Vrijdag, 30 November 2012

30.11.2012 - hitland - 7,5 km

Omdat ik dinsdag en woensdag al had gelopen, heb ik vandaag nog een korte training gedaan omdat er alsnog een rustdag tussen had gezeten. Vandaag op de Merrelltjes en dat loopt toch ook wel erg lekker. Maar ik had ook mijn nieuwe Falke kleding aan, en daar zal ik binnenkort wat over schrijven. Zeker een succes aankoop en ik weet nu weer waarom wat duurdere kleding toch vaak net even anders is dan de goedkopere kleding van ander materiaal.

Vandaag was ik eigenlijk van plan om - gezien het fraaie weer - mijn MM vast te lopen in plaats van zondag, maar omdat ik iets heel anders ineens aan het doen was, heb ik het maar gewoon tot zondag op de planning laten staan. Ik wilde experimenteren met een andere RWR ratio van 1'/20" en verwachtte dus daarmee super langzaam te trippelen, waar ik ook zin in had. Maar na een aanvankelijk rustige start kreeg ik er kennelijk lol in, want ik ging steeds harder lopen en omdat ik ook cadans training deed met de metronoom (ieder run segment een hogere cadans, steeds met 1 stap meer) eindigde ik de heenweg met een verrassende 6 min/km. Heel merkwaardig, want met de 2'/22" was ik al van 6.38 min/km naar 6.06 min/km gegaan wat ik al redelijk vlot vond. Op de terugweg besloot ik dus maar rustiger aan te doen en zette ik de RWR ratio terug naar 2'/25" om te eindigen met een nog snellere tijd van 5.51 min/km. Wie het begrijpt mag het zeggen. Dit zou mijn streef tempo zijn voor de race van volgende week. Nu liep ik natuurlijk in principe maar een kort rondje, maar wel tijdens een normale training en ik ben erg verrast dat ik nu voor het eerst op de 6 min/km en zelfs sneller ben uitgekomen. Want hoe je het wendt of keert ik heb gewoon 6 km gelopen onder de 6 min/km en daar moet ik normaal best wat moeite voor doen.

Hoe het ook zij, ik heb een heerlijke rondje gelopen, kort maar krachtig op 85% max HR. Maar op een of andere manier zal ik zondag dus echt heel rustig moeten beginnen om die verrekte MM te kunnen lopen die ook al op het programma stond voor oktober, toen ik mijn 8 km rondje in Amsterdam liep. Ik ben benieuwd hoe ik dat ga aanpakken.

Maar het lijkt er dus op dat deze manier van trainen echt zijn vruchten afwerpt. Ik denk deels doordat je ook trage dingen doet, deels door de andere aanpak. Want in principe was mijn heenweg eigenlijk een soort 200-tjes trainen met ultra korte pauze van 20 seconden en dan nog best vaak en vrij snel ook. Anyway, ik vond het leuk en ik ben heel benieuwd hoe het over een paar maanden is. Vandaar dat ik zo uitgebreid dit beschrijf, zodat ik later nog weet hoe het eind november 2012 allemaal ging. Opvallend was echter mijn hartslag die keurig over de 160 bpm ging. Daarmee was de rem er ook gewoon af die zo vaak optreedt. Ik had dit eerder tijdens een 2000-tjes training die ik ook op prima tempo kon doen zonder de rem. Als de hartslag maar netjes mee omhoog gaat en niet blijft hangen en in die stoornis schiet rond de 158, kan ik dus blijkbaar inderdaad gewoon door lopen, want ik liep lang niet op mijn top. En als ik dan ineens gewoon snelle tijden zie verschijnen (zonder enige moeite), dan word ik daar wel erg blij van! Wie weet wat de toekomst nog gaat brengen. Ik weet nu in ieder geval dat als de rem eraf is (helaas een letterlijke door dat rare hart), dan kan ik dus wel vooruit!

Op naar de volgende run. Ik zit alweer bijna op de 2.000 km voor dit jaar en ik zal met de geplande trainingen van december toch ergens rond de 2.150 km uitkomen denk ik.

Gegevens:

* totaal 8 km
* temp 6
* gem HF 151 max 173 (heenweg) 156 max 167 (terugweg)
* cadans met metronoom tot 180, zonder metronoom op 170



nov 164 km - 2012 totaal 1.973 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 103 km
brooks pure cadence 21 km
merrell bare access 67 km
kinvara 3 256 km

gepost door Max op 08:44 PM

Woensdag, 28 November 2012

28.11.2012 - aken preuswald - 8 km

Een tweede rondje door het Preuswald vandaag en ik besluit nu eens te starten met de weg die ik normaal als laatste terug neem. Heuveltje op dus, terwijl dit zo heerlijk loopt op de terugweg als de weg heuveltje af gaat. Ik dacht eerlijk gezegd dat het veel lastiger zou zijn om heuvelop te lopen, omdat je best snelheid maakt op de terugweg. Maar ik vond het klimmen eigenlijk nogal meevallen en de harde ondergrond maakte dat het wel lekker liep op deze manier. Normaal start ik altijd de andere kant op en moet ik meteen al door de bladeren en door de modder. Overigens viel het deze keer erg mee met de modder, maar vermeed ik het pad waar ik de vorige keer echt tot mijn enkels wegzakte en woef haar schoentjes ook verloor.

Aan het begin van het bos staat een schattig huisje tegen de bosrand met enorm veel grond erom heen. Dat lijkt me wel wat!

klik voor groot



Toen ik verder liep in het bos en genoot van alles om me heen, hoorde ik ineens een hele luide stem allerlei dingen roepen. Ik dacht dat het schoolkinderen waren die vroeg door het bos aan het fietsen waren en was benieuwd wat er op mijn pad zou komen. Dat bleek een man of vrouw te zijn die alleen maar keihard aan het roepen was. Ik heb geen idee wat hij of zij allemaal liep te schreeuwen maar het ging aan een stuk door. Achter de persoon liep een hond versierd met bloemen en gekleurde banden. Heel merkwaardig maar al snel was het geluid weggestorven en liep ik weer heerlijk in mijn eentje door het stille bos.

Ik wilde eigenlijk weer rechtsaf slaan richting Belgie, maar ineens dook de schreeuwende persoon weer op van links die ook richting Belgie liep. Dan maar rechtdoor en eens kijken of ik het grotere pad zou kunnen vinden die me op de weg zou brengen waar ik de gisteren het karrenpad had genomen en twee weken geleden een afslag miste. Vanaf deze kant zou ik immers weer op die bredere weg uit moeten komen. Hoewel ik de weg niet herkende, bleek het wel te kloppen, en kwam ik uit waar ik dacht uit te komen en kon ik dus via Belgie maar dan tegengesteld weer op de weg terug komen. Een prima rondje en nu weet ik dus weer wat meer de weg daar en kan ik ook makkelijker die karrenpaden vermijden. Dat is op zich wel leuk om te lopen, maar even een beetje doorlopen is ook niet slecht.

Helaas ontdekte ik dus toen ook dat ik kennelijk altijd lekker omlaag hobbel en dus nu omhoog moest klauteren. Gelukkig liep er een heel stuk voor me ook een man de heuvel op en kon ik me aan hem een beetje optrekken en viel het me niet eens tegen.

Tot mijn verrassing hadden we er toch weer 8 km opzitten toen ik klaar was en zo voelde het absoluut niet. Misschien helpt het ook wel (mentaal) als je weet waar je loopt en ongeveer de route naar huis kunt inschatten zonder dat je je zorgen hoeft te maken over de juiste route en de afstand.

Op naar de volgende run. Dat zal weer in mijn eigen kikkerlandje zijn!

Gegevens:

* totaal 8 km
* temp 8
* gem HF 136 max 161



rondje in google earth openen

nov 156 km - 2012 totaal 1.965 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 103 km
brooks pure cadence 21 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 256 km

gepost door Max op 10:37 AM

Dinsdag, 27 November 2012

27.11.2012 - aken preuswald - 7 km



Vandaag weer een rondje door het Preuswald. Rustig aan en niet te lang, want volgende week is ook alweer de Bruggenloop. Bovendien is de training met de hoogteverschillen al veel zwaarder dan in ons vlakke kikkerlandje!

