangrijk want de tijd liep tijdens dit praatje gewoon door en ik zie dus nu 11 min/km op de teller staan. Tsja dat krijg je met dat kletsen. Maar inderdaad is het pad gauw gevonden en hier begint het bikkelen tegen de wind in pas goed. Het veld is totaal open en de wind beukt op ons in. De oortjes van woef flapperen in de wind maar ze loopt moedig voor me uit. Vandaag is ze jarig! Mijn stoere hond doet het toch maar weer mooi zo samen met mij door weer en wind. Dat we straks regen gaan krijgen, is nu wel duidelijk maar het is nog droog.

Al snel komen we langs dat hekje dat ons van de week tegen heeft gehouden. Ha! Maar nu staan we aan de goede kant en kunnen we gewoon lekker verder draven. Opvallend is wel dat ook dit weiland een stuk beter er bij ligt na 2 droge dagen.

klik voor groot




De route laat zich gemakkelijk vinden maar ik ben blij dat ik dit nu een keer gelopen heb, want ergens gaat het nog bijna mis omdat er ook geen bordjes meer staan. Na een hek moet je scherp linksaf en daar loop je dus gemakkelijk voorbij. Maar ik herken het ongeveer en weet welke richting op moet, dus ik kan hier niet verkeerd straks. Het pad valt me reuze mee, door de schapen is het omgewoeld en modderig maar niet glad dus prima te doen.

klik voor groot



Uiteindelijk komen we op de weg uit. Ik liep daar al vaker en en de weg vanaf nu wel ongeveer. De weg loopt lekker naar beneden, daarna slaan we linksaf naar beneden en weer wat omhoog. Prima te doen allemaal en bekend terrein. Deze weg liep ik al tijdens de 45 km route deze richting op. Verder en verder lopen we, naar Glororum en verder rechtdoor naar Budle bay. De weg loopt best lekker even naar beneden en ik ben verrast dat ik deze weg de andere richting op liep tijdens de 45 km route. Pfffff zwaar. Eventjes omhoog en dan weer naar beneden richting Budle bay. Ik passeer een aar geweldig mooie huizen die ik nog nooit eerder gezien heb. Prachtig. Ik zie in de verte voor me Budle Bay al liggen. Inmiddels sneeuwregent het al zachtjes en ik voel dat het langzaam steeds harder gaat regenen. De wind trekt ook nog wat extra aan. Maar wat kan me gebeuren, we zijn al een heel eind en alles gaat prima.

Als ik aan het einde van de weg kom, zie ik het pad waar ik overheen moet. Maar ik zie ook dat vlakbij het hekje waar het pad loopt, die grote groep koeien met stier en kalfje staat. Makkelijk dat je dat kunt zien vanaf de weg, want hier had ik al rekening mee gehouden bij het maken van de route. Ik kies dus toch niet voor het pad door het weiland met de enge koeien, maar loop een stukje over de weg en zal straks linksaf slaan weer de juiste route op. Misschien doe ik dat tijdens de ultra ook wel als ik die dieren zie sta, maar nu met de hond erbij, doe ik het zeker. Ik weet dat het ietsje langer is, maar vooruit maar.

Zo gezegd zo gedaan en al snel lopen we richting het caravan park weer richting de zee. Straks weer rechtsaf richting golfbaan en dus weer op bekend terrein want dat stukje heb ik nu inmiddels al vaker gelopen. Het is inmiddels een beetje noodweer geworden. De regen en de wind beukt op ons in. Woef draaft moedig voor me uit, oortjes wapperend in de wind. Nog een stukje over de golfbaan en over het pad daarna.

klik voor groot



Na de golfbaan even over de weg. De golven van de zee zijn enorm hoog en het geluid is oorverdovend. Er staan heel wat auto's op de eerste parkeerplaats met mensen erin die naar de beukende golven kijken. Het heeft ook wel iets magisch. Het is schitterend om te zien maar dan wel vanuit een auto. Het waait hier zo hard, en de regen slaat zo hard in mijn gezicht dat ik nauwelijks meer iets kan zien. Soms komt er een hageltje in mijn oog en dat vinden mijn lenzen weer niet zo leuk. Maar we zijn er bijna, dus gewoon even doorzetten. Ik vuur een oud anker af van een eerdere run en loop dus rustig verder. Niet eens meer een kilometer dus ik ben er bijna. Grappig genoeg is de route toch wat langer dan ik dacht en daarmee komt mijn maandtotaal op 230 kilometer.

Ik vind het niet heel vervelend als ik de auto zie staan en ik doe gauw mijn jack aan en een muts op. Even nog de pootjes van woef schoonmaken in de zee en dan gauw naar huis. Deze keer dus geen fatsoenlijke cool down want daar is het weer echt niet geschikt voor. Ik droog woef gauw af, doe de droogjas om en we gaan lekker naar huis waar mijn jarige woef meteen in slaap valt na een lekker bakje eten.

klik voor groot



Op naar ons volgende avontuur. Deze keer ging alles goed en was ik voorbereid op enge koeien die ik zo kon omzeilen. Jammer dat het nu weer zo hard regent want zo wordt het natuurlijk niks met de weiland en de paden....

Gegevens:

* afstand: 13 km
* temp 3 graden - harde wind



januari 230 km - 2014 totaal 230 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 80 km
hoka stinson trail - 163 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

rondje in google earth openen

gepost door Max op 05:17 PM

Donderdag, 30 Januari 2014

artikelen: training: sportpsychologie deel 1 - focus

Focus is een van de belangrijkste vaardigheden om succes te hebben. Dwaalt jouw geest wel eens af midden in een training? Waarschijnlijk wel en het maakt in dat geval uit of je een lekkere duurloop aan het lopen bent, of bezig bent met een interval training of tempo training. Als in het laaste geval jouw gedachten afdwalen van de training en de doelen die je jezelf hebt gesteld dan is de kans groot dat jouw performance minder is of wordt. Je bent immers niet totaal gericht op het doel. Verbeter jouw focus door middel van de volgende tips

lees verder

gepost door Max op 10:23 AM

Woensdag, 29 Januari 2014

29.01.2014 - bamburgh golf course - 9 km

Dit heeft nog niet eerder bij een rondje gestaan denk ik.. Een rondje golfcourse! Dat was helemaal niet de bedoeling, ik wilde lekker even zonder kaart en zonder nadenken Bamburgh naar Seahouses lopen over het strand. Maar ik was even vergeten dat het hoog water was (daarom kon ik immers ook vorige week naar Holy Island, omdat het toen laag water was) en bovendien stormde het zo verschrikkelijk dat ik het na 400 meter over het strand wel gezien had en terugkeerde. Het zand was heel zacht, de wind sloeg in mijn gezicht en door de storm haalde ik nauwelijks 8 min/km. Niet zo nuttig dus en dus maar terug. Het was leuk. Niks hoeft, niks moet, alleen maar lopen en kijken waar je uitkomt. Dat kan natuurlijk alleen met goede kaart bij de hand maar die had ik!

klik voor groot

Ik zou dan wel even een rondje maken bij de golfbaan waar ik al eerder liep. Maar al rommelend ontdekte ik steeds meer paden en op een gegeven moment stond ik hoog te kijken op het kasteel en op het dorp. Mooi! Ik was heel verrast want er waren nog best paden waar je overheen kon en soms liep ik dan maar gewoon over de baan. Geen idee of dat mag, ik denk het niet maar ik liep aan de zijkant dus dat moest wel kunnen (hoop ik).

klik voor groot




Op een gegeven moment kwam ik grappig genoeg op een echt wandelpad dat deel uitmaakt van een langere route. Ik wilde dat dan proberen maar dat liep toch dood (nu in de winter wordt er geen gebruik van gemaakt blijkbaar) en dus moesten we weer terug. Kijkend op de kaart zag ik dat er een ander lange afstand wandelpad dichtbij zou zijn dus daar hobbelde ik dan maar naartoe. ik vond het wel een grap en het liep helemaal niet slecht. Beetje nat maar prima te doen. Ik kwam uit op een punt waar ik niet verwacht had uit te komen, vlak bij de weg. Zo leer je nog eens wat en ik zag aan het lijntje op de kaart dat ik best een aardig rondje liep op deze manier. Nu weer terug naar het echte wandelpad dan maar en dan zou ik vanzelf uitkomen op het laatste stukje van de ultra waar ik al eerder liep. In de verte zag ik een groep van 3 mannen met rugzakken wandelen over het lange afstand pad. Stoer en dik aangekleed met grote rugzakken en zware schoenen. Ik was benieuwd of en waar ik die zou inhalen op het pad.

Grappig genoeg gebeurde dat sneller dan ik dacht. Toen ik de laatste wandelaar achterop kwam, keek hij verrast om toen ik aan kwam. Ze deden erg hun best om uit de modder te blijven en toen had ik lol. Lichtvoetig rende ik hem voorbij (nou ja..) en hij was zo verrast dat hij meteen (zoals mannen dan doen) naar zijn maten ging roepen. Hahaha ze vonden zichzelf natuurlijk enorme bikkels, vechtend tegen de wind in met hun bepakking over het rottige pad. En daar kwam ik. Met mijn hondje gemakkelijk voorbij rennend, dwars door de modder en de plassen. ha! Ze moesten eens weten. Ik heb dat pad net geoefend natuurlijk. Maar het commentaar en de uitroepen vond ik natuurlijk onwijs grappig. Zo ben ik dan ook wel weer. Maar nu moest ik natuurlijk ook even braaf het laatste stuk netjes doorhobbelen zonder te zeuren over de modder of de plassen enzo waren we dus alweer heel snel bij het begin van de golfbaan. Zie je... hardlopen gaat toch sneller dan wandelen!

Ng even een kiekje van woef met de zee op de achtergrond en snel weer door voor het laatste stukje langs de zee. Waf ziet er niet uit maar die maak ik straks wel schoon in de zee, het water staat toch lekker dichtbij door het getijde.

klik voor groot



Toch nog een 9 km rondje gedaan en dat valt niet eens tegen want dat zou een heen en weertje ook ongeveer zijn geweest. Ik vond het wel een grap: weer een nieuw stukje ontdekt en dit is dus altijd te lopen als het water zo is of als de wind zo staat. Want natuurlijk heb je op dit stuk ook tegenwind, maar op het strand is het echt alleen heen en weer en dat is toch minder lekker met die storm. Weer een leuk moment om te ankeren zo op de terugweg met die wandelaars. Ik hoop dat ik net zo fris ben straks aan het einde van de trail ultra!

Op naar de volgende ronde dan maar weer.

Gegevens:

* afstand: 9 km
* temp 4 graden



januari 217 km - 2014 totaal 217 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 80 km
hoka stinson trail - 149 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

rondje in google earth openen

gepost door Max op 04:58 PM

Maandag, 27 Januari 2014

27.01.2014 - parcoursverkenning: bamburgh lus - 13 km

Vandaag wilde ik de laatste lus van het parcours doen. Bamburgh castle waar de finish is, even teruglopen richting Monkshouse en daar de duinen in en de weg over steken. Normaal zou ik dus vanaf het Zuiden komen, Monkshouse oversteken en dan linksaf de duinen in. Ik was benieuwd of er een pad zou zijn. Eerst maar eens kijken welke weg ze nemen bij het kasteel!

klik voor groot

Even goed kijken... hier is straks de finish neem ik aan!!

klik voor groot



Daarna weer de weg vinden naar het strand en dat is een hele kluif omdat de duinen zo ver zijn weggeslagen. Let op formaat hondje en je ziet meteen hoe hoog dat is

klik voor groot



Het strand ligt er prima bij dus we kunnen even lekker voort hobbelen. Ik denk dat ik ongeveer wel weet waar ik de duinen weer in moet voor de oversteek naar de weg. Onderweg zien we de met cement volgegoten zakken ineens die zijn vrijgevallen met de december storm. Dat is bijzonder, ik had het al in de krant gelezen maar nog niet eerder gezien. Leuk dat de natuur dan ineens deze dingen weer prijsgeeft. Zo lang als het duurt, want met een andere wind is alles straks weer verdwenen.

klik voor groot



Ik weet dus nu dat inderdaad de bunker bovenop de duinen de plek is waar we straks linksaf de duinen in moeten. Dat is op dit moment dus een aardige klim over zacht zand, maar het is wel te doen en het stukje door de duinen is maar kort. Daarna de weg oversteken en naar de boerderij lopen. Bij de boerderij rechtdoor over het eerste veld en dan linksaf het andere veld in.

