Woensdag, 30 Januari 2013

30.01.2013 - low newton/high newton - 6,5 km

Vandaag scheen het zonnetje volop, hoewel het flink waaide. Maar met een blauwe lucht en een zonnetje ziet het er altijd vriendelijk uit dus ben ik lekker op pad gegaan voor een kleine ronde. Eergisteren was ik van Beadnell naar High Newton gelopen en ontdekte ik een nieuw stukje om te lopen. Dat was gaaf en daarom besloot ik nu om te parkeren bij Low Newton en dan eens te kijken of ik gemakkelijk vanaf die kant naar High Newton zou kunnen komen. Zo gezegd zo gedaan en ik reed naar de parkeerplaats van Low Newton. Daar stonden tientallen auto's geparkeerd tot mijn verrassing en er stonden veel mensen in vol ornaat voor een wandeling. Stokken, hoge wandelschoenen en van die gaiters (heet dat zo? die dingen die je om de kuiten doen tegen inlopend water?). Ik vond het wel grappig en ik stapte dus uit de auto met mijn minimusjes en mijn lichte renkleding. Zonnebrilletje op en klaar! Nog even staan praten met een man wiens zoon ook veel liep, even over schoenen gekletst en daarna op pad. Helaas was het eerste obstakel een heel breed wildrooster waar woef niet overheen kon en ging ik met haar door het hekje waardoor mijn schoenen direct al veranderden in grijze natte modder schoenen. Maar goed, dat had ik dan maar vast gehad dus vanaf dat moment geen 'zorgen' meer over nattigheid en modder!

klik voor groot

Het was heel mooi, zeker vanwege de mooie heldere lucht. Ik ken het gebiedje bij Low Newton wel, maar ik was toch benieuwd of ik nou de weg naar High Newton zou kunnen vinden. En of het beloopbaar was! Dat bleek allemaal redelijk goed te gaan. Het veld was wel nat, maar zeker beloopbaar.

klik voor groot



Er stond alleen zoveel wind dat een panorama maken een beetje moeizaam ging!



Maar we vervolgden lekker ons pad en ik genoot met volle teugen. Het was soms wel even opletten omdat je door de harde wind soms bijna van het pad werd geblazen, of een beetje uit balans raakte. Maar het ging prima allemaal. Al snel kwam ik bij een soort prive strandje. Dat zijn toch allemaal wel leuke 'finds' zo onderweg.

klik voor groot



Op een gegeven moment moest ik een waterarm oversteken waar alleen 2 enorme rotsblokken in lagen om te gebruiken als overgangs punt. Ik weet zeker dat ik een foto daarvan maakte, maar die staan niet op de camera. Ik durfde het eerlijk gezegd niet aan om met deze wind over die blokken te klauteren, dus liep ik langs de waterarm om te kijken of ik er ergens wel overheen of doorheen zou kunnen. Dat is onderstaand op de map ook goed te zien waar dat was. Uiteindelijk ging het prima een beetje meer richting de zee, waarschijnlijk omdat het getijde nu nog lekker laag was. Na het oversteken even rommelen om weer op het pad te komen maar dat lukte toch wel mede dankzij mijn fijne schoentjes.

Daarna weer een stuk strand en al snel kwam ik inderdaad op het punt uit waar ik eergisteren ook had gestaan, vlak bij de parkeerplaats van High Newton. Ik zag het strand naar Beadnell uitgestrekt voor me liggen en twijfelde enorm. Waar zou ik heen lopen? Over het strand richting Beadnell? Of terug naar Low Newton door de duinen? Ik besloot tot iets heel anders, namelijk naar de parkeerplaats te lopen door de duinen, en vanaf daar de weg te pakken richting Low Newton. Vanaf daar zou ik kunnen kijken of het nog steeds goed weer was of dat het genoeg zou zijn. Ik had onderweg al een paar keer een fraaie regenboog gezien, dus ergens moest het al regenen! Ik wilde immers niet te lang lopen vandaag, en mezelf kennende zou ik zeker weer 12 a 15 km onderweg zijn als ik eerst richting Beadnell zou gaan. Dat dus maar niet en een stukje weg was ook wel leuk.

klik voor groot



Toen ik weer bij Low Newton kwam ben ik nog even richting het strand gelopen en vanaf daar weer terug over het veld. Er was al die tijd een geweldige regenboog te zien maar ik voelde ook wat druppeltjes ondanks dat de lucht helder was en de zon gewoon scheen. Dat was wel een bijzonder effect zo.

klik voor groot



Uiteindelijk besloot ik dat het genoeg was voor vandaag en keerden we terug naar de auto. Een kort rondje vol verrassingen met prachtig mooi weer. Wat wil je nog meer? Ik kan alleen maar duimen dat het vrijdag een beetje lekker is als ik mijn 30-er ga lopen. Afwachten maar. Voor volgende week hoop ik op een zwerfrondje op Holy Island. Ik kan het volgende week goed bereiken omdat het getijde gunstig is, dus ik hoop het echt!

klik voor groot



Gegevens:

* totaal 6,5 km
* temp 10 - zonnig, veel wind
* HR average niet gemeten



rondje in google earth openen

jan 186 km - 2013 totaal 186 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 130 km
pure flow - 151 km
pure cadence - 44 km

gepost door Max op 02:31 PM

Maandag, 28 Januari 2013

28.01.2013 - beadnell/high newton - 10 km

Vandaag besloten tot een lekker zwerfrondje. Ik 'hoef' niets, rustig aan tot de 29 km ronde van eind deze week. Dus gekozen voor een andere plek, eindelijk eens niet alleen maar strand. Ik koos voor de start in Beadnell vanaf het parkeer terrein. Omdat het mooi weer, lliep ik eerst even naar het strand om wat kiekjes te maken van de punt daar. Dat vind ik toch altijd weer erg bijzonder. Ik zag dat het strand er lekker strak bij lag en rustig was, dus misschien dan maar het eerste stukje straks over het strand. Het zou een gok zijn door de duinen, want ik weet dat het er erg modderig kan zijn!

klik voor groot

Na de foto's ga ik op weg en ik besluit toch eerst over het strand te hobbelen richting de grote water arm waar in de zomer een beschermde vogelbroedplaats is voor de zeldzame Little Terns. Alls ik omkijk, ligt de start alweer even achter me.

klik voor groot



Helaas is het zand rond de waterarm ontzettend zacht als ik daar aankom, zelfs de hond maakt diepe afdrukken in het zand en daar moet ik dus even doorheen ploegen, op weg naar het bruggetje dat me over het water heen zal voeren. Het is maar goed dat ik hier de weg weet!

klik voor groot





Daarna kies ik niet meer voor het strand, maar voor de duinen want het lijkt er heel aardig bij te liggen en daar ben ik blij mee. Ik vind het altijd erg leuk om hier door de duinen te hobbelen. Er is bijna geen sprake van een pad, denk dus niet aan een mooi fietspad of een echt wandelpad. Het is meer een soort dierenpad, waardoor je ver vooruit moet kijken en een beetje 'oog-voet' coordinatie moet inschakelen om gewoon overal goed doorheen te kunnen lopen. Soms loop je mis, dan moet je weer even terug maar gelukkig huppelt woef meestal vooruit en kan ik dus ongeveer zien waar zij eigenlijk loopt.

klik voor groot



Op een gegeven moment komen we bij een punt waar ik moet kiezen. Aan welke kant van het hek zal ik blijven lopen? Geen idee eigenlijk maar ik besluit maar over het hekje te stappen en op bovenstaande foto is te zien hoe woef daar gemakkelijk onderdoor kan kruipen. Ik ben ook vaak op plekken geweest waar ik woef overheen moest tillen en dat gaat de ene keer makkelijker dan de andere keer. Soms is het heel hoog en bungelt ze dan zielig met haar pootjes in de lucht en kan ik haar niet meer neerzetten aan de andere kant van het hek. Inmiddels snapt ze al dat ze haar poten dan op die uitstekende houten dingetjes kan zetten die ik gebruik om over het hekje te stappen. Best slim dus. Maar dit was gelukkig gemakkelijk en maar goed ook, want het bleek een verkeerd pad en we moesten dus terug om aan de andere kant van het hek te blijven hobbelen.

Ik genoot volop, ook al prikten de lange grassen in mijn bovenbenen. Dat zal er wel raar uitzien vanavond! Verder en verder liepen we door de duinen. Waf vindt het geweldig en rent als een idioot haar neus achhterna. Gelukkig blijft ze redelijk 'in zicht' en maak ik me geen zorgen.

klik voor groot



Uiteindelijk komen we bij een boerderij aan dichtbij de parkeerplaats van High Newton waar ik ook wel eens gestart ben. Nu eens kijken hoe ik weer op het strand kom, want de vorige keer is me dat niet goed gelukt.

klik voor groot



Maar deze keer blijkt het geen probleem en kan ik lekker door de duinen verder hobbelen. Ik ga vanaf de strandopgang dus ook niet het strand op, maar loop verder over een soort pad door de duinen richting Newton.

klik voor groot



Het is opvallend dat de stranden zo kort zijn. Tussen Bamburgh en Seahouses is de strook ongeveer 6 kilometer met optimaal getijde, hhier is het zelfs nog minder vanaf het startpunt bij Beadnell tot aan dit punt bij High Newton. Maar ik heb voor het eerst dus een pad ontdekt waar ik gewoon de duinen weer inkan en hobbel dus verder.

klik voor groot



Ik ben verrast, want ineens kom ik op een breed stuk en heb ik in de verte uitzicht op de toren bij Low Newton en zie ik zelfs een stukje strand hier. Er staat een straffe wind en ik sta redelijk hoog op de klif dus het is best koud. Maar het is interessant dat ik hier nu ben uitgekomen en dat het hier dus niet modderig is. Terugkeren over het echte pad kan niet, want dat staat wel onder water maar in theorie zou ik dus Low Newton moeten kunnen bereiken vanaf hier. Dat kan ook niet anders, want de ultra neemt ook deze route maar omgekeerd, dus ergens moet je verder kunnen!