Bij het begin van de run zo'n 'altaartje', en die kom je her en der in het bos ook tegen. Soms met brandend lampje of kaarsje erbij, of wat bloemen. Zulke dingen zie je dacht ik niet in Nederland, althans niet in de gebieden waar ik loop. Het is wel bijzonder.

klik voor groot



Ik denk inmiddels een beetje de weg te kennen door het bos, dus had van te voren een route in gedachten die aardig bleek te kloppen achteraf. Al snel ging het weer eventjes heuveltje op, en voordat ik moest klimmen, maakte ik snel nog even een kiekje van woef. Daarna een afslagje en ergens door het bos, klimmend en klauterend. Ineens schiet Ztje er vandoor en ik zie al snel eerst iets rennen met een witte kont, en vlak daar achteraan een rode woef. Een hert! Het is voor het eerst dat ik zo dichtbij een hertje zie in dit gebied en ik baal dat ik het dier niet eerder zag dan Ztje. Normaal doet ze dit niet, maar kennelijk ruikt het hert wel erg lekker en is ze in een oogwenk er achteraan. Gelukkig heb ik voor noodgevallen altijd mijn (jacht)fluit bij me, dus na het signaal keert ze direct om en staat ze kwispelend en opgewonden voor mijn neus. Ik vraag haar of het dier veertjes had, en al snel snapt ze dat ze helemaal niet achter een hert aan hoort te rennen (onzin natuurlijk). Dit ras is gefokt voor 'veerwild' en herten zouden haar eigenlijk niets moeten doen. Maar goed, het jachtbloed begon kennelijk even te kolken en aangezien ze superfit is, en helemaal blij tijdens een run, wil ze natuurlijk wel eens dit soort dingen doen. Ze rende immers - tot mijn schrik - in de UK een keer keihard achter een haas aan. Ik heb nooit geweten dat ze zo snel kon zijn!

klik voor groot



Weer richting Belgie en vanaf daar dus deze keer niet iets stoms doen, maar tijdig weer richting Duitsland en de start. In Belgie mogen honden niet los, maar omdat ik deze ker maar een klein stukje door Belgie wilde lopen, bleef ze dan maar aan de knie bij me lopen zonder de riem. Ik hoopte maar dat er geen hertjes zouden zijn.

klik voor groot



Daarna dus op het kompas een afslagje over een soort karrenpad genomen en daarna kwam ik inderdaad weer op de weg die ik ook bedoeld had. Prima rondje dus, niet verdwaald deze keer en weer een stukje van het bos ontdekt.

klik voor groot



Op naar de volgende run. Ik vond overigens het klimmen weer makkelijker gaan dan de vorige keer. Wel opvallend. Blijkbaar helpt het toch wel om af en toe dit soort hoogte verschilletjes mee te pakken. Het einde is natuurlijk altijd helemaal lekker zo heuveltje af.

Gegevens:

* totaal 7 km
* temp 8
* gem HF 134 max 161



rondje in google earth openen

nov 148 km - 2012 totaal 1.957 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 103 km
brooks pure cadence 21 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 248 km

gepost door Max op 09:46 AM

Zaterdag, 24 November 2012

24.11.2012 - assignment 10: 8 km - totaal 10,5 km

Vandaag moet ik een vroeg rondje doen, maar als ik wakker ben en klaar om te vertrekken blijkt het niet alleen aardedonker te zijn maar ook ontzettend mistig. Ik ga dus maar even mijn spulletjes klaarmaken voor de rest van de dag en vertrek uiteindelijk even voor 8 uur. Als ik naar buiten stap, is het ijskoud en moet ik zelfs de ruiten krabben. Daar had ik niet op gerekend. Als ik bijna bij de start van het natuurgebied ben, besluit ik naar huis terug te keren voor Ventolin en voor mijn thermotight. Veel te koud en met die bloedvaten is kou toch niet zo handig. Weer uitstel van de start dus, maar al snel zit op weg met ventolin aan boord en een lekkere warme tight. Ik koos voor de CW-X thermo die ik vorig jaar kocht. Die bleek eigenlijk prima te zitten en heeft blijkbaar als enige van de modellen niet zo'n laaghangend kruipend kruis. Vanwege mijn lange stelten zijn de andere modellen een beetje kort en dat zit niet optimaal. Maar ik was aangenaam verrast en nu maakt het niet meer uit dat ik geen 2XU thermo tight in een lange maat kan krijgen. Het was dus om twee redenen goed dat ik ben terug gegaan.

Voor vandaag stond een 8 km rondje op het programma en als ik mijn warming up programma heb gedaan, ga ik van start. De broek zit verbazingwekkend lekker en ik verbaas me er weer over dat een broek daadwerkelijk 'steun' kan geven. Deze broek is veel beter dan de 2XU of Sugoi qua compressie en zeker qua steun. Maar in de zomer zijn alle modellen aan de warme kant en bovendien dus een beetje te kort. Jammer maar helaas. Als schoentje koos ik vandaag voor de Brooks Pure Flow en natuurlijk had ik ook weer de extra druk rond de bloedvaten aan het linkerbeen. Helaas valt dat met deze kortere broek wel erg op, omdat dit vleeskleurig is. Jammer maar helaas.

Al snel had woef weer helemaal in de gaten wat ook alweer de bedoeling was en ging braaf voorop. Samen liepen we lekker in de mist en kwamen niemand tegen. Helaas veranderde dit na enkele kilometers en ook deze keer had ik het weer een aantal keer aan de stok met eigenaren en hun hond. Eenmaal viel ik bijna languit over een Border Collie die ineens voor me schoot. Kennelijk ben ik van binnen eigenlijk braaf, want ik riep 'och meisje toch' omdat ik de hond bijna schopte, terwijl ik natuurlijk eigenlijk gewoon 'klote beest' had moeten roepen aangezien IK bijna op mijn bek kletterde door dat beest.

Toen ik in het oude deel van het natuurgebied kwam, besloot ik maar niet dezelfde weg terug te nemen om problemen te voorkomen en liep ik over de weg terug. Woef liep daar netjes naast me, dus kon niet meer voor haasje spelen en daar moest ik het allemaal zelf doen.

Maar we eindigden met een opvallend tempo van 6.06 min/km met RWR in een ratio van 2'/22" dus kennelijk heb ik aardig doorgehobbeld tijdens de run segments. Maar het ging allemaal prima, cadans was goed, ademhaling was redelijk tot goed (gezien de mist) dus ik ben tevreden.

Gegevens:

* totaal 10,5 km
* temp 0 - mistig
* gem HF 147 max 161
* pace 6.06 min/km (RWR 2'/22")
* cadans 172 (R segments)



nov 141 km - 2012 totaal 1.950 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 103 km
brooks pure cadence 21 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 241 km

gepost door Max op 10:29 AM

Donderdag, 22 November 2012

22.11.2012 - lage vuursche - 11 km

Het past natuurlijk niet in het kader van 'zuinig aan' om voor een run helemaal naar de Lage Vuursche te rijden. Maar het zou vandaag prachtig weer worden en ik wilde zo graag nog de herfstkleuren zien in een bos dat ik toch besloot om het gewoon te doen! Toen ik vanmorgen opstond was het inderdaad ook geweldig weer met een strak blauwe lucht. Wie had dat gedacht rond deze tijd van het jaar!

Nadat ik wat klusjes gedaan had en ook wat gegeten had, gingen woef en ik op pad richting de Lage Vuursche. Ik vind het altijd best weer een stukje rijden, maar ik had reuze zin in de run. Toen ik door de Lage Vuursche reed, viel het me op hoe druk het overal al was. Ik moest onwijs nodig piesen, maar omdat ik pas helemaal buiten het dorp normaal kon parkeren, besloot ik er geen aandacht aan te besteden. Ik parkeerde de auto, stapte uit en..... zakte in de modder bijna weg tot mijn enkels. Slim geparkeerd! Ik vond het natuurlijk oerdom, maar goed, rondspringend kreeg ik toch mijn jas uit, jackje aan, hondje eruit, en na een heleboel heen en weer lopen (op zoek naar de hondenriem) was ik dan eindelijk klaar om te vertrekken. De Garmin gaf inmiddels keurig aan welke kant ik op moest. Dit zou de eerste keer worden dat ik de route van de 910 zou volgen. Net voordat ik wilde beginnen word ik tegengehouden door iemand die snel naar me toe komt. 'Is dat een Hongaarse draadhaar?' Mijn Hongaarse draadhaar laat zich wel aaien, maar wil eigenlijk liever lekker doorlopen en ik ook. Nadat ik even heb gesproken over de jacht en haar jachtpapieren, kan ik mijn weg vervolgen met mijn Hongaartje.

klik voor groot

De juiste afslag naar rechts vinden, was nog even lastig maar uiteindelijk dacht ik de goede weg genomen te hebben. Dat was een modderig bospad en ik was niet heel erg blij met mijn keuze. Zou ik weer verkeerd gekozen hebben bij het maken van de route voor vandaag? Ik hoefde niet snel te lopen, maar wilde wel gewoon lekker lopen en genieten, zonder teveel gedoe met modder enzo. Maar al snel was ik dan toch op een iets betere weg met veel blad.

klik voor groot



Woef had het reuze naar haar zin, snuffelde overal en deed overal een plasje. Zij wel, ik niet en inmiddels moest ik wel erg nodig. Zou ik dan toch maar in het bos gaan zitten? Niet echt iets voor mij dus ik besloot toch maar door te lopen.