klik voor groot



Maar helaas loopt het anders. Het eerste hek kan gewoon open maar het laatste hek dus niet. Ik kan er zelf makkelijk overheen klimmen maar dit is net te hoog om de hond overheen te tillen, ook omdat je ver in de modder zakt als je daar staat. Dit gaat dus niet lukken en ik heb een beetje de pest in. Ik kijk op de kaart en zie dat ik wel terug kan, en bij Red Barns dan weer het veld in zodat ik van rechts kom en door kan lopen achter het hek. Maar op dat moment heb ik daar helemaal geen zin meer in en ik besluit terug te gaan naar het strand.

klik voor groot



Het weer knapt een beetje op en ik doe lekker mijn handschoenen uit. Ik nam de dikke handschoenen mee en dat is dus met dit zonnetje ineens een beetje warm. Lekker lopen en ik twijfel wat ik zal doen. Vandaag dan maar heel kort en morgen opnieuw vanaf de andere kant proberen? Maar ik loop lekker en het weer is niet slecht. Ik raadpleeg nogmaals de kaart om te zien wat ik dan wel kan doen van de ultra route en ik besluit dan maar het laatste stuk bij de golfbaan en Budle te gaan bekijken. Ik liep daar vorige week al even maar niet precies het stuk wat we moeten doen straks.

klik voor groot



Ik loop over de golfbaan en neem een andere weg zodat ik straks het stuk kan doen wat we lopen op de ultra en vanaf de juiste richting. Ik ben benieuwd waar ik nu uit zal komen maar het blijkt gewoon hetzelfde punt bij dat caravan park waar ik al eerder was. Kijkend op de kaart zie ik dat ik nu rechtdoor moet (nou ja, daar kom ik straks dus vandaan) over een veld. et ziet er ongezellig uit, maar ik zie dat de route daar naar beneden zal lopen. Dat is ook leuk.

klik voor groot



Ik besluit het stuk even door te lopen tot Budle, waar ik dan de weg weer op zou moeten. dat doe ik dan wel een andere keer en bovendien ken ik dat stuk al van eerdere lopen. Maar ineens zie ik een grote groep koeien. Met een klein kalfje en een stier.

klik voor groot



Ook al ben ik ver weg, ze kijken nu al geinteresseerd naar me en komen al een beetje aanlopen. Nope, geen zin in vandaag, dus ik kijk nog even naar het weiland en bedenk dat ik die route nu wel gezien heb dan naar Budle en keer om. Dat omlaag lopen over een schuine kant loopt niet eens makkelijk maar ik oefen even en weet nu ook hoe dat moet. Ik vervolg de weg zoals ik straks ook zal lopen en kom nog door lekkere modder. Maar als ik weer bij de golfbaan ben, anker ik het gevoel en kijk op de klok hoe ver het nu nog is eigenlijk. Deze informatie kan ik straks mooi gebruiken als ik hier helemaal aan het einde van de ultra aan het lopen ben. Nu een prettig gevoel ankeren en straks weer ophalen.

Daarna ben ik weer op het strand. De ultra zal verder over een stukje weg naar Bamburgh Castle lopen en daarna weer door de duinen zoals ik aan het begin van de route al deed. Nu wil ik wel even de hond wat schoner krijgen in het water!

klik voor groot



Op het strand nog een zielige vogel die iets aan zijn vleugel lijkt te hebben. Die is dus ten dode opgeschreven. Woef blijft netjes op commando op afstand. We spelen nog even en daarna is het tijd voor afdrogen en warm worden. Deze route zit er weer op. De geplande route was ongeveer 12 km, ik liep dus nu ook zoiets maar kwam totaal niet op het pad dat ik moest hebben. Irritant.

Op naar het volgende avontuur dan maar weer.

klik voor groot



Gegevens:

* afstand: 13 km
* temp 4 graden



januari 208 km - 2014 totaal 208 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 80 km
hoka stinson trail - 140 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 06:19 PM

Zaterdag, 25 Januari 2014

25.01.2014 - assignment 7: 6 x 1.600 (5') - totaal 17 km

Het is alweer 3 weken geleden dat ik deze training deed, maar toen nog 4 x 1.600 en vandaag dus 6 x 1.600. Helaas bleek gisterenavond mijn auto ineens me weer in de steek te laten, waardoor ik niet kon gaan zwemmen. Ondanks het geklooi en de ergernis toch lekker geslapen. Vanmorgen besloten om eerst maar de training te gaan doen, en aansluitend naar het dorp te rennen om spul te halen en in de garage te overleggen wat ik het beste kon doen. Op internet had ik al een 7 stappen plan gevonden om te proberen de sleutel weer rond te laten draaien in het contact. Ik was vooral benieuwd in hoeverre dit gedoe me zou afleiden van het lopen. Maar vol goede moed van start, geld mee in de spibelt en op hoop van zegen dan maar. Ik zou dus 4 keer heen en weer lopen en dan lap 5 en 6 dezelfde richting op doen, namelijk naar het dorp toe. Dat maakt de laatste ronde niet helemaal vergelijkbaar met de andere maar helaas. Anders zou het wel een raar rondje worden. Eerst het huis uit sluipen zonder dat waf me ziet want op deze training over de weg mag ze niet mee. Dat lukt niet en verongelijkt gaat ze weer op haar bed liggen.

Eerst even opwarmen. Ik merk al dat er een fris windje staat en het regent zachtjes. Niks aan te doen. Ik sla linksaf op de weg en besluit een klein stukje eerst te dribbelen om te zien hoe diep de plas verderop zal zijn. Gisteren heeft het hier geregend, dus de weg staat daar onder water. Het valt mee, ongeveer en schoen diep dus daar kan ik wel doorheen en ik besluit te starten voor de eerste lap. De weg loopt op en neer, de wind waait maar ik zet door..... niet te snel deze eerste lap en ik zie niet eens waar ik uiteindelijk op afklok. De rustpauze tussendoor begint en ik zie tot mijn ergernis allemaal mannen in het weiland staan schieten. Bij elke knal spring ik een meter de lucht in. Maar op de terugweg zie ik dat ze aan het trainen zijn met de honden. Gek genoeg ergert me dat minder dan het idee dat ze daar dieren staan af te schieten terwijl ik loop. Inmiddels regent het niet meer en is het zonnetje zelfs gaan schijnen. Best warm nu! De tweede lap gaat moeizaam voor mijn gevoel maar ik zet door. Wat een kloteweg is het toch met die klim en die wind valt ook niet mee. Maar niet zeuren dan maar en ik klok af op 9.07 en dat lijkt me niet gek voor de tweede lap. Nu eerst maar eens vast zien te houden. De dribbel komt er alweer aan en daarna begin ik aan lap 3. Pffff zal ik maar stoppen? Ik kijk naar de weg en besluit dat dat vals plat mijn benen gewoon wat vermoeider maakt want de tijd is prima. Niet zeuren dus en doorlopen. Er kan niks gebeuren, alleen dat het misschien langzamer gaat dan je zou willen. Het laatste stukje even aanzetten ook al loopt dat weer omhoog... op ademhaling letten en ja... weer een lap voorbij. Volgens mij geijk aan de tweede lap. Ook de vierde lap gaat gelijk en ik ben niet ontevreden. Tot nu toe ging deze training dus beter dan de vorige, waar ik er maar 4 hoefde te doen! Nog maar twee te gaan en ik bereken hoe ik ongeveer nu moet lopen, omdat ik naar het dorp moet na afloop en daarvoor deels de laatste lap wil gebruiken. Ik loop dus terug naar het startpunt waar ik ook de eerste lap ben begonnen. OK dan maar weer, het mag nu wat sneller als dat er nog inzit en ik geef alles. Dat lukt prima, ik klok af op 9.01 en ben een tevreden mens. Maar nu de laatste nog. Na de dribbel begin ik en dat gaat deels over een bekend stuk. Het gaat prima totdat ik het dorp in kom. De weg ligt als mooie heuvel voor me. Gatsie het lijkt wel viaduct training en net op de laatste lap waar ik hard ben gestart om een mooie eindlap te hebben. De wind beukt op me in en ik denk slim te zijn om even linksaf te slaan en rechtsaf tussen de huizen door te lopen om net een beetje minder wind te hebben. Daar liggen stomme drempels en uiteindelijk loop ik mezelf nog vast ook maar de teller staat net op 1600 meter zonder dat ik het einde kon uitrennen. Jammer maar helaas, maar een mooie laatste lap onder deze omstandigheden en allemaal net zo snel ongeveer. I dit it!

Nu dus door hobbelen naar het dorp. Ik vind wat ik zoek in een winkel die ik nog nooit gezien heb en loop even door naar de co-op voor een top up voor de mobiele foon, omdat ik vrees dat ik straks moet gaan zitten bellen met anwb enzo. Daarna loop ik met mijn busje rommel weer terug richting het huisje. Eerst nog even langs de garage om te overleggen en daar spreek ik af dat ik het ga proberen en dat hij anders wel even langs zal komen vanmiddag. Altijd handig dat de eigenaar de broer is van de eigenaar van mijn huisje.

Blij maar een beetje moe hobbel ik terug naar huis en na 17 km ben ik weer thuis. Met een geslaagde training en mijn spullie voor de auto. Ik ga me omkleden, laat woef plassen en samen gaan we aan de auto rommelen. Zij ligt in het zonnetje in het gras ik zit achter het stuur. Na ongeveer 10 minuten geeft de sleutel mee en start de auto. Blij!

Eind goed al goed. Ik ga spelen met woef die deze keer niet mee mocht en ben tevreden. Op naar de volgende training. Ben benieuwd wat me allemaal nog te wachten staat :-)

lap 1 - 9.04 - 151 (158) - cadans 83
lap 2 - 9.07 - 153 (162) - cadans 82
lap 3 - 9.06 - 156 (160) - cadans 81
lap 4 - 9.06 - 155 (161) - cadans 81
lap 5 - 9.01 - 154 (162) - cadans 80
lap 6 - 9.04 - 156 (160) - cadans 80

Gegevens:

* afstand: 17 km
* temp 4 graden



januari 195 km - 2014 totaal 195 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 80 km
hoka stinson trail - 127 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 01:34 PM

Donderdag, 23 Januari 2014

23.01.2014 - holy island - 13,5 km

Ik had vorige week al met potlood aangegeven dat ik dinsdag of donderdag eventueel Holy Island zou kunnen doen. Dan zou het getijde lang genoeg laag zijn om de oversteek te kunnen maken. Oversteek? Ja een echte oversteek over de causeway. Die weg loopt simpelweg onder water waardoor het eiland van het vasteland wordt afgesloten. Nog steeds zijn mensen stom genoeg om niet op de tabel te kijken van te voren en die komen dus in de problemen en moeten gered worden. Hier ligt standaard een uitdraai op tafel omdat ik dan ook meteen weet of het hoog of laag water is bij Seahouses, Bamburgh of Beadnell. Maar voor een bezoekje aan Holy Island moet je het dus wel echt zeker weten. Maar tot 17.25 was er safe crossing dus tijd genoeg want dan zou het ook al lang donker zijn. Vanmorgen leek het weer echter roet in het eten te gooien. Een beetje fraai weer is gewoon leuker dan somber grijs weer, maar naarmate de ochtend vorderde, leek het toch op te knappen en besloot ik het er maar op te wagen. Er zou me immers niks kunnen gebeuren behalve thuiskomen met grijze en sombere foto's. De route zou niet minder spannend en leuk zijn. Zo gezegd zo gedaan en ik gokte dat ik rond 13 uur wel zou kunnen beginnen met de run. Eerst natuurlijk even een foto van het begin van de causeway. Blijft grappig. Vorig jaar was ik hier net toen de weg open ging.

klik voor groot

Daarna parkeren in het dorpje en woef klaarmaken voor ons avontuur. Het is maar goed dat ik mijn nieuwe handschoenen bij me heb want het waait flink en hoewel het weer inderdaad aan het opknappen is, is het met de wind aardig frisjes. Eerst even snel een kiekje van het kasteel in de verte. Dat is ons eerste doel.

klik voor groot






Blijft altijd weer leuk om eventjes te kijken maar we moeten wel verder, anders komen we nergens natuurlijk. Het volgende doel zal een witte pyramide zijn. Die is nog niet te zien, maar dat weet ik van vorige keren. Deze keer heb ik geen route gemaakt, ik ga lekker lopen en kijk af en toe op de kaart waar ik ben en waar ik een moet. Het hangt namelijk enorm van de ondergrond af waar je wel en niet kunt lopen dus een route maken heeft geen zin. Bovendien zijn de paden vaak niet eens te zien en loop je maar een eind weg, een beetje op gevoel, luisterend naar de zee aan de rechterkant.