Maar ik besluit dat het welletjes is geweest. Ik vind het erg moeilijk om terug te gaan, want ik zou graag nog wat verder zijn gelopen maar dat is niet verstadig in de opbouw naar de marathon en in het schema past het ook niet helemaal deze week met de lange run in het vooruitzicht. Terug dus maar! En ik hobbel over het gras weer naar het hek.

Ineens hoor ik alleen stilte om me heen. Ik hoor geen hijgen, geen pootjes niks. Ik kijk om me heen en zie niks. Waar is woef nou gebleven? Gelukkig nam ik de fluit mee en ik geef het 'noodsignaal' wat voor haar het teken is om terug te komen, wat ze ook aan het doen is. En al gauw zie ik oren boven het gras uithopsen en komt ze aanrennen. Beetje te hard naar mijn zin en ik roep om haar af te remmen want ze moet onder prikkeldraad doorkruipen. handig dat ze goed getraind is, want ze remt af en met een 'rustig aan' komt ze veilig weer bij me en vervolgen we onze weg.

Even weer over het pad langs de zee, en daarna toch maar terug over het strand. We komen tot de waterarm en moeten helaas toch weer over het zachte stuk naar het bruggetje. Daar neem ik alsnog de gok om door de duinen terug te lopen naar de parkeerplaats en dat gaat goed. Alleen helemaal aan het einde is het erg nat en modderig en staan delen echt blank.

We komen aan bij het caravan park en ik ben weer verrast dat het zo triest en troosteloos is allemaal. Het is nog erger dan vorig jaar. Wie wil hier nou zitten?

klik voor groot



Het was een lekker zwerfrondje waarbij het terrein niet nieuw was, maar ik wel een nieuwe weg heb ontdekt. Daar ben ik blij mee. Op naar de volgende ronde!

Gegevens:

* totaal 10 km
* temp 6
* HR average niet gemeten



rondje in google earth openen

jan 179 km - 2013 totaal 179 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 122 km
pure flow - 151 km
pure cadence - 44 km

gepost door Max op 02:59 PM

Zaterdag, 26 Januari 2013

26.01.2013 - assignment 19: 8 km - totaal 9,6 km

Ondanks mijn midnight run van gisteren vandaag op pad voor mijn weekend assignment. Ik was dus erg blij dat het maar 8 km was voor vandaag want dat kan natuurlijk altijd! Het is stralend weer, maar ik kom een beetje in de knoop met de getijden, dus ik besluit vanaf Bamburgh te vertrekken en te kijken of ik nog langs de rotsen kan komen.

Eerst even een beetje opwarmen en wat kiekjes maken voor vertrek

klik voor groot

Daarna begin ik met lopen en ik geniet volop. Het is heerlijk weer en ik heb op de heenweg de wind in de rug. Het voelt gewoon warm zo met de zon op mijn wangen. Ik merk wel dat er een behoorlijke wind staat, dus die heb ik op de terugweg tegen. Na 2 kilometer kom ik bij de rotsen en ik zie al meteen dat ik er niet overheen kan. Geen probleem, dan maak ik er een paar heen en weertjes van, dat is gezien de wind ook niet verkeerd. Ik keer dus om en ga weer op de terugweg richting het kasteel. Het is echt geweldig om te lopen. De wind is zeer zeker behoorlijk stevig, maar ik heb geen last van zand in mijn ogen en het zorgt ervoor dat ik netjes op mijn houding en ademhaling let. Volgens mij verlies ik niet eens zoveel tijd, hoewel het natuurlijk wel een stuk zwaarder is dan de heenweg.

Onderweg zie ik een jong hondje spelen die ik op de heenweg ook al tegen kwam. Een schatje en woef kijkt vol interesse terwijl ze voorbij hobbelt.

Al snel ben ik weer bij het kasteel en moet ik weer omkeren om met de wind nu weer in de rug de volgende kilometers weer vol te maken. Het voelt allemaal nog prima, en ik loop lekker door en kijk ondertussen om me heen. Ik kom natuurlijk weer de pup tegen en die mensen kijken wat verwilderd dat ik nu alweer langs kom hobbelen met mijn eigen wafje maar ik zwaai vrolijk en loop lekker door. Het voelt allemaal prima. De nachtelijke run op de sneeuw heeft dus niets 'aangericht' ondanks dat het toch anders loopt op de yaktrax in de sneeuw.

Na ruim 8 kilometer stop ik braaf want de opdracht voor vandaag is immers 8 km. Ik zie een soort zeester en ik maak nog een kiekje.

klik voor groot





Rustig hobbel ik in een langzame pas weer richting het kasteel, want ik ben niet helemaal goed uitgekomen maar om uit te dribbelen is het wel prettig zo.

Ik klim de duinen in om naar de parkeerplaats te komen en maak nog een laatste foto van woef in het zonnetje. Wat een geweldige dag!

klik voor groot



Gegevens:

* totaal 9,5 km
* temp 5
* HR average niet gemeten
* pace 6.27 min/km



jan 169 km - 2013 totaal 169 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 112 km
pure flow - 151 km
pure cadence - 44 km

gepost door Max op 02:46 PM

25.01.2013 - night snow run - 6 km

Vanavond heb ik eerst gezwommen. Rustig wat oefeningen gedaan, beetje gedobberd. Niet echt baantjes getrokken deze keer, want tot nu toe zwom ik iedere avond al 1000 of 2000 meter en dat begint langzaam toch zijn tol te eisen. Deze keer dus echt alleen oefeningen gedaan. Er was niemand in het zwembad, omdat Vrouw Holle de hele dag al een beetje aan het kloppen was. Het was dus al redelijk wit. Rond 21.30 ga ik met woef wandelen voor de laatste ronde, ik heb zin om vroeg naar bed te gaan.

En als ik buiten kom, stap ik zo in een magic world. Er ligt ineens echt een dik pak verse sneeuw. Nergens zie je stappen, alleen sporen van dieren. Het sneeuwt nog steeds zachtjes en dat kan je horen! Mijn voetstappen knisperen in de sneeuw en ik wandel door de velden waar ik anders niet kan komen door de modder en de rommel. Ik zie ineens twee vosjes als ik mijn hoofdlamp uitdoe. Ik hoor een uil. Woef ruikt en hoort kennelijk muisjes die onder de sneeuw aan het rommelen zijn. Met haar neus diep in de sneeuw gedrukt staat ze te turen en beweegt haar staart wild heen en weer. Ik besluit even naar de weg te lopen waar ik al zo lang niet op kan vanwege het weer. Het is geweldig! Plotseling bekruipt me een maf idee: zal ik nog even gaan hardlopen? Yaktrax aan en even een stukje verder kijken?

Als ik bij het huisje kom, is het 22.30. Blijkbaar was ik ruim een uur buiten en heb ik dat niet eens in de gaten gehad. Ik zet mijn bad aan en begin te dubben. Nog even naar buiten? Rondje hardlopen? Zal ik? Zal ik niet? Wel een beetje gek misschien? Het is zo licht buiten, zo geweldig, dat maak ik vast niet meer mee en bovendien zal het morgen snel opwarmen en is alles weg en krijg je dooi rommel.

In het kader van carpe diem valt ineens het kwartje. Ik zet mijn bad uit, ruk mijn kleren uit en kleed me om. Pak mijn oude Pure Flows die ik speciaal hiervoor heb meegenomen en doe de Yaktrax eromheen. Dat zit prima. Woef kijkt verbaasd op als ik binnen kom in ren kleding maar is alweer klaar voor een rondje. Nieuwe batterijen in de hoofdlamp en ik ben klaar om te gaan. Mijn vriend weet dat ik ga lopen en is zo lief om op te blijven tot ik terug ben, zodat ik hem kan bellen als ik weer veilig thuis ben.

En zo ga ik om uiteindelijk inderdaad op pad voor een 'night snow run'.

Het pak sneeuw kraakt en knispert onder de Yaktrax als ik naar buiten stap. Wat jammer dat ik nou niet kan vastleggen op een foto hoe dit is en wat ik zie. Ik kiek met flits, wat een donker plaatje met oplichtende vallende sneeuw oplevert. Wat hebben we toch een geweldige ogen dat we dit allemaal wel kunnen zien. Het is namelijk heel licht en met de Petzl op mijn hoofd op volle sterkte zie ik al helemaal de hele wereld alsof het dag is.

Al snel zijn we op pad. Knisper knisper. Ik sla eerst rechtsaf maar daar kan ik niet verder. De wegen staan hier blank en zelfs dit pak sneeuw kan het op die plek niet verbergen. Dan maar de kant op waar ik net gewandeld heb. Het voelt goed, loopt best zwaar maar is wel gaaf. Ik zie alleen mijn eigen sporen aan de rechterkant van de weg, waar ik net gelopen heb. Verder geen voetstappen, want er liep natuurlijk nog niemand, alleen dieren want er zijn wel volop sporen te zien. Verder en verder gaan we. Linksaf nog even een stukje. Op een gegeven moment loop ik ook daar vast, dus keer ik om en maak een afslag richting de boerderij. Ik ga maar niet over het erf rennen, dus keer ik weer om. Het is volop genieten. Een vreemd soort stilte waarbij je echt de sneeuw hoort vallen. Heel vreemd. Ik heb geen muts op, want het voelt helemaal niet koud. Ik kan dus alles horen wat er om me heen gebeurt. De schapen ritselen in het veld en als er ineens ergens een dier wegschiet en tegen een heg aankomt schrik ik me wild. Er is niemand het is doodstil. Het zal wel een raar gezicht zijn, zo'n bewegend lampje dat boven de heg uitkomt. Ik voel me echter geen idioot, maar ik voel me blij en licht. Iemand die niet loopt, begrijpt hier natuurlijk helemaal niets van. Welke gek gaat er nou in het donker op een pak sneeuw hollen?