Heel wat keren was ik de weg kwijt, en ik snapte totaal niet waarom het beeld elke keer even weg was als ik van de route af was (volgens de garmin dan). Uiteindelijk zou ik er vandaag nog wel achter komen, maar het begin was wel sukkelen en zoeken! Toen ik op een fietspad liep en net lekker op gang kwam, werd ik weer staande gehouden door iemand op de fiets die verrukt naar de hond keek en vroeg of ze een koekje mocht. Dat mocht ze helaas niet, maar een aaitje wilde ze dan wel hebben. Hondje blij, mevrouw blij, ik niet blij en samen liepen we weer verder. Volgende keer ga ik haar vermommen denk ik. Of ik doe haar hoorntjes op!

klik voor groot



De meeste paden waren wel goed te doen en het grappige is dat je hier in Nederland dus gewoon over de bladeren kunt lopen zonder angst. Natuurlijk kan er een dikek tak onder liggen waar je je enkel op zou kunnen verzwikken, maar die rare stenen en keien zoals in aken onder het lader dek liggen, zijn hier simpelweg niet. Alles is zacht en prima beloopbaar. Vandaag liep ik op de cadence met extra druk op de vaten rond de malleolus. Dat gaat de laatste tijd niet zo goed, en om problemen te voorkomen, probeer ik dan maar met een extra druk daar te lopen. Deze schoenen geven in ieder geval weinig last daar op die plek.

klik voor groot



Maar het lopen was mooi. De omgeving is prachtig, maar het was iets fijner geweest als ik een lekker makkelijk pad zou kunnen volgen. Ik weet daar totaal de weg niet, dus ben wel een beetje aangewezen op de route op mijn garmin. Een spoorzoeker ben ik ook al iet echt, dus dat loopt toch iets onrustiger dan dat je de weg goed kent. maar ik was blij dat ik gegaan was. Het was het genieten. Maar toen ik bij de auto kwam, had ik het gevoel dat ik nog moest beginnen. Merkwaardig. Ik was graag veel langer gegaan, maar zo was het voor vandaag in het schema ook wel genoeg.

Na de run natuurlijk woef te eten en te drinken gegeven en daarna kon ik eindelijk op zoek naar een WC want ik plofte zowat uit elkaar. Bij de Vuursche Boer dan maar naar binnen samen met waf, en wat te drinken besteld en een pannenkoek. Past ook al niet in een budget beperkte dag maar het was wel lekker. De tent zat stampvol. Bijzonder op een doordeweekse dag. Van crisis ook hier niets te merken.

Toen ik alles op had, ben ik naar huis gereden en kwam er weer een einde aan een gezellige en mooie run. Terwijl ik dit tik, ligt waf heerlijk te maffen en droomt waarschijnlijk al van ons volgende avontuur samen.

Gegevens:

* totaal 11 km
* temp 10 - zonnig
* gem HF 130 max 146



rondje in google earth openen

nov 130 km - 2012 totaal 1.939 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 92 km
brooks pure cadence 21 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 241 km

gepost door Max op 03:20 PM

Dinsdag, 20 November 2012

20.11.2012 - scheveningen - 10 km

Vanmorgen moest ik in Den Haag zijn en daarna in Wassenaar, dus besloot ik een rondje tussendoor te lopen op Scheveningen. Ik was van plan om het kleine rondje te lopen dat ik daar al eerder deed, door de duinen en terug. Dat zou ongeveer 7 km zijn vanaf de parkeerplaats. Maar omdat ik dichterbij de duinen parkeerde, liep ik een afslagje verder, waardoor ik ineens toch op het strand uit kwam. Het gaf niet, want het was prachtig weer, droog en zonnig en de duinen zijn altijd fraai.

klik voor groot

Het strand is volgens mij net opgespoten want het was heel dik en heel zacht. Beetje nep strand. Het zand is zo anders dan het strand van Bamburgh! Daar ligt voor mijn gevoel 'echt' zand. Maar het is altijd weer mooi de zee en het strand en bovendien een goede oefening.

klik voor groot



Ik ben alleen wel een sukkel. Ik had niet gekeken wat de windrichting was, zodat ik de wind lekker 'tegen' had op het strand. Dat maakte het dus nog extra zwaar ook. Bovendien lette ik niet op, en dacht ik lekker dicht bij de waterlijn te kunnen lopen, zonder dat ik in de gaten had dat ik mezelf 'vast' liep in een zee arm. Daardoor moest ik dus weer een stukje terug en toen merkte ik dat het met windje mee een stuk lekkerder liep!

Nou ja, al doende leert zullen we maar zeggen. Verder genoot ik met volle teugen van het heerlijke weer en het mooie strand. Vlak voor de pier bij het Zwarte Pad weer naar boven geklauterd om een klein stukje nog door de duinen terug naar de auto te lopen.

klik voor groot



Het rondje was dus wel wat langer geworden door de andere afslag, maar dat was niet zo erg, want het tempo lag (bewust) laag. Jammer dat woef er niet bij was, maar ik had een leen auto omdat mijn auto naar de garage was. Helaas kreeg ik op de terugweg na de run een belletje van de garage dat er nieuwe stabilisatorstangen, lagers en weet ik veel niet wat nog meer vervangen moet worden. Hum dat komt nou eigenlijk even niet zo goed uit allemaal. Maar ik begrijp nu wel dat ik het idee had dat ik met een los wiel rond reed. 'Ik dacht eerst dat de wielbouten los zaten' vertelde de garageman. Daar rij je nou een betrouwbare Volvo voor. Nou ja, tijdens de run was ik nog niet op de hoogte van deze ellende zullen we maar denken. Kassa!

Gegevens:

* totaal 10,3 km
* temp 10 - zonnig en winderig op het strand
* gem HF 135



rondje in google earth openen

nov 119 km - 2012 totaal 1.928 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 92 km
brooks pure cadence 10 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 241 km

gepost door Max op 01:17 PM

Zaterdag, 17 November 2012

17.11.2012 - assignment 9: oostvoorne 27 km - totaal 29,3 km

Vandaag stond weer een lange duurloop op het programma, en dus besloten we een rondje uit te zetten nabij Oostvoorne. Ik liep daar al eens met Ztje en toen was het erg mooi, maar regende het erg hard. Ik wilde er dus wel eens lopen tijdens de lange duurloop.

Les 1 voor vandaag: iets meer tijd uittrekken voor het maken van een mooie route en meer gebruik maken van Streetview. Ik had nu - gemakzuchtig - gebruik gemaakt van knooppunten en fietspaden, in de veronderstelling dat het er overal wel mooi zou zijn. Les 2 voor vandaag: nee dus.

Toen we richting Oostvoorne reden, bleek het enorm dicht te trekken en tegen de tijd dat we in Oostvoorne aankwamen, was het mistig en miezerde het zelfs. Daarnaast was het ook vrij koud, zodat het voor mij qua longen verre van ideaal was om te lopen. Ik had het niet verwacht, want het was eigenlijk vrij aardig weer toen we vertrokken. jammer maar helaas. We waren er nu, dus vooruit maar. De Buff op, handschoenen aan, fiets uit de auto en al snel was ik op pad. De route stond in de 910 die S. om zijn pols had, samen met de kaart en ik liep met de 610. Het begin bij het Wapen van Marion was wel mooi natuurlijk. Rechts over het water ligt de Maasvlakte en dat is haast surrealistisch zo met de strook natuur ertussen. Daar was nu totaal niets van te zien want je zag het water niet eens door de mist. Dat was wel erg jammer. Maar de duinen zijn mooi en er loopt een goed glad fietspad doorheen. Een ideale start en vol goede moed begon ik met warm lopen. Al snel bedacht ik dat ik mijn bril niet had gepakt uit de auto en scheurde die arme S. op zijn fiets terug naar de auto. Toen bedacht ik dat we de camera hadden vergeten, maar hoopte ik dat S. deze zou zien in de tas als hij de bril pakte. Helaas niet en rustig hobbelde ik verder, terwijl hij voor de tweede keer terug fietste naar de auto. Ik kreeg het wel aardig koud van het langzame warmlopen en van 'warm' lopen was dus eigenlijk geen sprake. Na een kilometer besloot ik dan toch maar te starten met de kern van 27 km en begon ik met een wat snellere pas en al snel sloot S. weer bij me aan.

klik voor groot

De eerste kilometers waren mooi en herkende ik nog van het rondje met Ztje. Langs water, door de duinen maar wel over het fietspad.

klik voor groot



Al snel liepen we de duinen uit en kwamen we in de bewoonde wereld. Ineens gewone paden met niets moois om ons heen. We hadden net zo goed in de polder kunnen lopen!

klik voor groot



Maar ja, je denkt nog dat het wel goed zal komen en vol goede moed liep ik door. Maar het werd van kwaad tot erger en ik liep op een gegeven moment dus gewoon over de autoweg en daarna over een fietspad langs de autoweg. Ik liep op een gegeven moment gewoon hardop te schelden. Niks was er meer goed. De vochtigheid (maar die was ook echt vervelend voor mijn longen), het jackje dat te warm was, de buff die te warm was maar ik niet meer af kon doen vanwege mijn verhitte warme kop, alles irriteerde. Ik was aan het schelden op de weg, aan het schelden op de afstand. Arme S.

klik voor groot



Soms was er ineens een aardig stukje maar zulk polderlandschap hebben we hier natuurlijk ook.

klik voor groot



De kilometers tikten maar langzaam weg, en ook al bleef mijn hartslag keurig (ondanks mijn scheldpartijen), mijn cadans vrij aardig en de snelheid gewoon 'normaal' (traag zoals ik doe op deze lange rondjes), het liep gewoon voor geen meter.