Maar de pyramide komt al snel steeds dichterbij

klik voor groot



Daar istie:

klik voor groot



In panorama:

klik voor groot



Daarna vervolgen we weer onze weg. De wind is zo hard dat je moet oppassen dat je niet van het pad waait tegen de duinen aan. Ik loop dus 'zwaar' als het ware om mijn evenwicht te bewaren. Het is wel een leuk gevoel eerlijk gezegd. het enige dat niet zo lekker voelt, zijn de scherpe duingrassen die in je benen prikken. Het gras is namelijk hoog en je loopt daar dus tegenaan omdat het pad zo smal is. Ik zal er wel heel idioot uitzien vanavond met al die rode plekken van de prikjes. Maar verder en verder lopen woef en ik en we genieten volop want het zonnetje is er inmiddels echt bij en alles ziet er vrolijk en helder uit. Dat loopt toch altijd een stuk fijner dan met regen!

klik voor groot




Ik houd het strand aan mijn rechterkant en probeer deze keer eens dichter naar de punt te komen in de buurt van de snook of verder. Daarvoor oop ik ook op een smal paadje langs een soort hekwerk. Op enkele plekken kan je daar doorheen naar de andere kant. Merkwaardig zo'n hek want ik snap het nut niet helemaal geloof ik en ik besluit maar aan deze kant van het hek te blijven, aan de zuidkant als het ware. Maar helaas loopt dat uiteindelijk toch dood, en wil ik dus verder naar de noordkant/strand kant en verder naar de snook dan zal ik dus even terug moeten en door het hek in de hoop dat ik dat ooit weer terug kan vinden dan. Er is werkelijk niets te vinden hier en ik herinner me van enkele keren geleden dat ik als een kip een rondje ben blijven lopen op een bepaald punt, want alles lijkt op elkaar. Dat gebeurt me nu niet omdat ik een kaart bij me heb waar overigens maar 1 pad op staat en niet aan deze kant.

klik voor groot





panorama:

klik voor groot




Met de kaart erbij kom ik uiteindelijk op het strand uit. Ik heb de wind tegen en het zand is vrij zacht. Maar ik wil toch een stukje verder, want ik heb het nu eindelijk gevonden dus vooruit maar!

klik voor groot



Het loopt eigenlijk wel heerlijk zo met het zonnetje en de wind. Maar wat ben ik blij dat ik handschoenen aan heb en daarmee op de kaart kan kijken. Eindelijk geen koude handen meer doordat de handschoenen steeds uit moeten. Heerlijk. Ook ben ik blij dat ik weer mijn loopbril op heb want met de wind tegen op het strand is dat erg prettig met contactlenzen.

Maar ik zie de kilometers wegtikken en kijkend op de kaart ter orientatie, zie ik dat ik op zich nog een stuk verder kan, maar dat ik dan geen idee meer heb hoe ver het terug is. Ik zie dat ik ergens in de buurt van de snook ben. Maar waar o waar is nu het pad vanaf het strand daarheen? Ik zie geen enkel pad en besluit dan maar ter hoogte van de snook (op de kaart) lukraak de duinen in te lopen. En daar kom ik inderdaad op een pad uit dat rechtstreeks naar de snook leidt. Grappig want dat vind je dus echt niet zonder de kaart en GPS erbij.

klik voor groot



Vanaf de snook loopt een pad naar de parkeerplaats en vanaf daar kan ik dus weer verder. Na de snook beslis ik dat ik toch door de duinen terug ga lopen en niet over de weg. Dat kan altijd nog wel als er echt geen pad mocht zijn. Het is even zoeken maar uiteindelijk komen we toch op een redelijk fatsoenlijk pad en ik ben blij. Hier kan ik wel even vaart maken. Af en toe kijk ik op de kaart, want orienteren is echt lastig zonder paden of iets. Je ziet eigenlijk alleen hoge grassen en soms wat heuveltjes met een pad eroverheen. Ergens is een klimmetje met een sort opstapje dat ik niet voor elkaar krijg. Ik moet lachen want woef kijkt belangstellend of ik misschien ook nog ga komen. Uiteindelijk lukt het me op mijn knietjes natuurlijk toch en we kunnen weer verder. Ik heb gelukkig het punt opgeslagen in de garmin waar ik zelf door het hek ben gekomen, want ik denk dat ik anders straks weer vastloop op het hek. Maar het lijkt erop dat ik vanaf de andere kant keurig ga uitkomen! En dat blijkt ook zo te zijn. Als ik een heuveltje over kom en kies voor 'links' op de gok, blijkt het hekje toevallig precies daarachter te liggen en zo kunnen we lekker doorhobbelen. Nu weet ik het verder wel ongeveer.

klik voor groot



Uiteindelijk kies ik voor rechtsaf richting de parkeerplaats. Grappig genoeg denk ik dat ik heel ergens anders uit ga komen, maar ik kom goed uit zonder het modder pad van de straight lonnen. Ik loop het allerlaatste stukje even over de weg door het dorp. Maar ik ben dik tevreden. Niet te gek lang, en niet enorm vies geworden en een mooie dag.

Zo komt er na ruim 13,5 km weer een einde aan dit avontuur. Het was leuk, het was lekker weer en ik heb zowaar een normaal rondje gelopen doordat ik een goede kaart bij me had. Net als ik waf heb ontdaan van de piri piri in haar vacht (wat deze keer heel erg meevalt want daar ben ik zo mee klaar) en ze lekker met haar warme jas in de auto zit en ik ben ingestapt.... hoor ik kokhals geluiden achterin..... Ik snel de auto weer uit maar ben te laat. Een enorme berg kots ligt in de achterbak. Woef kijkt ontdaan maar hongerig. Raar beest, zeker een grasje opgegeten. Ik geef haar een zakje voer om niet met totaal lege maag naar huis te hoeven schommelen en dat gaat erin als koek. Gerustgesteld stap ik weer in. Ruim op tijd rijden we weer over de causeway naar huis. Op naar ons volgende avontuur.

klik voor groot



Gegevens:

* afstand: 13 km
* temp 4 graden



januari 178 km - 2014 totaal 178 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 62 km
hoka stinson trail - 127 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

rondje in google earth openen

gepost door Max op 10:14 PM

Dinsdag, 21 Januari 2014

21.01.2014 - parcoursverkenning: beadnell/low newton - totaal 11 km

Vandaag na de lange 45 km run van afgelopen zondag weer een stukje van het parcours ontdekken. Niet helemaal nieuw, want ik liep hier al een paar keer, maar nu wil ik dan wel even zien hoe de route echt loopt en hoe het pad er op dit moment bij ligt. Ik herinner me namelijk een en al ellende na Low Newton maar misschien valt het mee.

Ik vertrek een beetje laat door omstandigheden maar ik ben al blij dat ik alsnog vertrek en heb wel zin in een rondje. Als ik naar buiten stap, ontdek ik dat het enorm is gaan waaien en dat het maar 5 graden is. Gauw even de Buff gepakt en de handschoentjes, want ik had al in de gaten dat ik aardig in de wind zou lopen. Bovendien waait het op de klif bij Low Newton altijd dus beter maar voorbereid met wat extra kleding.

Daarna gauw op pad. Ik besluit om met wind mee te eindigen, dat lijkt me nou super lekker dus ik parkeer bij Beadnell en zal dus eerst zuidwaarts lopen en vervolgens bij Low Newton weer omkeren. Ik liep al eerder het stuk Low Newton naar Craster en Craster naar Alnmouth dus het grootste stuk heb ik straks gezien.

Eerst even door dat afgrijselijke caravan park met die enge groene dingen. Beetje creepy want het is natuurlijk uitgestorven nu. Blij dat ik op de terugweg over het strand zal hobbelen, net zoals de route straks doet.

klik voor groot

Al snel komen we bij het bruggetje waar ook een huisje van de vogelwachters is. In de zommer zitten hier bijzondere en beschermde sternen. Daar zijn we wel eens geweest in juli. Nu is er niks maar je kunt het waer niet zomaar oversteken. Op de terugweg zal ik vanaf hier over het strand verder naar beadnell terug lopen. Nu eerst rechtdoor de duinen in over het pad. Ik ben benieuwd.

Hoewel het op sommige punten modderig is, valt het me reuze mee, want ik heb het wel eens erger meegemaakt. Dit stukje zal niet voor enorm veel vertraging zorgen want er is prima te lopen en het glijdt niet.

klik voor groot



Al snel komen we bij de parkeerplaats van High Newton. Wat gaat het snel! Ondanks de tegenwind hebben we blijkbaar lekker gehobbeld en alles voelt goed.

klik voor groot



Na High Newton weer een pad richting Low Newton. Er moeten aardig wat hekjes open gemaakt worden. Soms moet je over die dingen heen klimmen.

klik voor groot



We hobbelen rustig door naar Low Newton. Grappig, want je kunt de hoge antenne mast al van ver zien. Allemaal orientatiepunten onderweg straks. Als ik op de klif ben, waait het keihard maar het is wel mooi. Heel in de vrte, en onzichtbaar op de foto zie je de ruines van Dunstanburgh castle. Grappig, want daar kom ik dus straks vandaan. Jammer dat je dat niet meer hebt als uitzichtspunt en Bamburgh castle laat zich pas in de laatste mile eigenlijk zien dus dat is geen uitzichtspunt.

klik voor groot




Ik besluit vanaf Low Newton een andere weg terug te nemen. Ik heb het pad nu gezien, dus ik kies voor een stukje duinen. Eigenlijk snap ik niet waarom ze tijdens de ultra niet de duinen nemen want dat is veel mooier dan het stomme pad door het weiland. Bovendien loopt dit een stuk lekkerer. Inmiddels heb ik de wind in de rug en dat loopt heerlijk. Ik anker het fijne gevoel zodat ik het straks kan oproepen als ik ook hier loop. Misschien ben ik dan al vermoeid, dus ik anker het gevoel nu. Woef geniet zichtbaar terwijl haar lange haar in de wind door elkaar rommelt op haar rug. Ze moet echt nodig getrimd maar ik kon niet weten dat het zo mild zou blijven natuurlijk. Niks aan te doen. Ook haar oren flapperen in de wind.

klik voor groot



Als ik bij het bruggetje kom, ga ik rechtsaf het strand op, zoals de ultra straks ook zal doen. Dat is een rare route, maar goed ik doe het braaf. Even door heel zacht zand dan maar. Na korte tijd is het lekker hard en kunnen we weer doorlopen. Helaas wordt woef ineens aangevallen door een enge dikkerd. Ik ben boos en schreeuw heel hard dat hij op moet rotten. De hond schrikt zich kapot van mij. Ja hoor eens, ik ben toch echt de alpha hier. De hond is een vervelende dikkerd die blijkbaar niet is opgevoed als hij zo van me schrikt. Woef kijkt blij op en we gaan weer op weg voor het laatste stukje. Heerlijk met de wind mee en het laatste zonnetje van de dag schuin op mijn gezicht. Genieten dus! Ik heb nergens last van dus dat is een goed gevoel.

Helaas ben ik te laat om de oranje zon bij het haventje nog te kunnen vastleggen. Jammer maar niks aan te doen. Ik ga terug naar de auto, droog woef af en tevreden gaan we weer huiswaarts. Op naar ons volgende avontuur.

klik voor groot



Gegevens:

* afstand: 11 km
* RWR 1/30 (soms overgeslagen behalve aan begin)



januari 165 km - 2014 totaal 165 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 62 km
hoka stinson trail - 114 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

rondje in google earth openen

gepost door Max op 06:51 PM

Zondag, 19 Januari 2014

19.01.2014 - assignment 6: 44 km - totaal 45 km

Vandaag staat een lange loop op het programma. Helaas is de vorige training eigenlijk net iets te kort geweest dus is de sprong naar de afstand van vandaag best groot. Ik heb ruim van te voren een route gemaakt en besluit die toch nog te veranderen, zodat ik vanaf het strand kan vertrekken en uiteindelijk ook daar met woef weer zal uitkomen. Op die manier kan ik haar na 35 km oppikken vanaf huis, door de rommel lopen en eindigen op of bij het strand zodat ze weer schoon met me mee naar huis kan. Zo gezegd zo gedaan. Ik trek vandaag netjes mijn gele jasje aan, en besluit om mijn witte lange mouwen shirtje aan te trekken zodat ik niet te warm gekleed ben maar wel iets op mijn armen heb. De sleeves zijn veel te warm voor vandaag. Ook zal ik de nieuwe BH uitproberen. Beetje een risico voor deze afstand maar het zal toch een keer moeten. Datzelfde geldt voor de schoenen. Vandaag de tarmacs.