Ik sla nog even een andere richting op, richting de zee. Ik kan wel uren doorlopen op deze manier maar dat is niet verstandig en ik ga dus niet de duinen in maar keer terug om na bijna 6 kilometer weer bij het huis uit te komen. Het is op slag van middernacht. Ik ben er helemaal vol van. Geweldig. Snel ging het niet, maar dat is totaal onbelangrijk bij een echte fun run en ik moest ook een paar keer even klunen bij plassen die nog niet bedekt waren, maar het voelt wel goed. Ik ben blij dat ik gegaan ben. Dit heb ik nog nooit eerder gedaan en ik denk dat het ook niet meer snel zal gebeuren.

Als ik binnen nog even aan het uitwasemen ben, zie ik een auto langzaam kruipen over het weggetje waar ik net gelopen heb. Wat ben ik een bofferd, want nu zou het hele effect weg zijn van het maagdelijk witte pak sneeuw waar ik over gelopen heb.

Ik droog woef lekker nog een keer warm en stap in het bad dat al half vol was. Lekker even in het warme water, maar koud ben ik niet. op naar de volgende ronde! Ik weet weer helemaal waarom ik lopen ook alweer zo leuk vond en waarom ik het zo graag wil doen.

Gegevens:

* totaal 5,8 km
* temp 0 - sneeuwval en verse sneeuw



jan 159 km - 2013 totaal 159 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 112 km
pure flow - 151 km

gepost door Max op 11:36 AM

Donderdag, 24 Januari 2013

24.01.2013 - seahouses/bamburgh beach - 11 km

Vandaag wilde ik per se een wat langer rondje hobbelen. Dat zou betekenen dat ik dwars door het water bij Monkshouse moest lopen, maar vooruit dan maar. Ik zou tot 11.30 over het strand kunnen, en dus vertrokken waf en ik in de ochtend voor ons runnetje. Eindelijk was de wind gaan liggen dus dat was een verademing (letterlijk).

Eerst even de zacht geworden wortels die voor een juice bedoeld waren aan de duinpaardjes voeren. Inmiddels kennen ze me al en komen ze al bijna aanrennen als ik aan kom rijden als ze niet te ver weg staan.

klik voor groot

Daarna even rustig opwarmen en eerst even richting Seahouses lopen over het strand. Het water is nog redelijk ver weg maar komt wel alweer richting de duinrand. Maar ik kan ver richting Seahouses over het strand hobbelen en daar maak ik snel nog even een plaatje

klik voor groot



Daarna op weg. Ik weet al dat ik door het water zal moeten waden bij Monkshouse. En dat valt niet mee, want er staat een enorme stroming zie en hoor ik. Gek, van zo'n klein stroompje maar ik loop toch eerst even het hele strand op en neer langs het water om te zien waar ik er doorheen zal gaan en uiteindelijk kies ik voor de overgang over de keitjes aan de duinrand kant. Het water komt tot iets boven mijn enkels, en ik voel de schoenen vol lopen. Maar... als ik uit het water stap, voel ik de schoenen ook weer leeglopen en dat is het voordeel van de MT10, ze zijn ook zo weer 'leeg'. Natuurlijk voelt het even vreemd en vooral erg koud maar zodra ik weer op gang kom, voelen mijn voeten alweer aardig warm.

Ik hobbel verder en kijk om me heen. Aardig wat vogeltjes. Ineens ontwaar ik twee Flatcoated retrievers. Die zijn natuurlijk van de bejaarde dame die me in het zwembad ook vaak in de weg zwemt. Zij staat bij de duinrand en de honden rennen vrolijk met me mee. Verder en verder en vaag hoor ik een schril fluitje, iets wat de honden niet schijnen te horen. Ik besluit dan maar een rondje te maken en met de drie honden weer om te keren richting de dame met het fluitje om de honden weer af te leveren. Geen enkele reactie, ze deed alleen de honden aan de lijn en zei niet iets wat ook maar leek op 'dank je wel'. Samen met mijn eigen wel getrainde wafje vervolg ik weer mijn weg richting het Castle. Ik kan nog redelijk langs de rotsen maar weet al dat het op de terugweg misschien niet meer kan. Nou ja, schoenen en voeten zijn toch al nat!

Aan het einde bij het kasteel keren we weer om. Ik schat dat ik met dit getijde ongeveer 11,5 km totaal zou moeten kunnen lopen over het stuk strand dat er nog is en dat lijkt ook te kloppen uiteindelijk.

Ik kan ook op de terugweg nog redelijk goed over de rotsen maar bij Monkshouse valt woef bijna voorover in het water en komt tot haar buik in het water te staan. Ik ben verrast dat het op die plek zo diep is en zoek weer een plek om doorheen te kunnen waden. Ik vind het wel grappig eigenlijk en het doet me niks.

Als ik terugkom bij Seahouses, zie ik dat ik lang zo ver niet meer kan doorlopen richting Seahouses en we hobbelen rustig door naar de duinopgang. Op naar de volgende run.

Gegevens:

* totaal 11,4 km
* temp 0
* HR average 135



jan 153 km - 2013 totaal 153 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 112 km
pure flow - 151 km

gepost door Max op 02:09 PM

Dinsdag, 22 Januari 2013

22.01.2013 - bamburgh beach - 6,5 km

Jawel, wederom het babyrondje vanaf Bamburgh Castle vanwege het weer. Vanmorgen werd ik (onaangenaam) verrast met een witte wereld, terwijl net alles weg was. Beetje jammer, want nu is het niet alleen alemaal erg nat, maar ook weer glad.

Maar goed, omdat het getijde inmiddels veranderd is, kan ik in de ochtend ook niet meer hardlopen op het strand, en kon ik alleen eerst even gaan wandelen en eens kijken hoe het er allemaal uitzag. Omdat ik het toch wel bijzonder vond, en ik later op de middag zou gaan lopen, plaats ik hier ook de foto's van de wandeling, als herinnering aan deze dag.

De "doorgaande" weg waar ik zaterdag nog mijn intervallen op liep bij gebrek aan beter vanwege de keiharde wind en de hagel lag er zo bij:

klik voor groot

Tsja wat zal ik er eens van zeggen.

Maar er lag ook sneeuw in de duinen en op het zand van het strand en dat was wel erg bijzonder. Dat zou snel weg zijn met het opkomende water (dacht ik).


klik voor groot





Na spelen met woef, kwam ik aan bij Monkshouse waar het water vrij breed was. Iedere keer is de doorgang toch weer net wat anders. Soms is het smal en kan je er wel overheen, dan is het weer breed en onbegaanbaar. Natuurlijk kan je er gewoon doorheen rennen zoals ik vorige week deed, maar het is gewoon net te koud voor dit soort grappen met die harde wind, dus dan straks maar starten vanaf het kasteel voor een kort rondje met wind tegen op de heenweg en wind in de rug op de terugweg. Ook wel lekker.



Maar na 13.20 zou het getijde redelijk goed zijn en zou ik weer over het strand kunnen. Dus maar de stoute renschoenen aangetrokken en op pad gegaan voor een rondje. Het dooide aardig en regende zachtjes. In het eerste stuk lag nog aardig wat sneeuw op het zand en dat loopt best vreemd. Je neemt kleine stapjes en let toch beter op merkte ik al snel. Daarna een stukje dat icy was en daarna kon ik gewoon over het zand.

klik voor groot



Het liep best aardig maar de harde wind zorgde er wel voor dat ik een tempo had van niks. Geeft niet, ik was toch niets van plan vandaag maar het was nog best doorbuffelen. Morgen is de wind eindelijk weg, dus dat is prettig. Wie weet hoeveel mooie dagen er nog komen. Als ik nou eindelijk weer eens de weg op kan, wordt mijn wereldje ook weer wat groter.

Inderdaad was het niet echt handig om door Monkshouse te waden. De sneeuw van vanmorgen was daar wel grotendeels weg, maar het water stroomde stevig door en was te breed. Springen dus geen optie en we keerden weer om.

Er lag nog een grote dode zeehond op het zand. De dieren hebben het duidelijk moeilijk en de storm van gisteren zorgde denk ik voor het stranden van dit dier. Gisteren viste ik ook al twee dode eenden van de weg nadat ik van het zwembad terug reed. Onbeschadigd, misschien ook door de wind. Ik werd er helemaal sip van.

klik voor groot



Met de wind in de rug hobbelde ik lekker terug en al snel kwamen we weer bij de duinen. Het strand was al veel groter, omdat het water weer aan het wegtrekken was. Nu hoefde ik dus niet over de sneeuw. Er lagen gek genoeg ook veel vissen op het zand. Ook nog nooit eerder gezien. De natuur staat toch voor niks!

klik voor groot



Gegevens:

* totaal 6,5 km
* temp 2



jan 141 km - 2013 totaal 141 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 100 km
pure flow - 151 km

gepost door Max op 05:37 PM

Zaterdag, 19 Januari 2013

19.01.2013 - assignment 18: 8x800 mtr - totaal 9 km

Vorige keer dat ik de 800-tjes moest lopen, moest ik op zoek naar een stukje weg zonder enorme diepe plassen. Dat vond ik uiteindelijk dichtbij het huisje. De keer daarvoor, moest ik op zoek naar een weg die niet een stijgingspercentage zou hebben van 10% in schotland. Maar dat lukte uiteindelijk allemaal.

Ook deze keer weer een aardige uitdaging. Niet alleen zocht ik een vlak stukje, ook zocht ik een stukje weg zonder ijs of sneeuw. Omdat dat niet mee zou vallen, koos ik vanmorgen voor het strand. Dat varkentje zou ik wel eens even wassen op het vaste zand.