Ik zette op een gegeven moment de metronoom maar weer even aan om te voorkomen dat ik ging sloffen (dat deed ik helemaal niet zag ik later qua cadans) en probeerde mezelf tot de orde te roepen. Niks rechterhersenhelft. Links had duidelijk de overhand en riep steeds 'wat doe je?'.... 'Ga toch lekker naar huis'..... Zo loop ik eigenlijk nooit, ik loop altijd voor mijn plezier en met plezier maar vandaag was het gewoon kilometers draaien. Niet fijn.

Tot overmaat van ramp komen we ook nog op een lange rechte weg vol met shit en modder. Spekglad op die rare Brooks die al glad zijn op veel stukken grof asfalt als dat nat is. Vandaag merkte ik dat ook weer. Je verliest 'grip' en als ik dan op de weg kijk, zie ik weer dat asfalt met van die stukken erin. Daar ga je dus ook verkrampt van lopen. Maar die modder was helemaal niks. Weer iets om op te schelden!

klik voor groot



UiIteindelijk vragen we ons af of we sneller terug kunnen naar Oostvoorne om alsnog door de duinen te lopen. Maar helaas staat op het anwb bordje dat Oostvoorne nog 7 km weg zou zijn dus dat schoot ook al niet op. Wel kiezen we uiteindelijk voor die route, want als we weer afslaan richting een modderige weg, hou ik het voor gezien en blijf op het gewone fietspad verder lopen. Gezellig langs de weg, terug naar Oostvoorne waar ik er ongeveer 25 op zal hebben. Dat blijkt niet zo te zijn, want met 29,3 km zijn we terug bij de auto en dat hadden we ongeveer gepland. Een lusje door de duinen zit er dus helemaal niet meer in. Als we door het dorp lopen. ga ik weer bijna op mijn bek op de gladde klinkers. Ik besluit over de stoep te gaan en daar kan ik eindelijk weer normaal wat vaart maken en vrijer lopen. Merkwaardig hoor die zolen ik snap er niets van. Ik ben blij dat ik de auto zie staan. Braaf wandel ik nog even uit en dat is het dan. Wat een afschuwelijk rondje. Op papier zie ik niks bijzonders, prima cadans, prima HF en prima pace. Maar wat een klote rondje. Brrrrr gauw vergeten dit.

Op naar de volgende ronde.

Gegevens:

* totaal 29,3 km
* temp 8 - vochtig en miezerregen
* gem HF 140
* cadans 84 zonder, 86 met metronoom
* pace RWR 2/22 - 6.59 min/km



rondje in google earth openen

nov 108 km - 2012 totaal 1.918 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 92 km
brooks pure cadence 10 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 230 km

gepost door Max op 07:55 PM

Donderdag, 15 November 2012

15.11.2012 - hitland 7 km

Dat lijkt misschien saai, zo'n zelfde rondje als eergisteren maar wat was het leuk! Met het oog op komend weekend waar weer een lange ronde op het programma staat, vandaag netjes aan de afstand/tijd gehouden.

Het was vanmorgen erg mistig en vochtig, dus ook deze keer weer aan het einde van de middag op pad gegaan voor mijn rondje, zodat ik net voor het donker weer terug zou zijn. Het viel aanvankelijk alsnog tegen, want door de mist merkte ik meteen dat ik toch echt geen goede longen heb, want al snel hoorde ik mezelf piepen. Ik lette dus nog meer op mijn ademhaling, probeerde zo goed mogelijk door de neus te ademen en 'naar de longen'. Gelukkig was ik goed aangekleed, zodat ik geen energie hoefde te verspillen met 'warm worden'.

Het eerste stukje - na het warmlopen - even de metronoom aangezet op een tempo dat net buiten de comfortzone ligt. Het grappige is dat je daarna maar een klein beetje terugzakt meestal, en toch iets hoger blijft hangen dan de normale cadans. Zo ook deze keer, want zonder metronoom liep ik nu rond de 85-86 dus dat ligt al heel dicht bij de gewenste 90! Het maakt kennelijk niet uit of ik de Merrell draag of de Brooks, want vandaag droeg ik de Brooks om lekker af te wisselen tussen de schoenen. Ook dit loopt prima.

Vandaag zag woef ook weer in het lopen een spelletje en liep ze weer als haas voor me uit. Deze keer zowel op de heen- als op de terugweg, dus ik kon lekker doorlopen. Het voelde ook eigenlijk allemaal heel gemakkelijk ook al zag ik later dat ik maar liefst 15 sec/km sneller had gelopen dan eergisteren op dit rondje. Qua omstandigheden was het verder gelijk, ook vandaag geen wind en prima loop temperatuur. Het is leuk dat die gekke hond er plezier in heeft om zo te lopen. Natuurlijk kan ik dat geen enorme stukken doen op deze manier, want dan is de lol er voor haar gauw af denk ik, maar zo op dit rondje vindt ze het blijkbaar leuk. De hele weg sjouwde ze ook nog met een grote rietstengel. Kennelijk maakt haar dat niets uit. Misschien kan ik haar nog wel aanwijzingen aanleren zoals 'slow down' en 'speed up' (grapje).

Enfin, het rondje zit er weer op en het was leuk. Grappig dat het totaal niet vermoeiend was terwijl ik toch aardig door heb gelopen zo achter die kwispel aan. Ik ben benieuwd naar de lange duurloop van komend weekend. Dat zal ik netjes rustig aan doen.

Gegevens:

* totaal 7 km
* temp 9
* HF gem 147
* cadans 85-86 met metronoom 88
* ratio 2'/22"
* 6.08 min/km RWR



nov 79 km - 2012 totaal 1.889 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 62 km
brooks pure cadence 10 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 230 km

gepost door Max op 05:22 PM

Dinsdag, 13 November 2012

13.11.2012 - hitland 7 km

Voor vandaag stond een kort en rustig rondje op het programma. Lekker samen met woef even een stukje lopen. Het is heerlijk om te lopen: prima weer, geen zuchtje wind, lekkere temperatuur en overal kleuren en vogels in het weilanden. Eerst een sukkel rondje om wat honden te ontlopen (hetgeen uiteindelijk niet lukt) en daarna even een heen en weertje tussen de weilanden. Aanvankelijk denk ik nog veel na over allerlei dingen van de afgelopen dagen maar al snel ben ik alleen maar aan het lopen en om me heen aan het kijken. Er vliegt een grote zilverreiger door de lucht. Een fantastisch gezicht, zo'n grote witte vogel die langzaam klapwiekt door de lucht.

Mijn tempo is niet eens slecht en mijn ademhaling is goed. Ik probeer vooral gewoon lekker te lopen met een zo langzaam mogelijke buikademhaling. De rest kan me niet schelen. Mijn Merrells zitten weer zalig en ik voel weer dat ik gewoon echt 'loop'. Gek is dat toch. Misschien achteraf toch jammer dat ik de Berenloop er niet op durfde te doen.

Omdat ik echt een kort rondje wil doen vandaag, keer ik aan het einde van het pad simpelweg om zonder een lus door het bos te maken. Zo direct daar omkeren doe ik eigenlijk nooit, maar ik weet al dat mijn rondje ongeveer 7 km zal worden en dat is genoeg voor vandaag.

Op de terugweg geniet ik volop van meerdere zilverreigers in het weiland en andere vogels die fourageren en rusten.

Maar dan hobbelt woef ineens pal voor me uit. Ik kijk naar haar stevige gespierde benen (billen klinkt wat vreemd) en haar staart die bij iedere stap heen en weer gaat. Ze is helemaal in haar element en ik besluit haar te volgen en te gebruiken als 'haas'. De hond die dacht dat ze een haas was! Ik sluit aan en kijk hoe snel ze eigenlijk draaft als ze op haar gemakje is. Omdat ik 'aansluit', gaat ze wat harder lopen en kijkt af en toe om. Ik volg braaf en moet wel lachen. Hoewel ze geen stabiel ritme aanhoudt natuurlijk, is het wel leuk om zo een soort spelletje te doen. Voor mij ook goed. Ik loop nu net iets harder dan ik eigenlijk wilde maar het is gewoon grappig om te doen. Zo komen we dus al snel weer aan het einde van het pad en is ons 'haas spelletje' ten einde. Als ik zeg dat ze 'knap is', dartelt ze op haar achterbenen om me heen. Hondje blij, ik blij. Het was een leuke, lekkere run waar ik dus totaal niet moe van ben geworden ondanks dat ze me toch lekker door liet hobbelen zo op de terugweg. Dat gaan we vaker zo proberen!