Hoewel de voorspellingen goed waren, regent het pijpenstelen als ik wakker word. Geen best begin van de dag en het ziet er somber en grijs uit. De regen is niet zo erg, maar het betekent wel dat bepaalde wegen onder water zullen staan. Niks aan te doen. Ik vul de flasks met gelletjes en eentje met chocolademelk, doe voor de zekerheid 2 marsjes in de rugzak (ooit een ijskoude mars met een oude bek gegeten? Niet te vreten), pak mijn handschoenen en kijk nog eens of ik alles klaar heb voor de trip en voor de wissel straks als ik woef ga ophalen.

Ik stap in de auto voor de 1500 mtr naar het strand en als ik over de weg rij, zie ik al dat daar inderdaad de eerste flood al opdoemt. Jammer dan, ik zal er niet van smelten zullen we maar zeggen. Ik parkeer bij de strandopgang en kijk naar het mistroostige en natte, sombere weer. Niet leuk maar eigenlijk de eerste keer hier op deze locatie.

klik voor groot

Ik controleer alles nog eens goed, doe de rugzak op (wurm de rugzak om bedoel ik want in de auto is dat niet makkelijk), doe mijn handschoenen aan, zet de pet op en stap uit. Voor mijn gevoel ben ik meteen nat maar dat hebben we dan ook maar gehad. Ik sluit de auto af en ga op pad. Ik heb een luisterboek meegenomen voor onderweg maar door het geklooi met rugzak, pet en buff om mijn nek krijg ik natuurlijk de Ipod niet aan. Ik erger me en loop geirriteerd door. Wacht eens even.... even stapje terug, niet meteen al ergernis in de eerste 100 meter dus ik doe alles goed en druk de dopjes in mijn oren. Met een luisterboek heb ik wat afleiding en toch hoor ik alles wat om me heen gebeurt, en dat is prettig als je op de weg loopt. Ik draag ook een geel jackje natuurlijk om zoveel mogelijk op te vallen. Dat lijkt overigens niet veel effect te hebben, want de paar auto's die ik onderweg tegen kom op mijn route zullen op een enkeling na nergens inhouden zodat ik overal onder gespetterd word.

De eerste paar floods probeer ik nog te omzeilen door via de graskanten eromheen te rommelen. Later zal blijken dat het vergeefse moeite is en dat erdoorheen toch echt makkelijker is, maar zo in het begin starten met droge voeten is ook wat waard.

Ik besluit echt heel rustig te starten. Ik heb uberhaupt geen haast, en ik weet inmiddels dat op een lange training je nooit 'te langzaam' kan gaan. En het is en blijft een eind.

Eerst weer langs het huisje, over de weg en alsmaar rechtdoor. Ik weet dat ik pas na een kilometer of 7 rechtsaf hoef te slaan. De weg loopt een beetje op en neer en echt een biljartlaken kan ik het niet noemen. Maar al snel kom ik in een redelijk fijn ritme en rustig diesel ik door het landschap. Helaas zijn mijn handschoenen al snel doornat en is uittrekken voor een foto dus geen optie meer. Ik weet dat als je de natte handschoenen aanhoudt, het toch warm blijft maar niet meer als je ze uittrekt. Ik had touchscreen handschoenen besteld, maar die waren helaas de verkeerde maat dus ik moet het nog even hiermee doen. Maar er is weinig te zien van het landschap op een foto denk ik, dus ik kan rustig door blijven lopen. Ik sla alles goed op mijn eigen harde schijf in mijn hoofd op!

Al snel klinkt het eerste time alert. Tijd voor een zoutje dus. Ik rommel rustig verder en luister naar Baantjer waar de eerste moord al een feit is. Als het distance alert klinkt, weet ik dat de eerst 7 km er al op zitten en ik neem een gelletje. Althans ik neem een slokje van mijn gelletje want ik heb 4,5 gelverpakking in mijn softflask gedaan. Echt fijn dat ik niks open hoef te maken en me geen zorgen hoef te maken over papiertjes onderweg. Verder en verder gaat het. De tweede distance alert klinkt en de derde distance alert klinkt. Ik ben alweer op bekend terrein en grappig genoeg lijkt dan alles ineens 'verder'. Ik loop en loop en vraag me af wanneer het vierde alert zou klinken. Ik heb toch zeker wel al 28 km gelopen? Heb ik het gemist? Hoe ver ben ik nou eigenlijk? Ik heb - bewust - alleen de route in beeld en verder niks dus ik zie geen afstand of snelheid. Lekker rustig. Uiteindelijk klinkt daar het 28 km signaal. Hum... dat betekent dus alleen maar dat ik ruim over de helft ben maar nog heel ver moet. Ik maak het rondje dat ik normaal als snelheidsrondje de andere richting op loop. Die weg heb ik vorig jaar geen enkele keer gedaan vanwege de floods op de weg. Nu loop ik daar dus overheen en ik moet overal doorheen. Het water loopt simpelweg aan de bovenkant bij mijn enkels de schoenen in. Die schoenen zijn toch echt redelijk hoog en ik ben verrast dat het water zo hoog staat op de weg. Het water is erg koud en het valt me op dat de active kousen van Herzog vrij lang nat blijven. De CEP kousen drogen een stuk sneller en houden je voeten warmer. Maar het voetje van de Active is weer iets dikker en dat loopt prettig op de langere afstanden. Zo is er altijd wat en op deze lange loop kan je dat mooi overdenken.

Inmiddels zijn er al twee moorden gepleegd en heb ik nog geen idee wie de moordenaar is. Eigenlijk is het we lekker die dopjes in de oren want je krijgt geen wind of water in je oor.

Ik ben bijna bij het huisje terug, maar moet dan nog even via North Sunderland een omweg maken. Het luisterboek is afgelopen en in stilte loop k verder. Ik weet maar half wie het nou eigenlijk gedaan heeft. Ik denk aan de hond. Gossie... woefje zal wel nodig naar buiten moeten en ik pik haar pas bij 35 km op. Maar ook dat punt wordt bereikt en ik heb onderweg al mijn sleutels gepakt en de lege gel verpakkingen. Naast de deur ligt de laatste softflask voor het laatste stukje. Ik hoef dus alleen de deur te openen en kan meteen weer weg. Hoewel het plan was om schoenen te wisselen, doe ik dat niet omdat de tarmacs nu toch al helemaal nat zijn. Ik loop hier dan wel op door.

Woef is super blij en springt als een idioot om me heen als we weer vertrekken. Ik denk dat ik nog geen 20 seconden nodig heb gehad om haar te pakken en het dunne gele jasje om te doen omdat we over de weg gaan lopen.

Al snel lopen we weer verder. Ik kijk op de klok en zie dat ik te laat ben voor het strand straks. Dat betekent dus even rekenen en bedenken op welke manier ik nu met haar nog 10 km kan lopen. Eerst maar eens het rondje rond de boerderij waar het vast heel modderig is. Dat is korter dan ik in gedachten had en ik sla dus linksaf voor een stukje heen en weer over die weg. Er rijden geen auto's maar het loopt niet prettig. Ik merk dat ik een beetje uit mijn ritme ben geraakt door het ophalen van waf en het nu moeten bedenken welke route ik moet nemen voor de afstand. Ik reken uit dat we rond 42 km nu bij het strand zijn. Maar helaas, de teller staat pas op 41 km. Ik hobbel richting strand waar het normaal prima lopen is, maar er is niks om op te lopen. Ik baal en al helemaal omdat dor de enorme afslag met de storm er geen plekken zijn waar je de duinen weer op kunt. Maar ik zie al snel toch ergens waar ik omhoog kan klauteren. Mijn hele ritme is eruit en ik baal. Ik rommel door de duinen en wil opschieten en weer op tempo komen. Woef blijft achter en ik ben geirriteerd. En als je dus iets niet moet doen is het wel je stem verheffen tegen een Vizsla. Dat snappen ze niet. Als ik waf wil aanlijnen voor een stukje over de weg schrikt ze van me en snapt niet dat ze rechts moet lopen (ze loopt immers altijd aan mijn linkerkant dus waarom nu ineens rechts, en baasje is nog boos ook dus doe ik braaf en ga links lopen....you get the picture right?) Nou ja, uiteindelijk lopen we dus langs de weg met voorbij rijdende auto's die niets snappen van een dame in het geel met een hondje. Ze zijn hier geen lopers gewend en die weg is echt ongeschikt voor lopers (zeker met hond). Geen tijd dus meer voor een 'walk segmentje' maar als aangeschoten wild ren ik langs de weg, richting Monkshouse. Onderweg tellend hoe ver ik zal komen qua afstand en waar ik om kan draaien. Ik loop langs Monkshouse en zie het afgebrande huis. Gisterenavond stond de hele weg vol brandweer en politie vanwege de grote brand. Ik kijk en schrik. Het hele dak is verdwenen en alles is zwartgeblakerd. Wat zonde. Er staat iemand een foto te maken.

klik voor groot (foto van 20 januari)



Ik loop door en tel ondertussen af. Nou die versnelling aan het eind van een lange duurloop zit er op deze manier dus gewoon ingebakken. Ik keer om, en roep ondertussen naar woef hoe braaf en geweldig ze is. Ik schaam me voor mijn uitbarsting van eerder. Ondertussen pep ik ook mezelf een beetje op. Eindelijk is de afstand gelopen. Ik klok af en sla gauw de richting op van het strand. Ik haal het dekje van woef en roep hoe goed ze is. Ze dartelt voor me uit richting de zee en is blij. Ik iets minder want ik moet nog best een stukje naar de auto nu maar zij gaat nu even voor. Er was weinig aan voor haar op deze manier dus ze heeft het verdiend om even te rennen. Op sommige stukken is nog veel strand voor haar om te spelen.

Ik ploeter dus over het smalle stukje zacht zand en loop het laatste stukje door de duinen. Het regent nog steeds, maar woef is schoon en ik heb de afstand gelopen. Ik maak nog even een kiekje van woef en het strand.

klik voor groot



Ik verheug me op weer een fun run ergens met waf. Veel gezelliger en leuker dan deze wegrun. Maar deze training stelt me wel in staat om straks ergens lekker te kunnen lopen en me geen zorgen te hoeven maken over afstand als ik eens verdwaal. Ik vind het wel een vreemd idee dat de trail ultra straks langzamer zal gaan dan deze training vanwege het parcours. Maar we zullen zien waar het schip strandt. Nog een lange loop over 3 weken! Vanavond even lekker zwemmen en oefeningen doen en vroeg naar bed!





Gegevens:

* afstand: 45 km
* RWR 1/30 (soms overgeslagen behalve aan begin)
* pace 7.40 min/km
* cadans: te laag, onder de 160 dus dat moet beter
* HF niet gemeten



januari 153 km - 2014 totaal 153 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 62 km
hoka stinson trail - 103 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

rondje in google earth openen

noot: de BH lijkt goed te zitten Ik heb geen striemen of ontvellingen. Ik had voor de zekerheid een wattenschijfje op de scherpe rand bij de pacemakerdraad gedaan, maar het lijkt allemaal redelijk goed te zitten. De tarmacs zijn een ietsiepietsie te hoog bij de vaten aan de enkel. Ik heb er niet veel last van maar het hele dunne extra zooltje dat in de doos erbij zat is misschien iets om ook in de schoen te leggen. Misschien dat het dan net niet meer aantikt. Proberen maar.

gepost door Max op 06:29 PM

Vrijdag, 17 Januari 2014

17.01.2014 - bamburgh - 5 km

Vandaag was ik niet alleen een beetje laat met vertrekken, ik was ook van plan om slechts een piepklein rondje te doen om los te lopen. Dit met het oog op de lange training van zondag. Vanwege de wind besloot ik vanaf Bamburgh te vertrekken om richting Monkshouse te lopen maar uiteindelijk ben ik toch de andere kant op gegaan vanaf het kasteel. De golven waren erg hoog en het was mooi om te kijken naar de boarders op het water die de golven te lijf gingen. Maar woef en ik moesten nog even op pad voor een rondje.

klik voor groot

Eerst even over de golfbaan, kasteel achter me, langs het kleine witte vuurtorentje en over het pad. Ik kan dan dus nog de grote blauwe paaltjes missen die de route over de golfbaan aangeven maar omdat er anderen wandelden met een hondje, zag ik dat ik dus niet over de green moest maar ergens rechts af. Ik leer het blijkbaar nooit.