Met woef ging ik vanmorgen op pad om vervolgens niet alleen totaal weg te stormen van het strand, maar ook om keiharde hagelstenen pal in mijn gezicht geblazen te krijgen, die ook erg pijn deden aan het snuitje van woef. Hum.... lopen is leuk, maar het moet ook nog wel ergens op slaan en het was werkelijk noodweer. Op deze manier zou het niks worden en we keren weer huiswaarts. Nat en koud en zonder training. Voor een sukkelrondje was het misschien nog wel een optie geweest de andere kant op uit de wind, maar zo was het niets en zou het ook niets worden.

In de middag besluit ik dan alsnog maar nog een poging te wagen. Ik reken uit dat het net zou kunnen qua schemering en vol goede moed ga ik op pad. Pet op, buff op mijn hoofd eronder en een buff om mijn nek die ik omhoog kan trekken tegen eventuele hagel of tegen koude wind. handschoenen, thermobroek en shirtjes. Ook natuurlijk een extra geel jasje over mijn jack omdat ik over de weg van Bamburgh naar Seahouses geen en weer zou gaan lopen. Dat zagg ik nog als enige optie eigenlijk, omdat die weg goed schoon was.

Ik heb geen tijd om fatsoenlijk in te lopen, en bovendien is het toch akelig koud en koel je snel af tijdens het opwarmen. Ik reken uit waar ik ongeveer moet starten om een beetje goed uit te komen op de weg en start de klok. Deze keer wil ik me goed houden aan de opdracht qua pace (reeksen van 4'40" - 4'30" - 4'25" - 4'20"), ook al zou dat elke tweede ronde niet meevallen omdat ik de wind pal tegen zou hebben. Een tijdje geleden liep ik de 800-tjes op iets meer dan 4' maar dat is dus nu niet (meer) de bedoeling. Vorig keer liep ik de laatste overigens wel in 4' en toen kreeg ik dus op mijn kop. Foeiiiiii.

De eerste lap gaat prima richting Bamburgh. Ik word goed gezien door de auto's en het is droog. Ik doe rustig aan en de tijd lijkt goed. Op de terugweg is het even aanpoten vanwege de wind en de buff voor mijn mond en neus biedt uitkomst. Helaas begint het al een beetje te regenen en wordt het aardig donker ineens. De tweede lap gaat ook goed. Lapje drie gaat weer prima, ook al regent het gestaag door en komt er inmiddels ook wat hagel bij, maar niet van die enge grote keiharde ballen zoals vanmorgen en bovendien is de wind ietsje gedraaid lijkt het. Op de terugweg hagelt het ineens keihard en moet ik echt de buff voor mijn gezicht trekken. Ik praat tegen mezelf en zeg dat er toch maar vast 4 lapjes opzitten als ik deze nog even af kan maken. Het zwemmen dat ik iedere avond doe is ook een mooie mentale training, omdat ik na 60 baantjes steeds denk 'dat ik er nu bijna ben' en gek genoeg gaat het dan ook heel vlug ineens. Dus straks al over de helft!

Het weer is totaal omgeslagen ineens. Hagel, sneeuw en wind beuken op me in. Ik moet er stiekum wel om lachen, maar moet ook heel erg uitkijken of ik gezien word door de auto's. Ze zijn hier geen lopers gewend, en het is erg slecht weer.
Lap 5 gaat nog wel lekker met een soort zijwindje half in de rug maar lap 6 is echt dramatisch. Ik lijk wel een idioot zoals ik over de weg tegen de elementen loop te vechten. Als ik deze nou nog even doe, dan heb ik er in ieder geval 6 gedaan en dan lijkt het ergens op! Maar na nummer 6 moet ik toch weer terug, want de auto staat ergens halverwege in het gras. Lap 7 dan ook maar even afmaken en kijken hoe ver ik kom! Ik zet toch wel even aan, want hoe sneller ik loop, hoe sneller ik bij de auto ben! Dan maar niet uitlopen! De wind waait hard en probeert me van de weg te blazen. De ijskorreltjes blijven inmiddels een beetje liggen op de weg en ik kijk of het glad lijkt. Het lijkt allemaal wel goed, dus vooruit maar, even die hele lap afmaken! Hup even doorlopen, ik kan het! Maar na lap 7 ben ik natuurlijk weer een meter of 500 van de auto af en moet ik weer terug. Ik praat tegen mezelf dat ik dat nog best even kan doen, en dat ik dan wel even kan kijken of ik de hele lap afmaak of niet. Ik zet aan, ik loop en loop, het lijkt allemaal veel sneller dan het gaat vanwege de wind, maar ik doe mijn best. Ik kijk niet op mijn horloge, want ik kan niet meer doen dan mijn best met dit weer. Op de auto's blijven letten, op de weg letten met de gaten en het ijs en doorlopen! Het gaat goed, ik lach in mezelf en zeg dat ik het gewoon ga afmaken! Ik loop langs de auto, nog maar een paar honderd meter en ja! De laatste 800 meter zit er ook op. Ik lach, en wil bijna mijn vuist in de lucht steken. Ik heb werkelijk geen idee wat ik nou precies heb uitgespookt qua pace, maar ik heb mijn best gedaan en getracht de lapjes steeds gepaard even snel te laten zijn en net wat sneller te laten worden. Ik heb uitdrukkelijk de opdracht gekregen om niet te snel te gaan en niet als een idioot te gaan lopen. Nou, dat kon niet eens vandaag dus dat was al makkelijk.

Uiteindelijk zag ik deze gegevens:

lap 1 - 4'38" - HR 147 - cadans 84
lap 2 - 4'39" - HR 151 - cadans 85
lap 3 - 4'31" - HR 146 - cadans 86
lap 4 - 4'31" - HR 150 - cadans 87
lap 5 - 4'24" - HR 148 - cadans 87
lap 6 - 4'27" - HR 155 - cadans 87
lap 7 - 4'11" - HR 155 - cadans 86
lap 8 - 4'13" - HR 157 - cadans 86

Mooi om te zien dat de tegenwind de HF doet stijgen. Het voel ook niet erg mee en ik was erg verrast dat ik de tijden zo dicht bij elkaar heb kunnen houden zonder klokje. Kennelijk wordt mijn tempo gevoel wel steeds wat beter. Alleen waren de laatste 2 lapjes te snel. Zal wel op mijn kop krijgen, maar de omstandigheden waren ook een beetje vreemd deze keer.

Anyway, I did it!

Gegevens:

* totaal 9 km (vandaag totaal 12 km)
* temp -1



jan 134 km - 2013 totaal 134 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 93 km
pure flow - 151 km

gepost door Max op 06:10 PM

Donderdag, 17 Januari 2013

17.01.2013 - bamburgh beach - 7 km

Jawel, een baby rondje vandaag na alle kilometers lopen en zwemmen. Bovendien kreeg ik (terecht) op mijn kop van mijn coach dat ik de 29 km assignment van afgelopen weekend te snel had gelopen. Eens en dus tandje terug vandaag en dat was lekker.

Ik koos er voor om te starten vanaf Bamburgh Castle omdat het toch een beetje te koud is om weer natte voeten te krijgen doordat ik door de waterarm bij Monkshouse zou moeten lopen. Vanaf de andere kant naar Monkshouse leek me dus wel geschikt voor het baby rondje op mijn gemakje.

Eerst even door de duinen. Woef vindt het prachtig allemaal.

klik voor groot en gallery

Het leek erop dat het een mooie middag gaat worden en eigenlijk was ik net te vroeg vertrokken voor het zonnetje. Maar het klaarde flink op. OP de heenweg kostte het me wel wat moeite om op bedrijfstemperatuur te komen, zeker als je langzaam start en eigenlijk geen echt tempo wilt maken. Er stond maar weinig wind, maar wel vanaf Seahouses en dat was best fris zo in mijn luchtwegen.

Maar het zou vast een fijn rondje worden. Het strand is nog steeds erg breed, ik bof enorm met de getijden en ik keek nog niet wanneer het weer wisselt en ik meer problemen ga krijgen met het strand. Wel dubbel vervelend omdat weg rondjes er met de sneeuw hier echt niet inzitten. Het autorijden wordt ook niet makkelijker.

Aan het einde bij Monkshouse zag ik ijspegels van de grassen van de duinrand hangen. Erg mooi, hoewel het op de foto niet echt overkomt. Woef bleef geduldig wachten toen ik snel een kiekje maakte en ik kon het dus niet laten om haar ook even te laten poseren met de Farne Islands op de achtergrond.

klik voor groot en gallery



Toen ik weer terughobbelde zag ik ineens mooie ganzen op de rotsen en moest ik natuurlijk even kijken. Helaas is mijn kleine cammetje niet zo geschikt om zwarte ganzen op een zwarte rots te fotograferen. Daarom maar een ander plaatje en met een vergrootglas zie je 3 ganzen op de rotsen zitten. Toen ik omkeek, zag ik een andere rare vogel op het strand. Op de heenweg naar het strand zag ik al een red legged partridge en een torenvalkje dus mijn dag was al helemaal goed.

klik voor groot en gallery



De terugweg was heerlijk en mijn handschoenen waren al lang in mijn zak verdwenen en het voelde gewoon warm met het zonnetje op mijn rug. Heerlijk, wat ben ik toch een bofferd dat ik dit kan doen. Woef was ook echt blij, keek steeds om of we nog samen aan het hobbelen waren.