Gegevens:

* totaal 7 km
* temp 9
* HF gem 142
* cadans 172
* ratio 2'/22"
* 6.23 min/km RWR



nov 72 km - 2012 totaal 1.882 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 55 km
brooks pure cadence 10 km
merrell bare access 59 km
kinvara 3 230 km

gepost door Max op 05:28 PM

Zondag, 11 November 2012

11.11.2012 - assignment 8: 8 km - totaal 10 km

Vandaag weer een rondje volgens schema over de vlakke weg. Ik ben nog steeds een beetje verkouden en ik merkte ook dat ik best moe was na de drie runs in Aken over de heuvels daar. Voor mijn gevoel ging het allemaal wat harkerig hoewel het tempo niet anders was dan normaal tijdens deze weekend training. Het zal wel goed zijn. De cadans was helemaal niet slecht zo zonder metronoom dus als ik op papier kijk, dan was het allemaal zo erg nog niet. Maar het voelde niet als een makkelijke training.

Volgende week staat alweer een lange run op het programma, dus komende week rustig aan en dan zaterdag of zondag (afhankelijk van het weer) weer op langer pad!

Gegevens:

* totaal 10 km
* temp 7
* HF niet gemeten
* cadans 168-170
* ratio 2'/22"
* 6.37 min/km RWR



nov 65 km - 2012 totaal 1.875 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 55 km
brooks pure cadence 10 km
merrell bare access 52 km
kinvara 3 230 km

gepost door Max op 06:46 PM

Vrijdag, 09 November 2012

09.11.2012 - aken dag 3 - preuswald 9 km

Niet verstandig en ik doe het eigenlijk nooit meer de laatste tijd, maar vandaag dus weer een rondje door het bos hier voor de derde achtereenvolgende dag. Niet te lang, ik wilde weer iets van 6 km lopen en vol goede moed gingen we weer op pad. Het was nog steeds zalig weer en ik dacht het bos nu weer wat beter te kennen.

Omdat ik een nieuw stukje wilde lopen, besloot ik richting Belgie te lopen en vanaf daar weer terug. Dus op 4,5 km zette ik de garmin op 'back to location' zodat ik weer naar de parkeerplaats kon lopen. Dat was volgens het kompas ongeveer 1,5 km dus dat zou niet eens gek uitkomen.

Het pad in Belgie was lekker om op te lopen, zonder blaadjes (daar stonden grappig genoeg veel meer naaldbomen) en een mooi breed pad. Weinig afslagen en ik had al snel in de gaten dat de Garmin bleef zeggen dat het ongeveer 1,5 km was hoewel ik toch echt zeker wist dat ik behoorlijk aan het lopen was al een tijdje.

Ik zag wel de naald een andere richting op wijzen dan ik aan het lopen was, en ik wist dus al snel dat ik niet uit zou komen waar ik gestart was. Maar ik kan toch moeilijk door de bomen gaan lopen dwalen, dus besloot ik maar gewoon door te rommelen over het grote brede pad. Ik zou immers wel weer ergens uitkomen.

Op een gegeven moment kwam ik wandelaar tegen en toen ik vroeg waar de parkeerplaats was, keken ze wat bedenkelijk en zwaaiden wat in een richting die ik zelf ook al had bedacht. Ik kon maar het beste over de weg teruglopen, werd mij geadviseerd en daar had ik nou net geen zin in. Toen ik dus een pad zag dat een beetje in de richting leek te lopen van de pijl op mijn kompas, besloot ik dat dan maar te nemen en na een klimmetje kwamen we ineens evenwijdig aan de weg te lopen. Wat een hoogte! (zie foto)

klik voor groot



Toch leek het niet verkeerd qua pijl en had ik wel het gevoel dat ik in de goede richting aan het lopen was en uiteindelijk herkende ik de weg weer van een eerdere ronde. Toen wist ik al dat het best een aardig lange ronde zou worden en uiteindelijk werd het dus geen 6 maar ruim 9 kilometer totaal. Geeft niet, maar ik was wel blij dat ik er uiteindelijk was en niet helemaal verkeerd was gelopen. Het kompas werkt prima, maar dan moeten er wel paden zijn natuurlijk! Volgende keer toch maar een volledige ronde uitzetten en nalopen!



Gegevens:

* totaal 9 km
* temp 9



rondje in google earth openen

nov 55 km - 2012 totaal 1.865 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 55 km
merrell bare access 52 km
kinvara 3 230 km

gepost door Max op 11:38 AM

Donderdag, 08 November 2012

08.11.2012 - aken dag 2 - preuswald 6,5 km

Omdat het lekker weer is en ik toch met woef moet wandelen, besluit ik om een klein rondje te hobbelen. Ik kan toch niet erg hard lopen met die heuvels dus vooruit maar. Als ik een beetje op het brede pad blijf, dan moet het toch beter gaan dan gisteren, toen ik door de modder wegzakte en alles vies en nat is geworden. Geeft niet, maar misschien is een rondje met een stukje weg ook niet gek. Ik besluit dus rechtdoor te gaan over een brede weg en heb geen idee waar ik uit zal komen.

klik voor groot

Al vrij snel komen we ineens bij een weg uit met een fietspad, dus besluit ik maar rechtsaf te slaan weer het bos in. Dat lijkt een vrij aardig pad, hoewel er nare steentjes liggen. Ik hoop dat het goed gaat met de pootjes van woef die zonder schoentjes loopt. Het viel wel mee, ware het niet dat het laatste stukje ineens enorme kiezels blijken te zijn waar je natuurlijk nauwelijks overheen kunt lopen. Ik probeer Ztje door het gras mee te krijgen want dit lijkt me niet super voor haar zooltjes net na de wond.

We hobbelen verder en ik loop ineens op een stukje waar ik gisteren ook al liep en besluit een andere weg te nemen. Dat heb ik dus geweten, want al snel is het pad verdwenen en hoewel ik eigenlijk nog een heel stuk blijf doorploeteren, kan ik op een gegeven moment echt niet meer verder en moeten we terug.

klik voor groot



Als ik weer op de weg ben en ik sla links af, kom ik ineens op de weg waar ik gisteren zo gigantisch moest klimmen. Nu dus naar beneden. Jammer maar helaas, dat ging net zo langzaam bijna als naar boven want als het zo ontzettend steil is met bladeren en keien dan ren ik daar dus niet vrolijk van af. Woef vond het geweldig en rende keihard naar beneden om vervolgens weer te komen kijken waar ik toch wel bleef. Niets leukers dan over blaadjes heendenderen natuurlijk op zoek naar leuke luchtjes en takken om mee te sjouwen!

klik voor groot



Uiteindelijk kwamen we weer op de brede verharde weg en konden we weer huiswaarts lopen. Het blijft een prachtig bos, dat in de zomer beter toegankelijk is omdat nu teveel paden echt te modderig zijn om lekker op te lopen.



Gegevens:

* totaal 6,5 km
* temp 10



rondje in google earth openen

nov 47 km - 2012 totaal 1.857 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 55 km
merrell bare access 52 km
kinvara 3 220 km

gepost door Max op 02:38 PM

Woensdag, 07 November 2012

07.11.2012 - aken dag 1 - preuswald 8 km

Vandaag mijn eerste rondje weer in Aken. Ik ben benieuwd hoe het zal zijn, want het bos leek erg nat en modderig maar omdat het mooi weer is nu, ga ik natuurlijk een rondje lopen. Ztje gaat voor de eerste keer weer mee, op 2 schoentjes dus op hoop van zegen dan maar. Het sneetje in haar voetje is dicht, dus het zou op zich prima moeten gaan eigenlijk.


klik voor groot

Ik heb van te voren een rondje uitgezet op de 910XT en ben benieuwd hoe dat nu precies werkt op deze Garmin. Voor de zekerheid sla ik de startpositie ook op, zodat ik altijd weer de start terug kan vinden. Dat is echt fijn weer van dit apparaat (de 610 kan dat niet).

Al snel hobbelen we samen over de paden die bedekt zijn met een enorm dik pak bladeren. Ik heb al gauw in de gaten dat het echt oppassen geblazen is met deze paden, want je ziet totaal niet wat er onder de blaadjes verstopt zit, en de ondergrond in het bos varieert van zachte modder tot ellendige paden met harde keien waar je flink op kunt zwikken.

Op een gegeven moment zie ik op de Garmin dat de pijl naar links gaat wijzen. Ik snap het niet, want ik dacht dat ik het rondje uit had gezet richting de spoorlijn, dus naar rechts. Dat ken ik ook en uiteindelijk besloot ik dus van de route af te wijken en naar rechts te gaan. Ik zou de weg zeker kunnen terugvinden. Na een tijdje zet ik de navigatie dus ook maar uit, omdat ik toch de andere kant op loop.