Rustig hobbelen, ik had het idee dat ik de 2x2000 training over het zachte zand nog steeds een beetje 'voelde'. In ieder geval liep het niet soepel en ik heb geen idee waarom.

Verder over de golfbaan en ineens zat ik op het coastal pad volgens mij. Zou dat het laatste stuk van de terugweg van de ultra dan zijn? Ik kan het op de kaart van de run niet goed zien, maar ik vermoed van wel. Op de terugweg dan eens kijken hoe dat loopt. Eerst even verder lopen, en ik besluit niet de weg terug te volgen van de ultra maar door te lopen langs het vreselijke caravan park. Ik snap dus niets van die lelijke groene dingen in de duinen. Maar goed, het zal wel leuk zijn. Ik kom ook langs vakantiehuisjes die ik wel eens op internet gezien heb maar nooit in het echt. Verschrikkelijk, hoe kan je je vergissen in een plaatje! Blij dat ik daar niet zit.

Daarna komen we ineens aan het strand. Altijd leuk voor waf en ik gooi wat stokjes voor haar. Ik kan over dit zachte en schuine zand toch niet lopen dus ik vind het wel best zo. We rommelen wat over het strand en daarna sla ik weer af richting de duinen voor de terugweg.

klik voor groot



Het pad terug loopt prima en al snel zijn we weer op de weg. Ik herken niks van dit pad van de beschrijvingen van lopers van een eerdere ultra en ik snap dus niet hoe het pad dan richting de finish zal lopen Kennelijk ergens door de duinen maar dat zie ik dan wel. Die duinen daar rond het kasteel ken ik wel. Ik anker het niet vermoeide gevoel op dit punt vast en stel me voor dat ik ook zo finish straks na 55 km.

Op naar de lange run van zondag dan maar.

Gegevens:

* afstand: 5 km



januari 108 km - 2014 totaal 108 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 17 km
hoka stinson trail - 103 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 07:59 PM

Woensdag, 15 Januari 2014

15.01.2014 - seahouses beach - 2 x 2.000 mtr - totaal 8 km

Hoe moeilijk kan het zijn. Gewoon even als tussendoor training 2x 2000 mtr op redelijk traag tempo doen. In het boek dat ik bij mijn schema van Jeff gebruik, stond dit als tussendoor training en dat leek me wel leuk en makkelijk. Het tempo hoefde maar 6.30 min/km te zijn. Kind kan de was doen.

Vol goede moed gestart maar even vergeten dat er weinig strand was en dat ik zeker niet normaal langs de rotsen zou kunnen. Eigenlijk had ik ook geen zin in natte voeten bij Monkshouse dus het was al snel duidelijk dat ik heen en weer zou moeten lopen. Kilometer heen en kilometer terug. Tussendoor ook een kilometer nog rustiger.

Na de warming up en de eerste kilometer zag ik al dat het water snel hoger werd. Het strand werd dus steeds zachter en de wind trok ook aan. Niet zo zeuren, gewoon beginnen. Zwaar! Ja jammer dan, doorlopen en voordat ik het wist mocht ik gelukkig weer omkeren en had ik de wind in de rug. Ik klokte de eerste lap af op 6.01 min/km Hum. Da's een beetje te snel en ik was kapot. Normaal is dat geen enkel probleem deze snelheid maar met dat zand en de wind dus wel. Rustige kilometer tussendoor en weer op pad voor de volgende 2000 meter. Wat was dat afzien zeg. Zou ik al na een kilometer stoppen? Nee tuurlijk niet, bovendien zit je nog ruim sneller dan de 6.30 min/km dus huppekee. Ik klok uiteindelijk af op 6.11 min/km en ben weer bekaf. De laatste rustige kilometer gaat wel erg rustig en na 8 km ben ik er wel klaar mee.

Hoe moeilijk kan het zijn. Nou heel moeilijk en dit was een van de zwaarste trainingen door dat klote zand en die wind. Bovendien was het nog heel vochtig ook.

Overmorgen dan maar een kort en rustig rondje en zondag volle bak voor de afstand. Maar het is en blijft duidelijk: een wegrondje is niet hetzelfde als een trail (op zand of modder).

klik voor groot

Gegevens:

* afstand: 8 km
* temp 9
* lap 1: 6.01 min/km - lap 2: 6.11 min/km



januari 103 km - 2014 totaal 103 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 17 km
hoka stinson trail - 98 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 09:25 PM

Maandag, 13 Januari 2014

13.01.2014 - parcoursverkenning: craster/alnmouth - 20 km

Vorige week liep ik al het stukje Low Newton naar Craster als onderdeel van de ultra, vandaag koos ik voor Craster naar Alnmouth. Athans, zo ver ik zou komen, want ik had geen vooropgesteld plan. Het was prachtig weer, dus ik had wel zin in een rondje.

Parkeren in Craster en op de kaart kijken welk pad ik precies moet hebben. Terwijl ik dat doe, gaat woef zitten voor een grote boodschap. Netjes als ik ben, diep ik uit mijn zak een poepzakje op. Maar waar laat ik dat nu op dit punt. Ik vraag aan een dame die me tegemoet komt of er ergens bakken staan, waarop ze spontaan aanbiedt het zakje voor me mee te nemen en verderop voor me weg te gooien. kijk! Dat is nog eens aardig. Ik loop wel vaker met een zakje poep in mijn rugzak, maar dit is beter.

Woef blij en ik blij en zo vervolgen we onze weg, op weg richting het pad waar de ultra ook overheen zal lopen. Ik denk dat ik me herinnerde waar ik vorig jaar een keer gelopen heb. Een naar smal paadje tussen de zee en een rij huizen. Modderig en spekglad. Zou het.... En ja, het was zo, dat was het pad waar de run ook overheen gaat. Interesting. Ik weet dus nu zeker dat ik een modder fobie heb. Niet voor gewone modder, lekkere dikke modder waar je in wegzakt maar wel in dit drijfzand. Dood eng. Zelf als je erop staat, glij je gewoon weg. Ik weet niet wat ik daarmee moet eerlijk gezegd.

klik voor groot

Maar goed aan alles komt een eind en ik heb geen idee hoe lang ik erover deed, maar uiteindelijk liep ik weer op een soort graspad. Ook daar wel modderig, maar geen probleem, daar kan je gewoon doorheen en overheen. Misschien nog wel beter dan wandelend. Ik geniet van het mooie weer en de zee. Ik loop zuidwaarts en achter me ligt Dunstanburgh castle. Dat is prachtig en op de ultra heb je dit beeld dus constant voor je totdat je ervoor staat ineens! Dat is dus echt leuk. Voordeel van noordwaarts lopen is ook de zon in de rug, waardoor je met mooi weer tenminste ook nog wat ziet. Het was nu zo zonning, dat het soms lastig was om te zien waar je moest stappen met het oog op de stenen en de modder. Maar ik moest ook nog terug, dus dan zou ik de 'goede' richting op lopen.

Zo rommelen woef en ik verder. Dit deel liep ik al eens eerder toen ik Craster/Howick deed. Ik kwam toen terug over dit pad en ik weet dat er ergens een fijn pad met grindjes nog komt waar je prima overheen kunt lopen. Daar kijk ik dus naar uit! Maar voor het zo ver is, kom ik eerst nog op een ander stukje waar niet overheen te lopen is. Ik scheld hardop en besluit dat als het allemaal zo is, dat ik de ultra niet zal lopen. Dit heeft niks met lopen te maken, niet eens met wandelen. Dit is glibberen en glijden en daar heb ik dus echt geen zin in. Ik denk dat het tempo ineens naar 20 minuten oer kilometer is gezakt.

Maar aan alles komt een einde en ineens staan we weer op het kleine 'strandje' met het mooie doorkijkje. Ik was even snel de modder van mijn schoenen, want ik heb niet eens meer profiel doordat er een dikke laag rond mijn schoenen zit. Woef mag nog niet in het water, want anders moet ze met natte voetzooltjes nog het hele stuk en dat lijkt me niet handig.

klik voor groot





Vanaf het strandje lopen we over een bruggetje en daarna komen we op een veld met veel schapen. Lekker lopen hier geen problemen gelukkig dus het modder leed is gauw vergeten. Na de schapen komen we dan in Boulmer aan. Even over een verhard stukje door het dorpje en daarna het strand op. Het strand hier is helemaal niet voor me en het loopt prima. Het srand is vlak en dat loopt lekkerder dan bij Low Newton, waar het strand heel schuin afloopt. Dit is prima, en ik geniet van het zonnetje en van een blije waf. Er zijn ook veel vogels op het strand die genieten van het zonnetje.

klik voor groot





Ik kijk alleen wel naar het getijde en denk na wat ik zag op de tabel die ik van te voren raadpleegde. Ik kon deze week niet naar Holy Island vanwege het getijde, dus het zou wel eens kunnen dat het hoog water is en dat het nog hoger wordt. Rekening mee houden dus! Grappig genoeg is op 1 maart het om 12 uur al hoog water, wat betekent dat er op het laatste stuk maar een piepklein stukje strand over is en dat Monkshouse gewoon onder water staat. Dat laatste is niet zo erg, maar zo hoog water op het laatste stuk is wel vreemd, want om 12 uur is er echt nog niemand bij dat deel. De snelste deed er vorig jaar meer dan 5 uur over. Maar goed, ik zal eens een vergelijkbare dag gaan proberen, waarbij het hoog water is om 12 uur en dan kijken hoe het strand erbij ligt. Misschien mag je ook de duinen pakken, dat weet ik niet. Maar nu wilde ik eerst verder richting de golfbaan van Alnmouth.

Op een gegeven moment kom ik bij een bocht waar het water al erg hoog is en vraag aan iemand of ze weet of het water nog aan het stijgen is. De vrouw kijkt dom en snapt niet wat ik bedoel, maar zij loopt nooit verder dan dit. Ah OK. Ik pak de ordinance survey kaart erbij en kijk naar de lijn van hoog water. Tot de kustlijn en kijkend naar wat ik voor me zie, weet ik dus dat ik niet door moet lopen. Ik keer terug en klim de duinen in. Als ik op de kaart kijk, zie ik dat de ultra ook helemaal niet over het strand lijkt te lopen daar dus ik ga op zoek naar het pad en zo lopen we een stukje verder. Maar uiteindelijk kom ik toch weer uit bij het deel dat wel over het strand lijkt te lopen. Het pad door de duinen is namelijk afgesloten vanwege erosie. Ik zit dus vast en kan op dit moment niet verder. Ik neem dus aan dat de ultra vanaf Alnmouth over het strand loopt, en dat is op dat moment in de ochtend ook geen enkel probleem. Het strand loopt goed, dus dat is prima. Ik ga dat nog wel een keer lopen dan en na 10 kilometer besluit ik dan maar om te keren en neem het pad terug door de duinen dat op de kaart aangegeven staat.

klik voor groot



Dat loopt prima en eindelijk kunnen we een beetje opschieten. Door de duinen, over een veld, door Boulmer, over het veld met de schaapjes. En dan loop ik over een pad waar een enorme groep koeien staat. Ze staan daar en blijven staan. Op de heenweg waren ze verspreid en hadden ze geen interesse in ons. Nu wel. En niet vriendelijk volgens mij. Ik kijk goed en zie grote kalfjes erbij staan. Ik weet dus dat ik in geen geval tussen een moeder en een kalfje moet komen en kijk hoe ik het beste om de groep heen kan lopen. Ik maak wat geluid, en roep hoesj hoesj maar deze koeien spreken geen hoesj. Ik besluit de linkerkant te nemen omdat het allemaal heel zacht is en je daar dus inderdaad tot je enkels wegzakt. Maar gelukkig geen drijfzand, alleen blubber. Maar zodra ik naar links afbuig, zet de hele groep zich in beweging en komt op ons af. Niet stappend maar rennend. Ik schrik me kapot en hoor alleen maar snuiven en zie grote ogen en grote neusgaten. Wat is dit nou? Ik ben al zo vaak koeien tegen gekomen en heb nog nooit problemen gehad. Zouden ze mijn kalfje interessant vinden of zijn ze boos? Ik schreeuw dat ze vooral op moeten rotten. Al spreken ze dan geen hoesj.... ik kan heel hard schreeuwen. Zal niet herhalen wat ik allemaal riep. Omdat woef schrikt van de rennende beesten begint ze keihard te blaffen en dat helpt. De koeien kudde komt tot stilstand. En ik ren hard door. Weg bij die koetjes. Ik hoop dat ze er niet staan bij de ultra, want dan heb ik geen blaffende woef bij me. Brrrrrr.

klik voor groot



We vervolgen onze weg maar weer in alle rust daarna. Ik kom weer bij het strandje en daar besluit ik het pad rechtdoor te nemen en niet het slingerpad van de heenweg. Dit loopt redelijk goed en als ik aan het einde kom, sla ik rechtsaf om weer op het juiste pad verder te gaan. Ik heb blijkbaar het nare gladde stuk op deze manier kunnen omzeilen. Best fijn! Maar de echte enge weg bij Craster moet nog komen en ik kijk vast op de kaart of ik dat ook kan vermijden. Dat lijkt te kunnen en eerst lopen we nog even door. Het lopen gaat heel makkelijk nu en de kilometers schieten ook al lekker op. Ik schat dat ik op een kleine 20 km uit zal komen. Eitje maar de heenweg was verschrikkelijk.