Grappig genoeg lag er in de bocht waar kennelijk helemaal geen zon komt, een laagje ijs op het zand. Tricky dus en iets om rekening mee te houden straks als het getijde anders is. Dan is het strand immers kleiner. Ben benieuwd. Toen ik even over en door de rotsen moest (dat kan dus alleen als het getijde goe dis, anders kom je er gewoon niet goed langs) toch nog even snel een snapshot gemaakt in het voorbij lopen. Ik vond het licht zo mooi en ik geniet zo!

klik voor groot en gallery



Helaas kwam er dus veel te snel een einde aan dit korte rondje maar leuk was het wel. Woef vond in ieder geval van wel en ik vond mezelf weer een bofkont. Dat ik dit zo kan doen is toch uniek. Ik voelde me helemaal blij toen ik weer de duinen in sjokte op weg naar de auto. OP naar de volgende ronde.

klik voor groot en gallery



Gegevens:

* totaal 7 km
* temp -2
* HR average 134



jan 122 km - 2013 totaal 122 km

kinvara 3 - 359 km
minimus - 89 km
pure flow - 151 km

gepost door Max op 02:57 PM

Dinsdag, 15 Januari 2013

15.01.2013 - low newton - dunstanburgh castle - 10 km

Vanmorgen lag er ineens sneeuw. Dat had ik hier in al die jaren nog niet meegemaakt. Het was prachtig en ik was ontzettend benieuwd of er langs het strand bij Low newton ook iets zou liggen en hoe de ruines erbij zouden liggen dan. Het was een gok, want ik had geen idee wat het weer zou gaan doen en of er uberhaupt zo vlak langs de zee wel sneeuw zou zijn blijven liggen. Maar niet geschoten altijd mis, dus ben ik me snel gaan omkleden. Ik nam voor de zekerheid in mijn rugzakje de yaktrax mee.

De weg zag er niet aanlokkelijk uit, maar met mijn winterbanden zou het prima moeten lukken, zeker als ik geen engelse rijder tegen zou komen.

Helaas ging het nog bijna mis toen ik hier net weg was, want ik kwam een overmoedige Range Rover rijder tegen die dacht dat hij wel alleen zou zijn op de weg. Toen hij ging remmen, zag ik dat hij begon te glijden en bijna ging draaien, maar gelukkig kwam hij uiteindelijk toch een stukje van me vandaan tot stilstand. Eikel.

klik voor groot

Na 25 minuten was ik bij de parkeerplaats van Low Newton. Het blijft toch nog wel een stukje rijden, maar ik hoopte dat het de moeite waard zou zijn. Ik heb hier twee jaar geleden erg vaak gelopen, en vorig jaar maar een keer vanwege de modder langs het kasteel. Toen was het echt geen feest om te lopen hier. Afwachten maar. Dit jaar heb ik betere schoenen.

klik voor groot en gallery



Woef vond het weer geweldig en ik hoopte maar dat de dikke laag poten wax zijn werk zou doen.

klik voor groot en gallery



Helaas kwamen er ineens grijze wolken binnen vanaf de zee en zei iemand onderweg dat er nog veel meer sneeuw aan zou komen. Afwachten maar wat de ochtend me allemaal zou brengen. Ik was goed gekleed, had alleen geen petje bij me, alleen een buff.

Op het strand lag op de droge stukken een poederlaagje sneeuw. Wel bijzonder en met het licht en de dreigende lucht leverde dat hele mooie plaatjes op.

klik voor groot en gallery




Ineens begon het helaas toch te hagelen en te sneeuwen en was het aardig donker al. In de verte kon ik al de ruines zien liggen. Daar wilde ik nog helemaal heen! Eerst moest ik het watertje over zien te steken maar dat viel niet mee doordat alle paden in de duinen ondergelopen waren. Uiteindelijk ben ik maar over de golfbaan gelopen en naar het bruggetje gegaan.

klik voor groot en gallery



Ik zag wel een mooi doorkijkje zo door de duinen richting de ruines en ik genoot met volle teugen. Ik wist al dat ik heel vies zou worden, dus het kon me allemaal weinig schelen en ook de natte grasslierten die me zeiknat maakten, deerden me niet. Ik vond alleen dat het niet zo erg opschoot door het zoeken naar een pad en het water. Maar uiteindelijk was ik weer op het strand.

klik voro groot en gallery





Verder en verder ging het en eindelijk kon ik weer lekker even dooorhobbelen over het strand dat er niet slecht bij lag. Ik bofte enorm met het getijde, ik kon tot in de middag over het strand.

klik voor groot en gallery



Na enkele kilometers kwam ik bij het pad aan dat richting het kasteel zou lopen. Het was ontzettend modderig en met die keien die daar liggen, is het allemaal niet makkelijk. Ik weet niet zeker of die ultra wel iets voor mij is, want die neemt ook dit stuk vanaf Alnwick richting Seahouses. Ook deze keer heb ik er weer lang over gedaan. Ik kwam zelfs niet normaal door het hekje omdat het ondergelopen was. Ik ben een trailrunner van niks hoor. Inmiddels begon het weer weer heerlijk op te klaren en kwam de zon tevoorschijn en hoopte ik dus maar dat ik mooi licht en een mooie lucht zou hebben als ik eindelijk aan de andere kant zou komen.

klik voor groot en gallery



Maar de aanhouder wint en langzaam kwam ik dichterbij... Ik was toch zeker niet voor niets uitgerukt en al zo ver gekomen... Ik herinner me nog de allereerste keer dat ik hier was en niet omgelopen was naar de 'goede' kant. Wat had ik de pest in toen ik later de foto's op Gooogle Earth zag toen ik keek waar ik eigenlijk gelopen had. Dat heb ik daarna ruimschoots goed gemaakt natuurlijk.

klik voor groot en gallery



Net toen ik aan de andere kant kwam, dacht ik dat ik eindelijk uit de modder was. Ik heb een hekel aan modder omdat het werkelijk zo glijdt! Zelfs als je stil staan, kan je ineens toch onderuit glijden. Ik was aan het rommelen met de camera, had mijn handschoen uit van de rechterhand en wandelde even verder en BAM daar lag ik. Camera face down in de sneeuw, en ik midden in de schapen stront. Alles zat onder, onder mijn nagels, aan mijn jasje, op de camera, op de andere handschoen, overal dus. Mmm ik was niet blij. Woef vond het prachtig natuurlijk en sprong om me heen. Baasje dichtbij... leuk!

Nou ja, niks aan te doen, de wasmachine is geduldig en gelukkig staat er eentje in het huis. Ik veegde dus maar zo goed en kwaad als het ging alles af aan de sneeuw en maakte nog wat foto's. Ik had inmiddels wel koude voeten en de (nu) natte handschoen(en) werkten ook niet erg mee.

klik voor groot en gallery



Maar wat was het mooi! En een geweldige lucht en licht. Wat een bofferd en wat fijn dat ik had doorgezet met dat kloterige stukje langs de andere kant om hier te komen! Jippie.

klik voor groot en gallery



Ik ben nog even richting Craster gelopen, maar ook al was het eindelijk lekker lopen over het weiland met de sneeuw, was het toch beter om terug te gaan. Dit zouden al enorme junkmiles zijn, omdat ik gisteren ook al gelopen had en ik moest ook nog terug. Ik had mijn doel bereikt en begon dus maar wer aan het rottige stukje naar de andere kant.



Ik vond het knap lastig weer door die modder, en zeker als je al een keer onderuit gegaan bent, ben je toch blijkbaar extra voorzichtig (of bangig). Maar op het pad is het geen kwestie meer van zacht vallen zoals ik deed, maar gewoon bovenop de rotsen en stenen vallen, of in een ongunstig geval gewoon naar beneden donderen. Dus maar rustig aan. Ik zag op een gegeven moment geloof ik 20 min/km staan op mijn klokje. Hahaha dat kan dus ook nog als je op handen en voeten ergens langs wilt komen :-) Dit pad was enkele jaren geleden toch echt prima te doen. Vorig jaar ook al niet echt, maar nu helemaal niet meer.

Uiteindelijk kwam ik weer bij het hekje met de waterpartij en besloot ik maar over de golfbaan een stukje te lopen om lekker warm te blijven en een beetje tempo te maken. Woef moest natuuurlijk nog even poseren bij de vlag.

klik voor groot en gallery



Vanaf daar lekker doorgesukkeld, ook al waren mijn voetne best koud en nat. Ik vond het wel lekker lopen zo op die schoenen, want het was weliswaar nat, zacht en een beetje modderig daar, ik kon er prima uit de voeten.

Halverwege weer via de duinen naar het strand en uiteindelijk kwamen we weer bij die verdomde waterarm. Eerlijk gezegd wilde ik gewoon doorsteken omdat mijn voeten al nat waren, maar het was toch wel erg diep en stroomde best snel dus ben ik toch maar terug gegaan door de duinen naar het bruggetje.

klik voor groot en gallery



Na een kilometer of 9 kwamen we weer bij het begin punt. De helle zon was weer verdwenen dus ik had precies het goede moment gehad bij het kasteel. Toen ik omkeek zag ik dit:

klik voor groot en gallery



Nauwelijks te geloven dat dit hetzelfde is aan de andere kant:

klik voor groot en gallery



Het was een vermoeiende maar erg leuke route. Met echt hardlopen had het weinig te maken door de route die ik koos. Ik kon op het veld en op het srand goed vaart maken, maar verder was het soms echt klunen. Maar ik heb genoten.

Gegevens:

* totaal 10 km
* temp 0



rondje in google earth openen

jan 115 km - 2013 totaal 115 km

kinvara 3 - 359 km
minimus - 82 km
pure flow - 151 km

gepost door Max op 04:13 PM

Maandag, 14 Januari 2013

14.01.2013 - seahouses/bamburgh beach - 10 km

Vandaag een rustig rondje met woef. Het regent en af en toe gaat de regen over in sneeuw. Het is nat maar er staat geen wind en dat maakt het allemaal minder vervelend. Bovendien moet woef toch lekker wandelen en dat gaat in hardloopkleding en met goede renschoenen eigenlijk nog beter dan dik ingepakt met laarzen dus vooruit maar! Woef had er wel zin in, en we hadden gelukkig tijd tot 2 uur qua getijde.

Al snel hobbelden we over het uitgestorven strand. Ik kwam redelijk snel op gang en merkte niets van de lange run van eergisteren. Gelukkig maar. Ik had geen vooropgesteld plan, zou wel zien waar ik zou eindigen. Eerst maar eens over Monkshouse en ik ben inmiddels al gewend aan het idee om gewoon door de stroompjes heen te lopen en natte voeten te krijgen. Lekkere schoenen dus!