Prima pad, niets mis mee normaal, maar door de regen van de afgelopen periode is het pad veranderd in een modderige massa waar je - letterlijk - tot je enkels in weg zakt. Ook stroomt het water vrolijk als een beekje naar beneden langs de modder. Het is dus echt trail runnen hier en goed oppassen. Van enige snelheid is eigenlijk geen sprake en ik twijfel of ik terug zal keren, maar voordat je het weet zit je al op de helft van een pad en is terugkeren ook niet meer zinvol.

Ondertussen hoor ik niet alleen mijn eigen schoenen ver weg zakken in de modder, maar ook de schoentjes van woef. Als dat maar goed gaat! In ieder geval zullen haar voeten nat zijn en ik hoop maar dat het allemaal blijft zitten. Ze loopt in ieder geval prima, dus ze heeft er geen last van. Jammer genoeg zegt ze niks terug als ik bemoedigdend 'gaat het' tegen haar mompel. Ze kijkt lief op en dat is het dan.

klik voor groot



Het is wel erg mooi en ik geniet wel van mijn rondje. Ik besluit maar eens te kijken hoe de Kinvara schoentjes zich in en door modder gedragen en let al snel niet meer op de plassen en stroompjes. Vies en nat word ik dus blijkbaar toch wel, dus dan maar eens kijken hoe die schoenen zijn. Ik had al eens gelezen dat ze het niet gek deden op modder en rotsen dus dit zou een mooie test zijn. Ik was niet ontevreden, prima grip eigenlijk zowel op droge als natte ondergrond.

Uiteindelijk konden we afslaan en liep ik weer op een gewone asfaltweg met wat modder stukken die van het land kwamen. Maar dat stukje was - hoewel het heuveltje op ging - prima beloopbaar.

klik voor groot



Richting spoorlijn en weer terug het bos in. Weer een klimmetje en weer paden bezaaid met een dikke laag bladeren. Ik vond het weliswaar erg leuk maar toch wel vrij zwaar. Op een gegeven moment zie ik woef even raar hinken en vervolgens ligt een van haar schoentjes op de grond. Dat kon ook niet anders met die zuigende modder natuurlijk en het valt me nog mee eigenlijk. Ze wacht even en ik beoordeel haar voetjes. Aangezien alles erg nat is geworden, lijkt het me niet lekker zitten en ik besluit het laatste stukje haar zonder schoentjes te laten lopen. Ik heb dus vanaf dat moment twee modderige vieze schoentjes en sokjes in mijn linkerhand tijdens het lopen. Nou ja, voor goed doel zullen we maar zeggen. Ztje hobbelt vrolijk weer met me mee zonder schoentjes. Ze vindt het allemaal best geloof ik.

Als ik weer op de kruising midden in het bos kom, besluit ik recht door te gaan. Ik was even vergeten dat je dan een vrij heftige klim krijgt, maar dat was eigenlijk wel leuk om weer eens te proberen. Dat hebben we in Nederland helemaal niet dus het is vast ergens goed voor.

Blij dat ik weer boven was, besluit ik dan maar weer richting de start te gaan en met behulp van mijn kompasje kom ik prima uit en kan ik de laatste kilometers weer heerlijk naar beneden hobbelen. Dat is altijd zo fijn in dat bos, dat het laatste stuk altijd heuvelafwaarts is!

klik voor groot



Zo kwam er een eind aan het eerste rondje hier. Echt een geweldig mooi gebied, alleen een beetje zwaar om te lopen met de hoogteverschillen.



Gegevens:

* totaal 8 km
* temp 10



rondje in google earth openen

nov 40 km - 2012 totaal 1.850 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 55 km
merrell bare access 52 km
kinvara 3 213 km

gepost door Max op 07:28 PM

Zondag, 04 November 2012

04.11.2012 - assignment 7: berenloop HM - totaal 21 km

Gisteren kwamen we erg laat aan in Franeker om de nacht door te brengen zodat we uitgerust vandaag op de boot zouden kunnen stappen richting de Berenloop op Terschelling. Het was een beetje rare dag waarop - zonder aanleiding - ook mijn glazen tafel in de woonkamer ineens uit elkaar sprong. Dat gaf dus rommel en ook schrik, want het ging gepaard met een enorme knal. Maar gelukkig geen persoonlijke schade en ook woef lag gelukkig niet dicht bij de tafel. In de namiddag konden we dus alsnog vertrekken en hebben we eerst woef weggebracht, want vanwege haar pootje hadden we besloten om haar toch niet mee te nemen naar het eiland. Dat was erg jammer, want vorig jaar was ze lekker mee naar Terschelling. Daardoor hadden we nu het plan opgevat dat S. zou meefietsen voor zover dat mogelijk zou zijn op het parcours. Op die manier zou hij tenminste ook lekker bezig zijn en wat van het eiland kunnen zien en dat is natuurlijk veel leuker dan ergens alleen maar te staan wachten! Van te voren hadden we dus ook een fiets gehuurd.

Vanmorgen redelijk uitgerust opgestaan en wat gegeten. Ik wist eigenlijk niet goed wat wijsheid was, want om 12 uur zou de loop zijn en ik weet dat ik door die gekke bloedsomloop eigenlijk niet met voedsel in mijn maag/darmen kan lopen. Ik nam dus een klein stukje suikerbrood en liet ook dat uiteindelijk staan en vulde het aan met kant en klare voeding uit een flesje. Niet erg lekker, maar omdat de loop pas om 12 uur zou starten toch wel verstandig(er) om wat te eten.

Het inchecken op de veerboot verliep niet al te soepel vanwege de drukte en de scanautomaten maar uiteindelijk waren we dan toch door de poortjes en liepen we richting de veerboot.

klik voor groot

Net toen we buiten waren werden we aangesproken: 'ben jij Max'? Moet je nagaan, tussen al die mensen! Zo liepen we dus met twee 'tweepies' uit mijn TL richting de veerboot. Er was deze keer eigenlijk ruimte genoeg en we hadden al snel een zitplaats met lekker veel ruimte waar het niet te druk was. Vorig jaar speelde hier nog de band en was het echt een feest aan boord. Nu was het eigenlijk erg stil en ik vond de reis maar lang duren op deze manier. Bij vertrek uit Harlingen hadden we prachtig weer en ik was erg benieuwd wat voor weer het zou zijn op het eiland. Wolken waren er eigenlijk niet te zien dus het zag er best aardig uit en met de wind leek het ook erg mee te vallen.

klik voor groot






Na twee uur varen kwamen we aan op Terschelling. Op de parkeerplaats stond wel een bandje te spelen, dus dat bracht de mensen dan alsnog een beetje in de stemming. Het voelde allemaal toch anders dan vorig jaar gek genoeg.

klik voor groot




Het weer was prima, misschien nog wel beter dan vorig jaar toen het vrij mistig was bij aankomst. Dat we niet weer zo'n mooie dag zouden krijgen als vorig jaar stond van te voren wel vast, maar het zag er niet gek uit eigenlijk. Snel zochten we een plekje bij Zeezicht, een tentje waar we wat konden drinken en even konden omkleden. De fietsverhuur was vlakbij, dus dat was allemaal erg gemakkelijk. Maar al snel kwam natuurlijk het dubben over kleding. Het was immers minder koud, minder winderig en vooral droger dan gepland. Het leek me helemaal geen weer voor een thermohemd, shirt en jackje. Veel mensen hadden het erover en bespraken de kleding. Zo zie je maar waar je je druk over kunt maken voor vertrek! Net toen de dampende chocolademelk (zonder slagroom natuurlijk) voor ons stond, belde L. waar ik vorig jaar de Berenloop mee gelopen heb. Zij sliep samen met haar man en zoon op een klipper die in de haven lag. Ook bijzonder! Helaas heb ik haar voor de loop niet meer gezien.

klik voor groot





Ik was namelijk vrij laat klaar met dubben over kleding, toiletbezoek en rommelen met al mijn spulletjes. Wat een gedoe. Uiteindelijk koos ik er toch voor om mijn kleding aan te houden zoals ik van te voren bedacht had. Korte mouwen thermo, heel dun korte mouwen shirtje en dun jackje tegen de wind (op het strand). Voor het startvak mijn hele dunne korte handschoentjes. S. ging snel de fiets ophalen en ik zou alvast mijn spulletjes gaan afgeven in de tent bij de start. Ik hoopte maar dat ik hem wel weer tegen zou komen in de drukte, anders zou het wel erg ongezellig zijn. Omdat de tijd wegtikte en de start al dichterbij kwam, besloot ik toch maar richting het startvak te gaan en daar liep ik gelukkig S. weer tegen het lijf. De fiets was opgehaald en stond ergens klaar zodat hij kon opstappen na de start. Het was erg druk, maar ergens kon ik toch het startvak in dus dat was prettig. Daar stond ik dan. Op zich met enorm veel zin, puur omdat de route zo geweldig mooi is en de sfeer zo bijzonder is. Maar deze keer was ik toch niet echt helemaal fit. Dat gebeurt me niet vaak, maar ik had pijn in mijn bovenkaak en natuurlijk die schouder. Dat zijn dan eigenlijk net teveel dingetjes on top of alle andere dingen die al hinderlijk zijn tijdens lopen. Maar ik hoopte er maar het beste van. Ik had een aardig armzwaaitje ontdekt nog tijdens de training van donderdag dus dat zou wel loslopen. Kom dus maar op met de start! Er hing een mooi groot scherm boven de startlijn, zodat je een beetje mee kon kijken wat er aan het begin allemaal gebeurde, want het is een lange rij mensen door de winkelstraat van terschelling. Vorig jaar duurde het ook lang voordat we eindelijk konden starten en dat was dit jaar niet anders. Maar het was droog en eigenlijk wel lekker weer!