Als ik vlak bij de huizenrij kom, zie ik dat er inderdaad een pad achter de huizen langs loopt in plaats van ervoor tussen de zee en de huizen. Net zo lang dus, zelfde vorm. Ook raar! Ik besluit dat pad te nemen en dat loopt aardig goed. Daarna dus even naar rechts en je zou weer op hetzelfde pad uitkomen maar dan zonder dat enge paadje. Mmmm dat biedt perspectief, want ik wil niet vals spelen maar ik ga echt niet mijn benen breken en ik besluit nu alvast om dat pad te nemen in plaats van dat enge pad.

Ik klik de garmin uit en wandel nog even naar het haventje om mijn schoenen te wassen en woef te wassen want die is ineens veranderd in een zwart monster. Ze vindt het wel leuk geloof ik en als ze schoon is, gaan we naar de auto.

Daar word ik aangesproken door een man die vraagt of ik lekker gelopen heb. We raken aan de praat en we komen te praten over het enge pad. "too dangerous' noemt hij het pad en hij vertelt dat hij in de parish council zal en al twee jaar probeert iets aan het pad te laten doen omdat het te gevaarlijk is voor wandelaars. Ah, het ligt dus niet aan mij! Dan komen we te praten over de run en hij is verrast. De organisatie neemt dus geen contact op met dorpen waar de run doorheen loopt. Vorig jaar was de start van de halve marathon in Craster en ineens stond dus het dorp vol met auto's. Ik vind dat dus heel vreemd, want je zou verwachten dat met onderling overleg het voor iedereen leuk kan zijn. De restaurantjes en café's kunnen erop inspelen en misschien kan de council iets doen aan veiligheid.

Ik ga de organisatie maar een maitje sturen over het pad. Misschien kunnen ze gewoon de weg verleggen zoals ik nu gelopen heb. Misschien is het 10 meter langer of 50 meter langer, maar veel veiliger en bovendien kan je ook een beetje doorlopen. Zo niet, dan zal ik echt de vrijheid nemen om dat andere pad te nemen. Oeps...verdwaald. Aangezien het geen kortere route is, kan ik er echt niet mee zitten eerlijk gezegd. Ik domme buitenlander zijn.

Ik neem afscheid van de man, hij wenst me een goede race en na 20 km zit deze gekke run er ook weer op. Veel geleerd! Ik duim voor droog weer, misschien wil het pad dan nog een beetje opknappen. Afwachten maar.


klik voor groot



Gegevens:

* afstand: 20 km
* temp 8



januari 95 km - 2014 totaal 95 km

rondje in google earth openen

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 17 km
hoka stinson trail - 90 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 09:53 PM

Zaterdag, 11 Januari 2014

11.01.2014 - ingram (northumberland national park) - 7 km

Gisteren had ik al met de route zitten klooien voor een route door de Cheviots. Ik wil nog bij Windy Gyle lopen. Dat schijnt een remote stuk te zijn van de Cheviots, dit deel rond Breamish Valley is wat lieflijker. Ik was hier vorig jaar voor de eerste keer en genoot toen enorm. Maar je hebt wel een beetje mooi weer nodig en het liefst ook helder weer.

De weg naar de start is al volop genieten!

Klik voor groot

Voor enorm goed hardlopen hoef je hier namelijk niet heen, het is vooral genieten en een beetje sneller ergens komen dan wanneer je wandelt. Ik koos voor vandaag dus de route die ik al eens gelopen had, alleen hoopte ik nu wat beter de weg te kunnen vinden. Maar ik kan vast verklappen dat dat niet het geval bleek te zijn. Deels door mijn eigen schuld, omdat ik graag naar het mooie punt wilde waar ik de vorige keer ook zo genoten heb. Voor vandaag stond de route in ieder geval in de garmin, in de telefoon en op de navigatie. Dat bleek uiteindelijk prima en nodig. Maar..... als je ergens wat hoger staat waar het gewoon onder 0 is, en het waait ook nog behoorlijk, dan wordt het dus ijskoud. Ondanks het mooie weer van vandaag! Ik besluit iets verder weg te parkeren dan de vorige keer, omdat ik misschien nog door wil lopen naar Linhope spout. Toen wist ik dus nog niet dat het zo koud was! Vol goede moed op pad dan maar!

klik voor groot



Al snel kwamen we de eerste koetjes tegen

klik voor groot



Ik zag deze keer op de gedetaileerde kaart dat ik ineens verkeerd liep en had het juiste pad weer snel gevonden. Een breed gras/modder pad met geweldig uitzicht achter me. Daar moest ik natuurlijk af en toe wel even een kiekje van maken. Na 2,3 km zijn we 200 meter hoger..... aha nu snap ik waarom dat best zwaar aanvoelde :-)

klik voor groot




Maar waar het echte pad nou uiteindelijk naartoe liep, is mij dus echt niet duidelijk geworden, ook deze keer weer niet. En dus kwam ik weer op dat mooie punt uit waar ik de vorige keer ook in de diepte had staan staren waar ik heen moest. Aangezien het zo ijskoud was, besloot ik dan maar even te klunen naar het pad waar ik vorig jaar ook uiteindelijk op uitgekomen was. Maar het liep voor geen meter en aangezien ik soms ahum 'hardop' wat dingen riep, bleef woef soms zielig achter totdat ze dacht dat de kust weer veilig was. Stakker.

klik voor groot





klik voor groot



Uiteindelijk kwam ik weer op een pad en kon ik eindelijk weer een stukje doorlopen en warm worden. Dat was wel prettig, maar ik wist ook dat ik nu eigenlijk al snel weer bij de auto zou zijn. Vanaf een vrij hoog stukje is het dan ineens steil dalen en aangezien ik zo koud was geworden en ik harde wind in de rug had waardoor ik minder balans had, heb ik zelfs een stukje gewandeld om niet op mijn snufferd te vallen. Er lag namelijk ook overal ijs dus waar het wel of niet glad was, was moeilijk te zien.

Toen ik de auto in de diepte zag glinsteren, besloot ik ook dat het welletjes geweest was. De watervallen komen wel een andere keer met iets warmer weer, of handenwarmertjes bij me.

klik voor groot



Veel te kort maar erg mooi. Dat moet dus nog een keer herhaald worden! Op naar het volgende avontuur dan maar weer. Overigens reed ik achter een strooiwagen toen ik naar huis reed. Brrrrrr.

Gegevens:

* afstand: 7 km
* temp 2





januari 76 km - 2014 totaal 76 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 17 km
hoka stinson trail - 70 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 07:03 PM

review: Salomon en Hydrapak softflask

Al enkele maanden gebruik ik met veel plezier de softflask van Salomon en Hydrapak. Met name de oplossing voor gels onderweg!

Lees meer op de review site

gepost door Max op 09:58 AM

Vrijdag, 10 Januari 2014

10.01.2014 - assignment 5: 8 km + MM - totaal 10 km

Vanmorgen twijfelde ik wat ik zou gaan doen. Het leek erg mooi weer en toen ik routes aan het maken was, betrok het toch. Morgen lijkt het mooi weer te worden, dus deed ik nu maar vast de weekend assignment. Eerst dus even op stap zonder woef voor de MM. Ze keek weer beteuterd hoe ik zonder haar de deur uit ging. Jammer genoeg snapte ze dus niet dat ik haar straks weer zou komen ophalen natuurlijk. Als ik buiten ben, merk ik dat het toch nog wel waait. Maar goed, altijd een leuke oefening zullen we maar zeggen. Ik klik de workout MM met laps aan en als ik nu even had gekeken wat dat ook alweer precies betekende had ik niet de eerste 400 mtr voor jan doedel me uit de naad gerend. Stom genoeg bekeek ik vanmorgen notabene nog even snel de MM van de vorige keer, maar realiseerde ik me dus niet dat ik de opbouw eindelijk had verfijnd. Warming up, 2 km lopen met de hond, hond weg, daarna enkele 2 min versnellingen en daarna de MM. Toen ik dus op het stukje weg was aangekomen waar ik de MM wilde lopen, klikte ik op de laptoets en zag wel in de gauwigheid iets van 2:00 staan. Niet bij nagedacht en volop op weg. De weg liep omhoog en puffend en steunend zag ik dat de eerste 400 mtr lap netjes zou worden Maar ja.... de tijd liep door na de 400 meter en toen wist ik al dat het niet goed zat. Ik ben dus gestopt en heb de workout aangepast. Toen weer opnieuw begonnen. Even snel opwarmen en daarna meteen verder met de MM. Dat ging natuurlijk voor geen meter maar ik heb wel doorgezet. Dan maar een MM met een klote tijd. De weg liep steeds op en weer een beetje neer maar voornamelijk op. Uiteindelijk moet ik zelfs na lap 2 en lap 3 even een paar stappen zetten. Ik zie dat de MM 8.15 was uiteindelijk, ondanks deze vertraging. Niet eens super slecht maar kan veel beter. De weg werkte ook niet echt mee natuurlijk. Toch was dit het stukje weg waar ik ook de 4x1600 mtr deed van de week. Maar goed. Niet verder op letten, op naar de volgende MM die kan alleen maar beter gaan.

Na de MM weer richting het huis en woef opgehaald voor de rest van de run. Ook even de tarmac gewisseld voor de bondi omdat ik een stukje weg en een stukje strand wilde doen. Maar ik kon helemaal niet het rondje doen dat ik wilde, en dus keerde ik uiteindelijk maar weer terug. Een beetje rommelrondje deze keer van 10 km. Op naar de volgende dan maar.

klik voor groot

Gegevens:

* afstand: 10 km
* temp 6
* MM 8.15 (2.01/155 - 2.03/160 - 2.09/159 - 2.03/160)



januari 69 km - 2014 totaal 69 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 17 km
hoka stinson trail - 63 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 03:01 PM

Woensdag, 08 Januari 2014

08.01.2014 - parcoursverkenning: low newton/craster - 12,5 km

Voor het eerst weer richting Dunstanburgh castle. Meteen goed om de route te verkennen voor de ultra want die loopt hier ook langs. Ik wil door de week de kortere routes gebruiken om steeds een stukje te bekijken. Het einde ken ik al, alleen het begin deel zal nieuw zijn vanaf Alnwick, door naar Alnmouth, Boulmer naar Craster. Volgende route is dus vanaf Cratser naar Alnmouth.

Het was stralend weer, dus ik had wel zin in een rondje. Parkeren was deze keer een probleem tot mijn verrassing want het was tjokvol. Vreemd op een doordeweeksedag in deze tijd van het jaar. Maar uiteindelijk toch een plekje in het gras gevonden en snel op weg.