Daarna kwam het kasteel al in zicht en lag er zowaar een vlokje sneeuw op het zand. Wel opvallend en ik ben benieuwd of het nog echt gaat sneeuwen of dat het hierbij blijft zo aan de kust. Glad is het nergens (nog) gelukkig, alleen staan de wegen wel onder water dus een wegrondje zit er even niet in voor de lol. Wat ben ik blij dat we zaterdag de 31 km ronde hebben gedaan.

Uiteindelijk was ik veel sneller dan verwacht al aan het einde van het strand bij Stag Rock en keerden we weer om. Even door het water aan de andere kant.

klik voor groot



Verder en verder ging het, en op verschillende punten was het zand ontzettend zacht en zuigend. Maar dat is een goede oefening zullen we maar zeggen. Waf liep lekker voor me uit te sjouwen met haar zeewiertjes.

Na 10 km kwam er - te snel - een einde aan het rondje. Lekker rustig aan gedaan, lage hartslag, lekker loopje zo.

Thuisgekomen meteen alle natte spullen uitgedaan en lekker warme kleding aangetrokken. Niet erg handig met die strakke kousen allemaal maar goed. Inmiddels heb ik alweer gegeten, heeft woef gegeten en ligt de run alweer achter me. Woef slaapt ook alweer heerlijk.

Gegevens:

* totaal 10 km
* temp 0
* HR average 135



jan 103 km - 2013 totaal 103 km

kinvara 3 - 359 km
minimus - 72 km
pure flow - 151 km

gepost door Max op 02:57 PM

Zaterdag, 12 Januari 2013

12.01.2013 - assignment 17: 29 km - totaal 31 km

Vandaag alweer assignment 17, en weer een lange ronde in de UK. De eerste lange route van het schema was in september, en deed ik ook hier, samen met S. op de fiets. Toen was de opdracht 25, maar die werd per ongeluk iets langer, hoewel de kern wel netjes 25 km was. Vandaag moest de kern 29 km zijn en dat is best een eindje. Dit is de tweede 29-er van het schema, de eerste in Nederland alweer een tijdje geleden. Wel een beetje gek dat ik hier nu bijna 30 sec/km sneller liep, maar dat was ook niet helemaal de bedoeling, ook al heb en had ik nergens last van (behalve een teen die tegen de schoen zat te duwen).

We kozen voor een aanpassing van een eerdere 20 km ronde die ik hier deed in januari en dat beviel op zich wel, alleen loopt het op de laatste 10 km aardig op en neer, net op een moment dat je het eigenlijk wel een beetje gezien hebt.

Maar laat ik bij het begin beginnen. Vandaag een rondje zonder woef, want we zouden over de weg gaan, en helaas was het veel te nat op de weg om eerst 10 km met haar te doen en dan de rest van de route af te leggen. Bovendien is het wel goed om echt een ronde achter elkaar te doen zonder stopjes en gedoe. De foto's van onderweg maakte S. dan ook allemaal zodat ik het hele stuk lekker kon door hobbelen. Soms zag ik hem dus ook even niet, omdat hij ergens een foto aan het maken was. Uiteindelijk haakte hij dan weer gezellig aan.

Eerst ontbijten met een lekkere juice van ananas, appel, komkommer, limoen, avocado en spirulina en tarwegras. Daar zou ik toch wel even op vooruit moeten kunnen. Daarna maar eens aankleden. Het was rotweer, regen en wind en het zag er allemaal niet opwekkend uit voor een lange ronde.

klik voor groot

Vol goede moed gingen we dan maar op weg. De fiets was gisteren al bekeken en de banden waren opgepompt. Niemand had de fiets gebruikt hier sinds september toen we hier ook liepen!

Ik was erg benieuwd hoe nat het zou worden, en door hoeveel diepe plassen we zouden moeten, want het was ontzettend nat geweest en overal lage diepe plassen op de weg. Ik zette daarom toch reserve schoenen klaar en droge kleding, voor het geval we toch zouden willen wisselen bij het kruispunt van het achtje van de route hier bij het huis. Overigens zijn we uiteindelijk anders gelopen vanwege de wind en de plassen, en zouden we hier helemaal niet meer bij het huisje uitkomen.

klik voor groot





De route zat in de Garmin dus dat was wel makkelijk, hoewel ik de route wel een beetje kende. Maar het is toch wel handig, want er zijn niet veel zijstraten, dus verkeerd is al gauw meer dan een kilometer.

Het werd al snel heel erg mooi weer met mooi licht, weinig wind en een zonnetje. We waren heel verrast en hoopten dat het lang mooi weer zou blijven.

klik voor groot



Een heel stuk ging over de weg en dat loopt niet erg ontspannen eigenlijk. Zeker niet richting Beadnell waar het eigenlijk best een drukke weg is. Halverwege kan je wel een soort pad kiezen en dat deden we dan ook (zie foto onder). Dat was wel redelijk glad op mijn pure flows.

klik voor groot






Al snel kwam Beadnell in zicht met rechts de zee Vorig jaar ben ik daar nog even naar de zee gelopen om foto's te maken, maar dit jaar was het natuurlijk niet helemaal een fun run, zodat ik door moest lopen. S. ging bij een kiosk even wat water halen voor hemzelf en ik dieselde vrolijk door.

klik voor groot



Verder en verder ging het, en ik snapte niet waarom ik nou te snel bleef lopen. Ik voelde niks, maar wist wel dat het nog een heel eind was. Mentaal was het alleen niet makkelijk, want vanaf Beadnell loop je naar Seahouses, en ben je dus bijna bij het huisje. Vanaf daar zou ik echter nog ruim 10 km moeten, eerst richting Bamburgh dus weer weg van Seahouses en dan met glooiend landschap weer terug. Maar dat was een goede oefening. Dus al snel liep ik door Seahouses om over de weg richting Bamburgh te gaan.

klik voor groot



Het kasteel ligt aanvankelijk heel in de verte maar komt steeds dichterbij

klik voor groot





Door Bamburgh langs het castle en dan begint het toch even zwaar te worden. Ik lig de hele afstand op een totaal vlak tempo 6.34 min/km (RWR), maar weet dat het straks moeilijk gaat worden met de hoogteverschilletjes. Niet zo erg als in Schotland maar toch best heftig voor een laaglander zoals ik. Als we weer zeer vals plat tegenkomen, val ik even uit waarom we de route niet hebben omgedraaid (alsof S. dat kan helpen, ik koos notabene de afwijking van de route zelf). Mara al snel bedacht ik dat het zonde van de energie was en bovendien onhebbelijk, want S. was al die tijd lief aan het meefietsen en aan het foto's maken en had ook wel een stalen reet inmiddels. Dus al snel draaide ik het om en vroeg of het bij hem nog wel ging :-) Ondertussen bleef ik vertellen hoeveel kilometer het nog was.

Ah de afslag met het kasteel links, en de Farne islands tegenover me. Nu waren we bijna bij het huisje! Alleen... moesten we nog een heel stuk voor de route, en zouden we dus helemaal niet klaar zijn als we langs het huisje zouden lopen. Hahaha ik vond het wel een bak, maar toch wist ik zeker dat we het fluitend zouden halen en al die tijd was het mooi weer geweest ook nog! Wat een bof.

klik voor groot



Ja daar liepen we langs het huisje maar... we zouden nog 1.500 meter moeten afleggen dus toch maar een stukje rechtdoor in de hoop dat de plassen weg waren op dat stukje.

klik voor groot



Even afslaan nog en daar lag weer het castle in de verte in het zonnetje maar nu vanuit een andere richting. We waren er bijna!

En ja.... tuuuuut daar klonk het signaal van de 29 kilometer en kon ik het klokje aftikken. Eindtijd met een pace van 6.37 min/km dus niet eens zoveel verloren met de laatste 10 km op en neer. dat viel dus niet tegen, pace op de eerste 29 km was 7.02 min/km op vlak terrein in Nederland. HF gemiddeld 145 is op dit stuk ook helemaal niet verkeerd. Beetje dom dat ik vergat een gelletje te nemen aan het einde. Het liep allemaal lekker. na 40 minuten nam ik er eentje, na 12 en 18 km en toen niet meer. Handig. Na het lopen maakte ik meteen een lekkere juice van groenten en fruit om alles weer aan te vullen.

Even snel een foto laten maken door iemand die aan het bouwen was. Daarna rustig teruggehobbeld, buff op vanwege afkoelen dus een beetje gekke foto.

klik voor groot



Ik was dik tevreden. Ik tik dit verslagje pas de volgende dag en merk(te) helemaal niets. Alleen mijn tweede teen stoot tegen mijn schoenen rechts, zeker als de weg op en neer loopt. Dan schuift mijn voet toch teveel in de schoen en gebeurt dit. Geeft niet, maar ik voelde het well erg gedurende het laatste stuk.

Op naar de volgende ronde. Ik heb via het schema nog een lange ronde hier te gaan over 3 weken en tussendoor komen nog andere opties. Leuk!

Gegevens:

* totaal 31 km
* temp 3
* HR average 145
* tempo 6.37 min/km (RWR 2/20)



rondje in google earth openen



jan 93 km - 2013 totaal 93 km

kinvara 3 - 359 km
minimus - 62 km
pure flow - 151 km

gepost door Max op 10:40 PM

Donderdag, 10 Januari 2013

10.01.2013 - bamburgh beach - 9,5 km

Vorig jaar heb ik heel wat keren over dit strand gelopen omdat Ztje problemen had met haar voetzooltjes en dus vooral op zachte ondergrond moest lopen. Maar vandaag dus weer mijn eerste strand rondje hier in Seahouses, richting Bamburgh Castle. Ztje had er wel zin in!

klik voor groot

Gisteren was het overigens stralend weer, terwijl het vandaag nat en somber was. Op de heenweg stond ook een aardig windje tegen en dat maakte het er niet makkelijker op. Ik zou deze keer tot 11 uur over het strand kunnen en langs de rotsen dus ik had tijd genoeg.