klik voor groot





Om 12 uur startten eerst de wedstrijdlopers en daarna konden de recreanten op weg. Dat duurde lang, maar de sfeer is gemoedelijk en er wordt dus ook niet geduwd zoals bij andere runs wel eens gebeurt. Over de streep en de 610 aangeklikt in de hoop dat deze het goed zou doen. In mijn rugzakje hobbelde de 910 ook mee die vanzelf aan zou moeten springen na de start via de autopauze optie (dat gebeurde ook zag ik achteraf). Dan zou ik immers in ieder geval de route hebben als de 610 het toch niet zou doen ineens. Maar zowaar... ik heb geen enkele rare uitslag gezien deze keer, dus wie weet heb ik nu geen lemon gekregen van Garmin en doet deze 610 het prima.

klik voor groot




Al snel hobbelde ik over de klinkertjes die gelukkig droog waren. Ik vond het helemaal niet extreem druk op het parcours en nergens liepen mensen elkaar eigenlijk in de weg. Ook geen duwers ofzo. Heerlijk is dat toch. De eerste beren doemden onderweg al op. Niet op de weg (spreekwoordelijk) maar langs de weg in de vorm van speelgoedberen. Er reed ook een auto rond met grote beren, maar die heb ik zelf niet gezien, alleen later op de foto's. Toen ik op de klok keek, zag ik dat ik eigenlijk een beetje te snel liep, en dat verraste me want zo voelde het helemaal niet. Ik liep gewoon lekker. Omdat ik me niet wilde laten leiden door de klok, besloot ik toch maar gewoon door te lopen zoals het lekker voelde. Ik zou al genoeg tijd verliezen op het strand later en wie weet hoe het vandaag zou gaan? Dat is het lastige van een klokje en lopen met 'verstand'. OK dit is eigenlijk te snel maar moet ik dan nu al terugzakken? Vlak lopen zou er toch niet inzitten en bovendien kon het me ook eigenlijk niet zoveel schelen bij deze loop. Ik besloot dus lekker door te tuffen en te genieten van de omgeving. Ik had wel muziek op, en dan mis je wel iets van de omgeving, maar ik had daar vandaag gewoon echt zin in. Ik zou dan in ieder geval niet mijn eigen gehijg en geslof horen!

Al snel zag ik ineens de vertrouwde jas van S. naast me fietsen. Dat was leuk! Ik was helemaal verrast. Dat hebben we nog nooit zo gedaan natuurlijk, en ik vond het wel erg leuk. Voor hem was het ook veel leuker op deze manier dan normaal, want nu zou hij ook wat van het eiland te zien krijgen en bovendien niet alleen maar hoeven wachten! Omdat ik weinig gegeten had, besloot ik om redelijk snel toch een gel te nemen, en nu kon ik mooi het lege zakje aan hem geven. Ook handig.

Ik hobbelde door en de kilometers tikten weg. Al snel kwam het 5 km bordje in beeld en ik was nog mooi onder de 30 minuten aan het lopen. Het punt was aangekleed met beren en bordjes. Echt grappig. Deze keer zijn daar dus ook foto's van! Al snel besloot ik toch mijn jack uit te trekken en ondanks dat dat even een gedoe was vanwege de rugzak, lukte het toch om lopend het jack uit te doen en aan S. te geven. Gelukkig had ik uit voorzorg mijn startnummer al op mijn shirt gespeld en niet op het jack laten zitten!

klik voor groot








Even later valt ineens de metronoom van de rugzak. Die zit daar altijd en waarschijnlijk door mijn rare armzwaaitje, heb ik die er zelf afgemaaid. Iemand schopte het geval een heel stuk weg, maar ik besloot de metronoom toch op te pakken en daarna gaf ik hem aan S. die op dat stuk nog steeds op het fietspad aan het meefietsen was. Het kostte me wel even moeite om weer op gang te komen merkte ik. Vervelend dit soort dingen maar niets aan te doen. Het stuk weg was ruw vanwege wegwerkzaamheden en al snel viel er iemand bijna languit over de dwarsribbels in de weg. Dat was dus even oppassen. Maar de weg was behoorlijk droog, eigenlijk lagen er nergens plassen!

klik voor groot




Ik genoot met volle teugen maar het bonken in mijn hoofd bij iedere stap werd toch wel erg vervelend. Zeker na het oppakken van de metronoom van de grond bonkte alles behoorlijk. Ik seinde naar S. dat ik wel een paracetamol wilde hebben. Dit had normaal natuurlijk nooit gekund, want ik heb zulke dingen natuurlijk niet in mijn renkleding zitten tijdens het lopen, maar het zat wel in mijn rugzakje en als hij nou toch zo dichtbij was! Hij moest dus even stoppen om het te pakken en ik hobbelde door. Helaas sloeg het parcours toen linksaf richting Midsland en mocht hij niet meer meefietsen, dus tegen de tijd dat hij de tabletten had gepakt en weer op de fiets zat, was ik alweer uit het zicht verdwenen. Ik vond het wel een grap maar ik hobbelde natuurlijk vrolijk verder. Toch stond hij ineens ergens in het dorp weer langs de kant van de weg en kon ik de tabletjes pakken en innemen tijdens het lopen. Wie weet zou het de pijn toch wat afvlakken. Ik was er immers nog lang niet.

Ik hobbelde vrolijk door en de eerste 10 km bleven net onder het uur dus ik liep nog tamelijk constant ook. Door het dorp, door de duinen en verder ging de loop.

klik voor groot




En ineens doemde daar de strandopgang al op. Even omhoog en daarna naar beneden richting strand. Ik ben natuurlijk een enorme bangerd, maar aangezien ik helling op een beetje glad vond (op deze schoenen) met het zand erop, durfde ik niet keihard naar beneden te rennen. Het eerste stukje strand was natuurlijk heel rul en verder leek het strand van een afstandje wel aardig hard. Maar ik vond het vies tegen vallen. Het ligt vast aan mij, maar ik vond het strand ontzettend zwaar en ik kwam echt niet vooruit. Ik ben op zich wel een beetje gewend aan strand, want ik loop in de UK ook over strand, maar dat is vrij stevig en dit was een soort combinatie van blubberig zand, dat ook iets ruls had. Maar nogmaals: het lag vast aan mij want ik zag toch genoeg mensen die daar veel makkelijker overheen liepen. Ik had gerekend met 3 minuten verlies op het strand maar dat werd dus meer en dat is best jammer als het dan verder toch zo lekker loopt!

klik voor groot



Tjdens het hobbelen over het strand probeerde ik dan maar om me heen te kijken. De zee was vrij ver weg aan de rechterkant, de duinen links waren dichtbij. Ik stelde me maar steeds voor dat ik al bijna weer omhoog kon richting de weg, dat het maar een heel klein stukje was. 'Ik doe het dan toch maar' vertelde mijn positieve ik tegen mijn muitende kant die ik even in toom moest houden. 'Kijk eens hoe mooi het hier is'? De innerlijke dialoog ging door totdat ik de strandopgang weer achter de rug had (oei wat kan een mens toch moeizaam een hellinkje opklauteren) en over het fietspad richting Paal 8 liep. Het kostte natuurlijk weer moeite om in een ritme te komen en een beetje snelheid op te bouwen. Ik zag dat ik erg veel tijd had verloren en dat mijn gemiddelde waar ik zo tevreden over was aanzienlijk gezakt was. Maar dat kon de pret niet drukken natuurlijk. Ik was uberhaupt al veel meer op mijn klokje aan het kijken dan ik van plan was eigenlijk.

klik voor groot



Jammer genoeg stond de band ook niet bij de bocht richting de Longway. Het was dus aanzienlijk stiller qua muziek en aankleding dan vorig jaar. Ik vond het vorig jaar zo gaaf dat die band (die dus ook al op de veerboot had gespeeld) daar stond. Ik kreeg daar toen echt energie van en kon weer lekker vooruit. Dan maar zonder de opzwepende muziek van de band rechtsaf richting de duinen. S. doemde daar ook weer op met zijn fietsje maar die mocht natuurlijk niet mee het bos in langs de Longway.

klik voor groot



De route ging verder en verder. Nog ruim 7 kilometer van het strand, dus eigenlijk pas op 2/3 van de loop. Door het bos over licht golvende paden. Erg mooi daar en ik vond het ook behoorlijk rustig qua lopers. Het geeft de loop een speciale sfeer. Helaas ook hier geen muziek in het bos. Vorig jaar klonk daar operamuziek dat heel apart was. Misschien heb ik het gemist maar ik heb het niet gehoord. Mijn hoofd bonkte iets minder door de paracetamol maar weg was het niet.

klik voor groot



Even vraag ik me af waar de finish nou is, maar al snel start ik de innerlijke dialoog die me gebiedt lekker om me heen te kijken naar de bomen en de omgeving. 'Kijk eens waar je loopt' en 'dat doe je toch maar mooi'. Ik ben ook volop aan het oefenen met een soort loopmantra maar daar ben ik nog niet zo ver mee. Allemaal bedoeld om de muitende hersenhelft die roept 'waarom doe je dit eigenlijk' niet de overhand te laten krijgen. Dat is ook immers nergens voor nodig, want het IS leuk om te lopen en bovendien loop je nog in een prachtige omgeving ook! Maar het brein is een bijzonder iets en als de linkerhersenhelft ook maar iets bemerkt van een 'ongemakje' begint die helft al snel te roepen 'hou toch op' terwijl de rechterhelft dat dus gemakkelijk kan overrulen. Maar dat vereist ook enige training natuurlijk. En het ongemakje was deze keer natuurlijk wel aanwezig in de vorm van een pijnlijke bonkende kaak.