Even door de duinen en daarna over het strand.

klik voor groot

Na een kilometer hoor ik een piepje en is de garmin gps signaal verloren. Dat is voor het eerst dat dit gebeurt en ik snap er niets van. Natuurlijk ga je dan toch zitten klooien met het horloge. Zinloos natuurlijk. Ik zette dus maar de telefoon aan in de hoop dat die nog wel iets zou opvangen aan route. Op het kaartje hieronder is ook te zien dat dat inderdaad prima lukte, maar dat de start dus ergens op het strand is.

Ik kan vanuit de verte al de eerste resten zien van het kasteel. Blijft altijd wonderlijk dat die rare stenen aan de andere kant toch echt nog erg fraai zijn. Langzaam rommelen woef en ik verder over het strand. Soms probeer ik het horloge weer even, en dan kijkt woef wat ik aan het doen ben.

klik voor groot






Het zonnetje is er nog steeds. En het loopt weliswaar niet echt lekker allemaal maar ik geniet wel.

klik voor groot



Al snel zijn we bij het einde van het strand waar we even omhoog klauteren om verder te kunnen

klik voor groot




Nog een stukje om het kasteel heen door de blubber. Het valt me tegen en hier moet ik straks ook langs!

klik voor groot



Maar dan zijn we er toch omheen en verrijst het fraaie kasteel. Even een kiekje maken.

klik voor groot



Vanaf daar over het gras weer richting Craster. Soms even omkijken, want het is en blijft mooi.

klik voor groot



klik voor groot



Grappig genoeg kom ik steeds iemand tegen en omdat ik foto's maak en zit te trutten, schiet ik niet erg op en vraag hem dus of hij een foto wil maken van mij en woef.

klik voor groot



Dan zijn we al snel weer in Craster. Daar is weinig aan en het is erg rustig. Ik besluit het voor vandaag gezien te houden en weer om te keren.

klik voor groot



Dan loop ik dus de richting die ik op de ultra ook zal lopen van Craster naar het kasteel toe.

klik voor groot



Ik loop deels over het gras naar het kasteel, erlangs door de modder en verder naar de golfbaan. Eigenlijk is het pad langs het kasteel dit jaar goed te doen. Dat was wel eens erger. Maar het pad langs de golfbaan is echt ellende. Spekgladde modder. Ik kan er niets mee. Heel vervelend, want ik weet dat dit pad ook genomen wordt op de ultra. Niet het strand stuk, maar dit nare paadje. Uiteindelijk besluit ik dus toch halverwege eraf te gaan en via de duinen naar het strand te gaan.

klik voor groot





Maar op het strand aangekomen, verander ik toch weer van mening en als ik een trap zie die ik nog nooit eerder zag, besluit ik die te nemen eer terug de duinen in. Ik kan helaas geen foto maken van dat steile ding, omdat er imand boven aan staat te wachten om naar beneden te gaan. Als ik boven ben, dender ik lekker door het laatste stukje duinen. Dat loopt goed. Tot... het laatste stuk, waar je werkelijk op een soort spiegel terecht komt. Ik vind het knap als iemand daarover heen kan hardlopen. Het ligt vast aan mij. Maar als hier straks 200 man overheen moeten, dan ben ik benieuwd hoe dat eruit ziet. Maar goed, laat ik hopen dat het heel droog blijft in februari!

Na 12,5 km zit het rondje er weer op. Overigens kreeg ik de garmin weer aan de praat in Craster na aan en uit zetten. Vreemd, wan met de 610 heb ik dit echt nog nooit gehad. Ik hoop dat het eenmalig was. Op naar de volgende ronde.

Gegevens:

* afstand: 12,5 km
* temp 8



januari 59 km - 2014 totaal 59 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 154 km
hoka stinson tarmac - 11 km
hoka stinson trail - 63 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 06:39 PM

Dinsdag, 07 Januari 2014

07.01.2014 - assignment 4: 4 x 1.600 (4') - totaal 11 km

Vandaag weer een weekend opdracht op het programma. Intervallen van 1600 meter. Hoe moeilijk kan het zijn. Eind november deed ik dit voor het laatst, en toen lekker op een vlak stukje weg zo glad als een atletiekbaan rond de roeibaan. Toen nog samen met woef, vandaag alleen want ik had een stukje weg uitgekozen waar ik vorig jaar ook mijn 800-tjes liep.

Het is vandaag eigenlijk heel mooi weer met een zonnetje, alleen staat er nog een fors windje. Maar aangezien ik een even aantal laps moet doen, zal dat dus wel loslopen. Wind tegen zal ook een keer windje mee zijn en zijwind zou zijwind blijven. Dat de weg niet vlak liep, wist ik al en ik was vooral benieuwd hoeveel water er op de weg zou liggen en hoe diep. Halverwege de lap bleek een hele grote en hele diepe plas te liggen, dus dat zou even tijd kosten want ik had geen zin om door het water te rennen nu. Vandaag ging ik voor het eerst op de Stinson Tarmac op pad.

Eerst even opwarmen, daarna even wat versnellingen en uiteindelijk dan maar op pad. Ik wist al dat de weg qua lengte prima zou zijn voor deze opdracht. De eerste lap gaat niet eens heel slecht. Ik heb een tijd opgekregen van 9.50 voor de 1600 meter. Bij het invoeren in de Garmin vergiste ik me, want ik meende me te herinneren dat het 9.40 was. Ik zette dus een zone van alles tussen de 5.45 min/km en 5.50 min/km als target. De eerste lap ging in 9.13 (5.46 min/km) met een HF van 145 gemiddeld. Helemaal niet slecht en ver weg van de 158! De tweede lap ging ook prima en ongeveer net zo snel (9.11 met HF 147). De laatste twee laps gaan wat sneller, maar het werd wel wat lastiger. Ik had de metronoom aan en dat beviel me eigenlijk niet zo goed. Ik zie ook dat ik weliswaar langzamer ging aan het einde qua cadans maar wel sneller en makkelijker ook. Misschien ligt dat aan het klimmen, geen idee. In ieder geval was het grappig dat ik door de knik in de route zowel op de heenweg als de terugweg wind mee en wind tegen had.

Eigenlijk was het zo voorbij en was ik na 11 km weer bij het huisje. Woef stond blij achter het raam te kwispelen. Straks even lekker naar het strand voor een wandeling met haar!

Overigens had ik een warme vaatkluwen links na deze run. Voor het eerst sinds eeuwen, want ik was juist zo happy dat de Hoka's geen problemen gaven hiermee. Misschien komt het door de laarzen die ik gisteren weer aantrok om hier te kunnen wandelen, ik weet het niet. Ik baal er wel van, want misschien zijn de tarmacs dus niet geschikt voor mij. Dure grap maar dat is all in the game met dit gekke lichaam. Even afwachten maar. Ik ben nu aan het icen om het weer rustig te krijgen.

* lap 1: 9.13 - 5.46 min/km - HF 145 - cadans 83
* lap 2: 9.11 - 5.45 min/km - HF 147 - cadans 81
* lap 3: 9.02 - 5.39 min/km - HF 152 - cadans 81
* lap 4: 9.03 - 5.40 min/km - HF 153 - cadans 80

Cool down 1000 meter met RWR 1/30 op 6.58 min/km

Op naar de volgende run.

Gegevens:

* afstand: 11 km
* temp 10 - zonnig winderig



januari 47 km - 2014 totaal 47 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 154 km
stinson trail - 51 km
stinson tarmac - 11 km

minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

gepost door Max op 01:24 PM

Zondag, 05 Januari 2014

05.01.2014 - seahouses/bamburgh beach - 10,5 km

Vandaag de eerste run aan de oostkust. Het was lekker weer en aangezien het de laatste dag voor S hier zou zijn, besloten we dat hij lekker zou gaan wandelen op het strand en dat ik met woef richting Bamburgh castle zou hardlopen en dan weer terug zou keren zodat we elkaar weer zouden treffen.

Ik moest wel even wennen weer aan het zand en zeker ook aan de 'strandwind' op de terugweg.

klik voor groot

We hebben even samen aan stuje gewandeld en daarna ging ik op pad.

klik voor groot



Al snel liepen we richting Monkshouse waar ik dwars door het water liep op de trail schoenen, en daarna richting het kasteel.

klik voor groot



Het was lekker weer, maar het zonnetje waar de dag zo vrolijk mee begon, was toch al snel achter een wolkendek verdwenen.

klik voor groot



Na het kasteel nog even doorgelopen richting het vuurtorentje maar omdat ik de eigenaar van het huisje hier had ontmoet op het strand, was ik al vrij veel tijd verloren en besloot ik dus niet helemaal door te lopen. Nog even een klik achterom naar het kasteel dan en daarna omdraaien.

klik voor groot



De terugweg viel een beetje tegen met de wind maar goed, het was niks vergeleken met de barre tocht van vrijdag naar de garage natuurlijk, dus niet zeuren dan maar!

Al snel kwa ik weer bij het einde van het strand waar S. ook alweer was aangekomen na de wandeling.

klik voor groot



Het eerste rondje zit er hier dus alweer op. Ik ga de komende dagen routes verder uitzoeken hier voor de Cheviot Hills en voor andere avonturen. Ik moet ook nog twee lange routes uitzetten eentje van 44 km en eentje van rond de 48 km dus ik ben wel even zoet. Op naar de volgende runs

Gegevens:

* afstand: 11 km
* temp 7



januari 37 km - 2014 totaal 37 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 154 km
stinson trail - 51 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km
minimus MR - 88 km
asics gel lyte 33-2 - 70 km
merrel bare access - 113

gepost door Max op 04:49 PM

Vrijdag, 03 Januari 2014

03.01.2014 - connel/oban (garage) - 11,5 km

Omdat de run gisteren werd afgesloten met een auto probleempje, zat er vandaag niets anders op dan met de benenwagen naar de garage te gaan. Dat zou ongeveer 8,5 km zijn had ik berekend. Maar natuurlijk deed ik dat in de snelheid verkeerd en wist ik al snel dat het ruim 10 km zou zijn. Uiteindelijk was het een runnetje van 11 km. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken!

Vol goede moed ging ik dus op pad, rugzak om met een droogdoek voor de hond en een droog jasje voor mij. Ik had wel vaag gezien dat het regende, maar wist ik veel wat voor weer het echt was.

Klik voor groot

Toen ik buiten kwam, merkte ik al dat het heel erg hard waaide en regende. Ik startte daarom maar meteen en deed RWR zover dat lekker was met dit weer. Even langs het meer, met woef aan de riem, en over de brug bij Loch Etive en vanaf daar even langs de weg om af te slaan naar de 'middle road' (zoals we later zouden ontdekken dat de weg heet). Dat was nieuw voor mij, want ik ken alleen de route door de Glen in het midden en dit was een weggetje dat we ineens zagen op de kaart dat net wat sneller zou zijn. Maar dat bordje 'unsuitable for vehicles' had me misschien al aan het denken moeten zetten.

klik voor groot



Het begin was nog wel aardig ook al was het vanaf moment 1 een rot weg. Het was een modderige weg die ook nog eens omhoog liep. Tot overmaat van ramp stond de harde wind ook nog eens pal tegen en sloeg de harde regen/hagel in mijn gezicht. Wat een lol. Maar toen ik op mijn horloge keek, zag ik dat ik al 4,5 km op weg was, dus omkeren was niet echt een optie. Bovendien wilde ik toch de auto ophalen!

klik voor groot



Op een gegeven moment stond er een grote groep koeien midden op de weg. De moest ik dus even voorbij maar koeien kunnen ook schoppen. Woef wachtte braaf af of we erlangs konden en met veel geluid en zwaaien met mijn armen, gingen ze uiteindelijk opzij en konden we verder.

klik voor groot



Aan het einde van de Glen kwam ik weer in de bewoonde wereld en liep de weg weer omlaag naar Oban. Vanaf daar door het centrum naar de garage. Toen ik stond te wachten om over te steken, spatte een auto ons totaal onder water. Lekker!

Als een verzopen kat kwam ik aan bij de garage. Helaas werd ik daar eerst weggestuurd om bij een andere garage wat papieren te tekenen. Vanaf daar weer terug en kon ik eindelijk woef inladen en afdrogen. We waren nat tot op het bot! Met een budget zomerbandje onder de auto in plaats van mijn gloednieuwe winterband, reed ik lekker naar het huisje terug. Overigens zou de volgende dag blijken dat de huissleutel van de bos gevallen was en nog in de takelwagen lag. Gelukkig kon ik iemand nog bereiken voordat we weg wilden rijden en was er iemand bereid om te gaan zoeken en de sleutel te komen brengen naar de garage hoewel het buiten werktijd was.