Toen ik het strand opkwam werd me al direct toegeroepen door iemand. 'Hello Dutch Lady'! En even later kwam de tientonner die ooit een Labrador was op me af rennen. Ik vind het wel grappig dat ik hier zoveel mensen ken en ook overal tegen kom. Dat maakt het altijd weer een soort 'thuiskomen'. Maar daarna werd het stil en konden we lekker doorhobbelen.

Na 800 meter kwamen we bij Monskhouse. Dat ziet er iedere keer anders uit en ook deze keer was het enorm breed en zou ik er slecht overheen kunnen. In september was het voor het eerst zo breed als nu en liet ik me nog weerhouden door mijn schoenen om erdoorheen te rennen. Deze keer was ik voorbereid en wist ik al dat ik op mijn Minimusjes er gewoon doorheen zou kunnen crossen. Dat was best een gek gevoel, want je loopt gewoon door stromend water heen en krijgt dus aanvankelijk zeiknatte voeten. Maar dor het lopen is dat al snel weer weg en merk je er niets meer van.

Verder en verder ging het en ik bedacht wel dat de ultra die ergens met potlood in mijn agenda staat (50 km) voor 2014 best zwaar zou zijn, want dat pakt ook dit straks als laatste stukje. De wind staat meestal vanaf Bamburgh naar beneden, dus je hebt vrijwel het hele stuk dat wind tegen. En dat het echt kan waaien, dat weet ik!

Maar goed, na Monkshouse met het water kwamen we al snel bij de rotsen waar we gewoon nu langs konden door het getijde en al snel liepen we langs het imposante kasteel van Bamburgh waar nu met dit weer niet veel aan was natuurlijk.

klik voor groot



Snel nog even een kiekje gemaakt van woef en mij

klik voor groot



Er komt vast nog wel weer een mooie dag. Daarna nog even verder tot het einde, weer even door water en weer omdraaien voor de terugweg. Dat ging wat lekkerder ook al kwam ik maar met moeite langs de rotsen vanwege het getijde.

Na bijna 9,5 km waren we alweer terug en zat het rondje erop. Op naar de 30-er voor komend weekend. Ik hoop dat het niet te koud wordt, want misschien wordt het dan ineens glad!

Gegevens:

* totaal 9,5 km
* temp 5
* laps: 4.000 mtr op 6.39 min/km (wind tegen) HR av 143 - 6.16 min/km HR av 145 RWR ratio 2'/20"
* cadans R segments 86-87



jan 62 km - 2013 totaal 62 km

kinvara 3 - 359 km
minimus - 62 km

gepost door Max op 05:10 PM

Dinsdag, 08 Januari 2013

08.01.2013 - assignment 16: 6x800 - totaal 10,5 km

Vandaag de tweede assignment met 800-tjes. De vorige keer moest ik al heel erg zoeken naar een stukje weg dat redelijk vlak was, en vond dat na een kilometer of 5 pas in de Glen. Dat was natuurlijk helemaal niet vlak, maar vormde wel een mooie uitdaging voor me. Vandaag was de uitdaging niet alleen het vinden van een vlak stukje weg, maar ook een weg zonder al teveel plassen, want het heeft hier enorm geregend en de wegen liggen helemaal vol met diepe plassen. Maar na het inlopen vond ik uiteindelijk een stukje redelijke weg waar ik precies 800 meter tussen de plassen zou kunnen doen door de afslag naar een boerderij die kennelijk net de weg had laten vernieuwen.

Ik had opgekregen 2x in 4.40, 2x in 4.30 en 2x in 4.25. Dat had ik netjes in de Garmin gezet en vol goede zin ging ik op weg. Zonder Z-tje, want over de weg leek me niet echt feestelijk voor haar en op deze manier hoefde ik ook niet op te letten. Donderdag mag ze weer lekker mee zoals altijd en gaan we lekker over het strand naar Bamburgh!

Het eerste rondje bewust rustig aan en... precies in 4.40, de tweede ook in 4.40. Steeds zou het tweede lapje van de serie lastiger zijn omdat ik tegenwind zou hebben en een beetje omhoog zou moeten. Maar niks in vergelijking met Schotland. Het lopen ging prima, de derde ging in 4.31 en tot mijn verrassing (achteraf) ging de vierde, dus met tegenwind in 4.26. De laatste serie van 2 wilde ik dan wat sneller lopen en gingen ook sneller, nummer 5 in 4.12 en nummer 6 in 4.02. Jammer genoeg haalde ik net niet de laatste in 4 minuten, omdat ik alsnog door de grote plas aan het einde moest. Ik was niet helemaal goed uitgekomen helaas. Maar dat is niet erg, ik was tevreden en ben benieuwd naar de volgende reeks. Dat worden 8x800 en zo werken we naar 14x800 en dat zal best zwaar zijn denk ik.

Op een rijtje (helaas zonder cadans want de footpod zat nog op de andere schoenen)

1: 4.40 - HR gem 145
2: 4.40 - HR gem 150
3: 4.31 - HR gem 151
4: 4.26 - HR gem 155
5: 4.12 - HR gem 164
6: 4.02 - HR gem 168

Opvallend dat 5 en 6 veel beter gingen, maar ik zag onderweg wel de hartslag rond de 159 blijven hangen en dat is kennelijk echt een HR waarbij iets geks gebeurt. Lap 5 en 6 gingen als een speer, daar ging ook de HR gewoon omhoog. Merkwaardig.

Hoe het ook zij, de training voor vandaag zit er weer op. Dit was eigenlijk de weekend training van afgelopen weekend, maar na overleg mocht ik wel een beetje vrijer zijn in Schotland en heb ik deze dus even verschoven. Ik heb 119 km gelopen in Schotland en wel de assignments allemaal gedaan, maar iets teveel gelopen. Dus nu het schema opgepakt weer op de dinsdag zoals gebruikelijk, alleen met de weekend opdracht. Nu donderdag een rustige training en dan de 30-er aanstaand weekend weer. Vanaf nu begint het er toch allemaal langzaam aan op te lijken.

Gegevens:

* totaal 10,5 km
* temp 10



jan 53 km - 2013 totaal 53 km

kinvara 3 - 359 km
minimus - 52 km

gepost door Max op 04:05 PM

Zondag, 06 Januari 2013

schotland overzicht

Net als voor 2010/2011 en 2011/2012 dit jaar in Google Earth alle routes achter elkaar geplaatst. Totaal 119 km.

Dit jaar geen rondje dat helemaal aan elkaar gekoppeld kan worden zoals eerder, maar wel met twee spannende en geweldig mooie nieuwe routes. Bonawe langs het meer en Kerrera Isle. Ook deed ik dit jaar dus de Glen helemaal, zoals ik in 2010 eigenlijk al wilde doen.




119 km rondje in google earth openen

gepost door Max op 06:48 PM

Zaterdag, 05 Januari 2013

05.01.2013 - glen lonan - 11 km

Vandaag het laatste rondje hier aan de westkust van Schotland. Al vroeg in de ochtend was ik aangekleed, want we wilden nog even lunchen in Oban en moesten de auto nog inladen en 5 uur rijden. Maar toen ik aangekleed was, begon de twijfel. Waar ging ik lopen? Bonawe waar het zo geweldig mooi was? Of het snelle korte rondje in de Sandpit eventueel met een verlenging? Ik wilde eigenlijk geen heuvels meer doen, maar langs het meer van Loch Etive is niet leuk voor woef. Uiteindelijk zat ik na een half uur dubben in de auto, maar toen kwam ineens het idee naar boven om in Glen Lonan te gaan lopen. Daar liep ik vorige week mijn 25 km rondje en het is en blijft daar prachtig mooi. Uiteindelijk startte ik dus daar en zou ik wel zien hoe lang ik zou gaan lopen.

Al snel zag ik koetjes bij het begin van de Glen. Leuke beesten. Nog geen Hooglanders, maar tenminste well leven op de weg!

klik voor groot

Nadat ik ergens geparkeerd had, ben ik van start gegaan. Eigenlijk is alles mooi. Iedere bocht, iedere meter is mooi en overal is wel wat te zien. Ik was al meteen ontzettend blij dat ik voor deze route had gekozen, want het was echt genieten op de route.

Na een kilometer of drie kwam ik dan eindelijk mijn geliefde koetjes tegen. Hooglanders. Helaas op een verkeerde plek, namelijk op een soort heuveltje, maar het was wel erg leuk om ze even te zien.

klik voor groot



Daarna weer lekker verder gehobbeld. Ik vond het nog best zwaar eigenlijk zo heuvelopwaarts maar het was zo ontzettend mooi allemaal.

klik voor groot



klik voor groot





Na 5,5 km besloot ik dat het toch wel eens tijd werd om om te keren. Ik zou wel langer willen lopen, maar de tijd begint ook een beetje op te schieten en of ik nou 11 of 13 km loop of meer, eens komt er een einde aan deze twee weken hier.

Op de terugweg natuurlijk nog even koetjes gekeken.

klik voor groot



Helemaal aan het eind even rustig uitgelopen en vastgelegd hoe woef over de wildroosters loopt. Deze route zakte ze eenmaal doorheen toen ik niet 'voorzichtig' zei. Dat was dus stom van me. Ik moet echt even de tijd geven, maar ze liep voor me uit en ik dacht dat ze het wel in de gaten had. Nee dus. Maar de laatste ging weer goed gelukkig.

klik voor groot



Zo komt er een einde aan geweldige runs in een prachtige omgeving. Echt super.