Maar rechts overwon het toch van links en heel langzaam zag ik ook mijn snelheid weer iets toenemen. Natuurlijk kon ik totaal niet meer goedmaken wat ik verloren was op het strand en na het strand maar ik liep gewoon weer wat lekkerder en al snel was ik het bos uit en liep ik weer over de klinkers richting de Brandaris. Het was nog steeds droog en zeker niet koud. Ongelooflijk wat een geluksvogels waren we! Er was echt rotweer voorspeld dus dit viel alleszins mee.

klik voor groot



Ik hobbelde het dorp in en helaas hadden ze bij de bocht naar links verder het dorp in een soort 'sneeuwmachine' geplaatst die witte vlokken door de lucht spoot. Daar was ik niet blij mee, want je loopt toch met open mond te ademen (ja ik weet het, geen neusademhaling meer) en ik had helemaal geen zin in die troep. Maar het was natuurlijk wel leuk voor het effect. Ben benieuwd of andere lopers dat nou ook zo ervaren hebben eigenlijk of dat ik een oude zeur ben.

Het laatste stukje van de route brak aan, door het dorp, onder het spandoek 'beretrots op jezelf' door en dan nog een paar rare slingertjes die ik even vergeten was, nog met een beetje golvende weg zo op en neer richting de finish die herkenbaar is aan de rode loper. Daar is het einde en de finish!

Helemaal niet zo slecht eigenlijk qua tijd. Lekker gelopen maar dus wel vermoeiend dan het strand en ook vermoeiender daardoor dan de GNR waar ik heel constant heb gelopen en maar ietsje langzamer was. Maar ik ben blij verrast. Voor deze run had ik niet specifiek getraind omdat ik nu eenmaal met het andere schema voor eind mei 2013 bezig ben en tempowerk zit er nu tot januari eigenlijk niet in. Ondanks het feit dat ik niet echt fit was deze keer was het goed te doen. Genoten, gelopen en gefinished.

Het blijft een bijzondere loop. Alleen het gedoe na de finish is nog steeds niet optimaal. Je moet voetje voor voetje naar de tenten lopen die moeilijk bereikbaar zijn vanwege de mensenmassa.

klik voor groot



Gelukkig had ik S. al gezien (en hij mij) en kon ik lekker mijn dikke winterjack aantrekken zodat ik niet afkoelde. Dat was echt heel erg fijn. Maar uiteindelijk hadden we de tas weer terug en het T-shirt opgehaald en konden we richting een eettentje lopen. Snel even mijn broek aangetrokken en de rugzak afgedaan natuurlijk.

Toen we bijna weer bij Zeezicht kwamen en langs het parcours liepen, kwamen we de man van L. tegen die stond te wachten totdat ze binnen zou komen. Natuurlijk hebben wij toen ook even gewacht om haar aan te moedigen. Ik kreeg het toen wel onwijs koud natuurlijk omdat ik mijn natte shirtje nog wel aanhad, maar ik heb toch maar even gewacht. En ineens kwam ze daar de hoek om! P. (haar zoon) rende haar tegemoet en nam haar aan de hand. Het ging niet meer heel gemakkelijk omdat ze last had van haar rug. Maar met aanmoediging van haar zoon liep ze natuurlijk toch door! We hoorden later dat haar zoon de rode loper afgestuurd werd. Ze mochten dus niet samen over de finish. Dat vind ik wel een beetje flauw, maar er had deze keer heel duidelijk in de voorwaarden gestaan dat de rode loper alleen voor lopers was. Honden waren dus ook niet welkom op de rode loper en dat was ook al een reden om woef niet mee te nemen, omdat ik toch niet met haar zou kunnen finishen. Vorig jaar kon dat nog wel maar dit jaar waren ze blijkbaar heel streng.

Na dit intermezzo snel naar Zeezicht gelopen waar we geluk hadden en een tafeltje konden bemachtigen. Ik ben toen snel me gaan omkleden en had daarna lekker droge kleding aan. Tosti en warme chocolademelk ging er wel in! Daarna naar de klipper gewandeld waar L. geslapen had. Leuk om even te zien waar zij overnacht hadden en natuurlijk even bijgepraat over de run.

klik voor groot



Om 16.30 zaten we alweer op de sneldienst naar het vasteland. Toen we aankwamen in Harlingen goot het van de regen en zo kwamen we alsnog drijfnat bij de auto aan. Onderweg naar huis nog even bij de McDonalds wat gegeten en daarna natuurlijk gauw woef weer opgehaald. Volgens mij had zij ook wel een gezellig dagje gehad bij mijn zus. Zo kwam er een einde aan de Berenloop 2012. Heel anders dan vorig jaar maar wel erg leuk. De bewoners van het eiland maken er echt een feestje van met alle beren onderweg en support onderweg. Ook veel verzorgingsposten met alles wat je maar wilt (water, sportrank, fruit, spons). Hulde! Op naar de 2013 editie?

Gegevens:

* totaal 21 km
* temp 10
* gem HF 155
* eindtijd 2.12.42



rondje in google earth openen

nov 32 km - 2012 totaal 1.842 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 55 km
merrell bare access 52 km
kinvara 3 205 km

gepost door Max op 04:42 PM

Donderdag, 01 November 2012

01.11.2012 - hitland 10 km

Vandaag was het de bedoeling om een rustig rondje te lopen van ongeveer 5 km. Maar ik ben blijkbaar niet helemaal aangesloten, want ik sloeg na 2 km rechtsaf richting de dijk, en dacht lekker tegen de wind in over de dijk terug te lopen naar de auto en uit te komen rond de 6 km. Maar dat klopte dus niet, want uiteindelijk stond er bijna 10 km op de klok. Ik vergiste me dus behoorlijk in de afstand over de dijk naar de parkeerplaats. Normaal parkeer ik daar niet, maar nu zonder de hond maakt het niet veel uit waar ik start. Het lopen ging wel lekker. Het was zowaar droog en het stukje over de dijk tegen de wind in was meteen even een goede ademhalingsoefening. Ik had er weinig moeite mee. Misschien viel de wind toch mee, ik weet het niet. De Merrells lopen lekker en ik twijfel over de beste schoen voor zondag. Ik liep nog geen enorme afstand op de Merrell, maar ik voel ook weinig voor de te grote Pure Flows eigenlijk. Nadeel van de Merrell is dat ze aardig wat zand opscheppen op het strand door het open bovenwerk. Geen idee.

De Garmin 610 deed het goed. Ook de route van zondag - die ik vandaag pas uitlas - lijkt goed gegaan te zijn met normale waarden. Grappig genoeg geeft de 610 meteen juiste elevation gain waarden in TC terwijl de 910 hele andere dingen laat zien. Geen enkel apparaat meet dus precies dezelfde dingen blijkbaar! Inmiddels kwam ook de nieuwe footpod binnen, dus die kan weer op de schoen. Zelfs in de verpakking werd deze footpod direct gevonden, dus de oude is echt kapot helaas.

Anway, het looprondje van vandaag was dus totaal niet zo bedoeld en een beetje te lang. Maar het liep lekker en ik was dus heel verrast dat de afstand zo veel meer was dan gepland. Ik heb ook uitgevogeld hoe ik het beste kan bewegen (tijdelijk) met die vervelende schouder. Ziet er natuurlijk niet uit, maar goed dat is dan jammer.

Nu moet het pootje van woef nog even helemaal helen zodat ze weer lekker mee kan lopen en we kunnen er weer tegenaan. Op naar de volgende run.

Gegevens:

* totaal 10 km
* temp 10



nov 10 km - 2012 totaal 1.820 km

brooks pure flow 150 km
brooks pure flow (2) 33 km
merrell bare access 52 km
kinvara 3 205 km

gepost door Max op 09:24 PM