Zo kwam er een einde aan een koude natte run die echt we even afzien was. Maar achteraf altijd weer grappig en weer iets om niet snel te vergeten.

Op naar het volgende avontuur.

Gegevens:

* afstand: 11 km
* temp 4 - storm en harde slagregen



januari 26 km - 2014 totaal 26 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 154 km
stinson trail - 40 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km
minimus MR - 88 km
asics gel lyte 33-2 - 70 km
merrel bare access - 113

gepost door Max op 09:30 PM

Donderdag, 02 Januari 2014

02.01.2014 - west highland way 5th stage - 15 km

Vandaag stond er echt een spannende run op het programma. Ik wilde de 5e etappe van de west highland way lopen, van Tyndrum naar Inveroran. Ik had werkelijk geen idee wat me te wachten zou staan en ik had al wat dingen bekeken op internet. Vorige week werd het me nog afgeraden door de WHW mensen via Twitter, maar deze week leek niets een poging in de weg te staan. Hoewel.....de regen kletterde tegen de ramen maar dat zou me niet tegenhouden. Het weer kan immers ook meteen omslaan. Toen we bijna klaar waren met ontbijten en ik al omgekleed was, belden we het taxi bedrijf waar we van te voren al haddn geinformeerd of het mogelijk was om in de rimboe daar een taxi te krijgen. Het bedrag was heel redelijk voor dat gebied (22 pond) dus dat was snel afgesproken. Ik zou met de auto naar Inveroran gaan en vanaf daar naar het startpunt van de route zodat ik lekker weer bij de auto uit zou komen aan het einde van de run.

Toen ik wegreed, zei S. nog 'tot vanavond' en hoewel hij een grapje maakte, bleek deze uitspraak onverwacht helemaal waarheid te worden. Helaas, maar eerst de run!

De rit naar Inveroran ging voorspoedig en ik was keurig op tijd. De taxi was ook op tijd en in de stromende regen gingen we op pad naar de startplaats bij Tyndrum.

Klik voor groot

De vrouw van de taxi vertelde dat ze nog niet vaak iemand in deze tijd van het jaar naar de route bracht. Zelf had ze het nog nooit gelopen omdat ze gek werd van alle mensen die ze moest oppikken en route. Veel geblesseerde mensen of mensen die geen zin meer hadden. Ik vond het wel grappig. Een kennis van haar man had de race een keer gelopen in 17 uur en was daarmee 2e geworden. Lijkt me helemaal super om een keer te doen als ik later groot ben, maar daarvoor moet je eerst kwalificatie runs doen. Dat is dus allemaal even ver weg, maar een keer als meerdaagse loop is het ook erg gaaf denk ik.

Na een kwartiertje waren we bij de start en kon het avontuur beginnen. Ik vond het best een beetje spannend. Ik had bewust gekozen voor de 5e etappe en niet de 6e, omdat je bij de 5e toch nog een gevoel houdt van 'mensen' in de buurt. De start was naast een winkeltje en al snel waren we op pad. Waf vond het meteen al leuk. Grappig genoeg was het opgehouden met regen dus de start was redelijk droog. De wind was wel gaan liggen en het zachte briesje dat er stond, zou het eerste stuk in de rug zijn, dus dat was wel een geluk!

Het begin van de route was al erg mooi. Besneeuwde bergtoppen om me een en helaas kan een foto nooit weergeven hoe het er in werkelijkheid uitzag. Veel mooier dan je kunt vastleggen.

klik voor groot





Na korte tijd moest ik ineens over een vervelend pad omhoog de heuvel op. Dat was wel grappig want ineens was ik toch echt in de Highlands aan het rommelen op een bergpad. De Teasi had de route netjes op het scherm, en ook op de telefoon stond de route op een OS 1:25.000 kaart. Wat dat betreft kon er niks misgaan maar de route is ook aangegeven en kan eigenlijk niet verkeerd gaan. Dat is wel lekker lopen, je hoeft alleen maar te lopen en te genieten. Maar het pad was vrij technisch en ik moest wel opletten waar ik mijn voeten zette. Woef liep voorop als stormram.

klik voor groot






Uiteindelijk ging het pad weer naar beneden om onder de weg door te gaan. Ik moest daar voor de eerste keer woef optillen en er zouden nog veel uitdagingen volgen waar ik woef overheen moest krijgen.

klik voor groot



Daarna weer volop genieten op de route. Alles was mooi en nieuw natuurlijk. Op een gegeven moment zag ik aan de overkant van water koeien staan. Dat was een prachtig plaatje en woef moest ook even poseren natuurlijk.

klik voor groot







Ik hobbelde steeds verder en ik vond het weer geweldig dat ik dit kan doen op deze manier. Lekker lopen, in een prachtige omgeving en met een blije woef die ook nog een beetje op me past. Ik kwam overigens niemand tegen natuurlijk. Helaas stuitte ik wel een paar keer om hekken en hekjes waar ik even powerlifting moest oefenen. Bij het hek van de foto moest ik woef over het grote hek tillen en dat valt niet mee als je een hond niet keihard op de grond wilt laten kletteren aan de andere kant van het hek!

klik voor groot



Toen ik dichter naar Bridge of Orchy kwam, sloeg het weer om en hingen er ineens grote witte wolken,

klik voor groot



Maar goed ik moest toch door dus sukkelden we verder en gingen bij het spoor door een tunneltje.

klik voor groot



Omdat het allemaal zo mooi was, kwam ik eigenlijk veel sneller dan ik dacht bij Bridge of Orchy. Ik moest daar even de weg oversteken naar het hotel Bridge of Orchy waar we jaren geleden wel eens gegeten hadden.

klik voor groot




Inmiddels was het heel grijs geworden en even later begon het keihard te regenen. Bij het hotel waren wel enkele wandelaars die dik ingepakt in waterproofs een rondje maakten. Ik had het pad al gezien waar ik heen moest richting Inveroran. Dat zou de eerste kennismaking worden met Rannoch Moor, als een soort opwarmer.

klik voor groot



Ik was benieuwd maar al snel was ik aan het klimmen op grote rotsblokken waar het water overheen stroomde. Ik was blij dat ik goede schoenen aanhad.

klik voor groot







Ik vond het wel apart. Op een gegeven moment zag ik de eerste watertjes van een afstand en van hoogte. Wat was het ontzettend mooi! Dit had ik niet verwacht want de weg naar het hotel over de weg is vlakbij het water en nu zag ik het ineens van een hoogte!

klik voor groot



klik voor groot





Ik hoef niet zoveel te schrijven bij de foto's denk ik, want het was gewoon prachtig. Ik genoot en lette goed op hoe ik liep. Ineens zag ik ook in de diepte weer de auto staan bij het kleine hotelletje. Daar moest ik dus heen en ik vond het jammer dat het avontuur al bijna ten einde was.

klik voor groot








Toen ik weer beneden kwam, zag ik hertjes staan bij het hotel. Ze liepen weg toen ik eraan kwam maar ik kon ze goed zien. Ik besloot even verder te lopen om het begin van route 6 te doen. Maar toen ik zag dat het eerste deel tot Victoria Bridge over de weg liep en het ineens heel donker werd, besloot ik terug te gaan. Ik was best nat en koud, dus ik vond het eigenlijk wel welletjes zo. Ik liep dus terug naar de auto en bedacht dat ik op een redelijke tijd thuis zou zijn om nog wat aan de dag te hebben Wel zo leuk voor S. natuurlijk! Ik verzorgde eerst de hond, gaf haar te eten, maakte haar droog en warm en at zelf een meegebrachte boterham. Ik trok mijn natte shirt uit en trok droge kleren aan. Alleen mijn broek en kousen kon ik niet uittrekken. De schoenen waren natuurlijk ook doorweekt. Maar over een uurtje zou ik al thuis zijn, dus what the hell. Wist ik veel......

Toen ik in de auto zat te eten, zag ik iemand die net aan kwam lopen en ook de herten zag. Grappig genoeg kwamen de herten kijken en uiteindelijk waren ze zo dichtbij dat je ze kon voeren. Ik ging natuurlijk de auto uit om ze te voeren en te aaien. Wat een leuke ervaring!

klik voor groot



Daarna was het genoeg en reed ik weg naar huis. Op dat moment kletterde de regen tegen de ramen. Ik was erg blij dat ik ervoor gekozen had om de route af te ronden bij het einde en niet door te gaan voor een stukje van de volgende etappe. Ik stuurde een sms naar S. dat we op weg waren.

Toen ik bij Dalmally was stuurde ik een sms dat ik het koud had.... ik kreeg als antwoord dat de verwarming aanstond voor een douche en de slagroom klaar was. Maar helaas..... In de bocht merkte ik dat er iets is was en het volgende moment was het klaar. Een klapband.

klik voor groot



Godzijdank niet in de totale rimboe, maar net voor een service station. Mensen! Het had op geen beter plek kunnen gebeuren. De an probeerde te helpen met een compressortje via de aansteker maar dat ging niet. Er kwam iemand met een echte pomp maar de lucht ging r net zo snel uit als erin. Jammer maar helaas. Toen begon het grote rondbellen en wachten. Het bleek een feestdag te zijn dus zef ee garage bellen in Oban had geen zin (zo bleek). Uiteindelijk de anwb gebeld. Die hadden een computer storing en aangezien ik geen uren wilde wachten (dacht ik toen nog), belde ik de verzekering. Ondertussen probeerde ik nog andere garages te bereiken maar kreeg niemand. De verzekering ging voor me aan de slag.

Ondertussen klappertandde ik van de kou natuurlijk met mijn natte broek en schoenen. Gelukkig had ik ook een jogging broek in de auto en dat was iets beter. Maar de verlossing kwam in de vorm van de echtgenote van de eigenaar van de shop. Ik kwam met haar aan de praat toen ze haar man even verving omdat hij ging eten. We hadden het over wandelen, lopen en honden en toen ik de foto's liet zien waar ook woef op stond, had ze kennelijk bedacht dat ik wel OK was. Toen haar man terug kwam, vroeg ze of ik mee naar binnen kwam, samen met woef die zielig in de auto zat te wachten. Dat wilde ik wel en al snel zat ik in de hondenkamer samen met woef. Lekker warm. Zonder dat ik kon tegensputteren kreeg ik een left over van een Indiase maaltijd voorgeschoteld en om 5 uur kreeg waf zonder morren een bakje eten samen met de andere honden. Daarna nog een koekje en alles was weer tonnetje rond. Ik keek met verbazing toe hoeveel voer er in de bakken werd gedaan. De honden van de vrouw waren gigantisch dik. Ik snapte wel waarom. Woef schrokte de brokken en het blik snel naar binnen, de dikkerdjes snuffelden wat aan het bakje en hoefden eigenlijk niet. Ik snap dat wel. Ik was erg benieuwd hoe deze meuk zou gaan vallen, aangezien madam alleen maar vlees krijgt.

klik voor groot





Ondertussen ging constant de telefoon. Eerst om te zeggen dat er echt niemand zou komen. Huh? Ik vroeg hoe dat dan zou moeten als ik in de bossen had gestaan. Hij ging nog een keer zijn best doen. Ik had zelf al bedacht ondertussen dat ik de auto daar misschien kon laten staan en morgen dat maar terug zou komen. Maar na een uurtje ging weer de telefoon dat er iemand zou komen vanuit Oban. En zo geschiedde: na ruim 4,5 uur werd de auto op de takelwagen gereden en konden woef en ik ook in de wagen klimmen die ons naar huis zou brengen. Eind goed al goed en om 19.30 waren we eindelijk thuis. Weer met een aparte ervaring!

klik voor groot



Morgen dan maar verder kijken. Eerst lekker opwarmen en slapen en dromen over de mooie run met het rare einde. En ja inderdaad: erg veel foto's voor een piepkleine afstand maar als je er een keer zelf geweest bent, begrijp je waarom.

Gegevens:

* afstand: 15 km
* temp 8



januari 15 km - 2014 totaal 15 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 143 km
stinson trail - 40 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km
minimus MR - 88 km
asics gel lyte 33-2 - 70 km
merrel bare access - 113

gepost door Max op 10:16 PM

Woensdag, 01 Januari 2014

01.01.2014 - terugblik 2013

Volgt

gepost door Max op 08:52 PM