Gegevens:

* totaal 11 km
* temp 10



rondje in google earth openen

jan 43 km - 2013 totaal 43 km

kinvara 3 - 349 km
minimus - 52 km

gepost door Max op 08:51 AM

Vrijdag, 04 Januari 2013

04.01.2013 - Glen Dubb reservoir route - 12 km

Vandaag een rondje dat ik op 1 januari 2012 ook deed. Ik vond het toen loeizwaar en dit jaar was het niet minder zwaar. Maar deze keer wist ik iets beter wat er op mijn pad zou komen, en wist ik ook dat er na 10 kilometer een mooi uitzichtpunt zou komen, en dat ik daarna lekker heuvelafwaarts zou kunnen hobbelen. En ook nog eens op betere schoenen dit jaar, want ik loop nu op de NB Minimus MT10 en die lopen toch wel erg lekker op dit terrein.

Vanaf de parkeerplaats weer eerst richting de fietspaden die overigens heel goed aangegeven staan.

klik voor groot

Daarna eerst even alvast heuvelopwaarts richting snel stromend water en dat is een zalig geluid. Even snel een kiekje maken van de route en dan weer op weg.

klik voor groot




Daarna lekker doorhobbelen en alles ruikt zo lekker in het bos. Prima begaanbare paden dit jaar, alleen blijven die keien lastig. Dat blijf ik vinden, maar met deze schoenen loopt het allemaal wel wat lekkerder dan vorig jaar. Vandaag niet eenmaal mijn enkel verzwikt, ook niet bij het naar beneden rennen, waar het toch altijd weer oppassen geblazen is.

klik voor groot



Omdat ik de route al ken en al zwaar genoeg is, heb ik niet veel foto's gemaakt onderweg alleen op punten die erg mooi waren of ehm.. omdat ik toch ergens even moest wandelen. Ik kwam echt niet de eerste heuvel helemaal hardlopend op. Misschien wel op een heel laag tempo, maar uiteindelijk heb ik tot de top toch een klein stukje gewandeld, want ik moest tenslotte nog even door (en wil morgen ook nog lopen).

klik voor groot



Uiteindelijk kwam ik na tien kilometer weer bij het reservoir en genoot ik van het uitzicht daar. Het is en blijft mooi.

klik voor groot







Ik wist al dat we nu richting een bocht zouden gaan lopen waar het vorig jaar ontzettend modderig was en woef met haar schoentjes tot haar enkels wegzakte. Ik was toen enorm aan het schelden op de modder. Dit jaar zou het geen probleem zijn met deze schoenen, maar omdat er niet meer gewerkt werd, was er niets aan de hand en kon ik lekker doorhobbelen tot het mooie doorkijkje dat je daar hebt. Gauw nog even een foto en daarna lekker verder gehobbeld naar het eindpunt.

klik voor groot



Overigens merkte ik wel weer dat het klimmen toch ook wat handigheid vereist. Kleine stapjes, goed op de houding letten en eventueel wat extra armzwaai naar achter. Denny Dryer geeft in zijn boek ook nog tips over klimmen, namelijk met twee stappen schuin en dan de derde met links weer recht. Ik gebruikte dat deze keer niet, maar het werkt wel. Ik merkte nu wel dat ik na het nemen van een foto ergens heel moeilijk weer op gang kwam heuvelopwaarts. Beter is het toch om rustig met kleine pasjes door te lopen, en net voor de verzuring te blijven, zodat je met heuvelafwaarts nog genoeg energie hebt om daar weer wat te versnellen. Maar ik heb rustig aan gedaan vandaag, want dit zijn toch geen kinderachtige heuveltjes en met nog een rondje te gaan hier voor vertrek wilde ik ook niet al mijn kruit verschieten. Ik loop niet zo vaak vijf keer per week op dit soort terrein!

Op naar de laatste ronde hier. De keuze voor de route zal niet meevallen. Ik wil nog zo veel!

Gegevens:

* totaal 12 km
* temp 10
* HR average 140



rondje in google earth openen



jan 32 km - 2013 totaal 32 km

kinvara 3 - 349 km
minimus - 40 km

gepost door Max op 04:00 PM

Donderdag, 03 Januari 2013

03.01.2013 - Kerrera isle - 11 km

Vorige week waren we op zoek naar een rondje dat ik echt nog nooit gedaan had. Eerst kwamen we uit bij Bonawe dat echt schitterend bleek te zijn. Daar liep ik 15 km maar ik had er eeuwen door kunnen lopen. Uiteindelijk was ik dan bij het einde van Loch Etive uitgekomen, waar we in de glen altijd naar herten gaan kijken. Dat is ongeveer op 30 km afstand denk ik. Beetje te ver dus, want je moet ook weer terug. Leuke uitdaging voor 'ooit'.

Maar er zijn ook allerlei eilanden en eilandjes voor de kust hier waar je met een ferry of pontje heen kunt. In de wintermaanden valt dat niet mee, want die dingen gaan dan maar mondjesmaat. Mull is mooi maar erg groot, Lismore is ook nog een optie, maar Kerrera, dat was ook een nieuwe naam en aangezien er een 11 km ronde in het wandelboekje beschreven stond, leek me dat een geschikte rond om te proberen. Enkele dagen geleden hadden we al gekeken waar het pontje eigenlijk vertrekt en dat was maar goed ook, want het was veel verder weg vanaf Oban dan we van te voren dachten. Nu wist ik dus precies vanmorgen waar ik moest zijn.

Hoewel de voorspelling voor morgen iets beter is, besloot ik vanmorgen toch maar te vertrekken richting het eiland. Gedaan is maar gedaan en aangezien we zaterdag vertrekken hier, is het wel gaaf om het gedaan te hebben. Alles was al voorbereid. De ronde was door @RunningRonald omgezet naar een .tcx en de route zat dus in mijn Garmin geladen. Van te voren had ik op de kaart gekeken. Het is namelijk een bijna onbewoond eiland, met (weet ik nu) 15 woningen en euh euh eigenlijk geen wegen. Mijn plan om 'de weg maar te nemen' als de paden te modderig zouden blijken te zijn, sloeg dus nergens op, want er is helemaal geen weg.

Te vroeg stond ik al helemaal klaar en een beetje nerveus aan de kade met mijn woef. Haar pootjes goed ingesmeerd met potenwax, voor de zekerheid een rugzakje mee met water en een extra jackje voor de terugtocht over het water en een gelletje mocht ik toch uiteindelijk niet goed lopen. Geld en een telefoon. Wat kon me gebeuren? Nou niks.

klik voor groot

Het bootje lag al klaar en ik wachtte vol spanning. Ik had immers maar 2 uur om de ronde te doen. Dat lijkt ontzettend lang, want 2 uur over 11 kilometer slaat natuurlijk helemaal nergens op. Maar met paden die onbegaanbaar zijn, hellingen en soms even een foto maken, warm lopen en een verantwoorde cool down (ha dat dacht ik toen nog), schiet het al aardig op qua tijd.



Toen ik ging vragen of de hond ook mee mocht naar het eiland zei dat skipper dat dat mocht, maar dat hij al bijna ging vertrekken. Was ik blij dat ik te vroeg was!
Al snel stonden woef en ik dus op de pont, samen met een man met zijn kinderen die naar zijn ouders ging. Verder alleen wat boodschappen van iemand die blijkbaar aan de andere kant woont. Wat moet dat eenzaam zijn daar!



klik voor groot






Aan de overkant gekomen wist ik dar er een rode telefooncel moest staan en een weg. Dat klopte. Ik zag ook een kaart waar stond dat je 4 uur doet over de route. Wandelend dan wel te verstaan. Maar misschien had er toch een lichtje moeten gaan branden, want als je een beetje loopt, loop je toch wel 6 km per uur, laat het eens langzaam gaan en je wandelt 5 km per uur dan doe je er toch zeker geen 4 uur over? What the heck. Ik zou dat varkentje wel eens even wassen!



Al snel waren we op pad. Woef was helemaal opgewonden en rende keihard in de rondte, met allemaal nieuwe spannende luchtjes in haar neus. Ik maande haar tot rust, want we zouden nog een stuk moeten natuurlijk! Mooi was het wel, ook al zag ik dat het aardig dicht trok met mistflarden. Jammer!



Het was allemaal enorm uitgestrekt en verlaten. In het begin nog wat huizen.

klik voor groot




Op een gegeven moment zag ik een karretje rijden met enorm veel schapen erachteraan. Kennelijk werden ze bijgevoerd. Ik lijnde woef aan, omdat er in schotland geschoten mag worden op honden die zich tussen de schapen begeven. Dat doet Ztje niet, maar weet je veel wat een eigenaar ineens denkt.

klik voor groot



Gelukkig kwam ik de meiden (het waren twee dames die aan het voeren waren) even later tegen en zij vonden het prima dat ze verder los zou lopen dus dat was prettig. Ook beaamden ze dat het pad dat ik gekozen had, het juiste pad was voor het rondje. Het was maar goed dat ik de route op de garmin had, want ik was bijna rechtsaf geslagen bij het hek waar de schapen achter renden!

klik voor groot



Mooi was het wel maar erg eenzaam en stil. Ik vroeg me af wat de bewoners hier nu doen behalve schapen houden. Want er is dus helemaal niets. Echt niets, alleen schapen, natuur en 15 woningen die ook nog eens een pesteind uit elkaar liggen. Leuk?

klik voor groot



Woef en ik hobbelden weliswaar rustig door, maar ik had kennelijk in het begin wel veel foto's gemaakt, omdat het allemaal zo mooi was. Dat kost dus tijd en toen ik op mijn horloge keek, zag ik dat ik nog nergens was en dat de tijd toch vrolijk wegtikte.

klik voor groot




Alles ging goed totdat....de mudtrail startte. Wist ik veel. Het begin was nog wel een aardig pad, waarschijnlijk omdat dat nog naar huizen leidt. Maar daarna was het ineens afgelopen en begon de ellende.



Maar kennelijk moet je daar een beetje aan wennen en als je eenmaal de klik gemaakt hebt in gedachten dat je gewoon overal doorheen moet stampen en niet moet denken aan modder of water, gaat het eigenlijk best goed. Kon ik mooi uitproberen hoe die schoenen die eigenlijk hielden op modder, want daarvoor had ik ze toch ook gekocht? Nou de vuurdoop hebben ze dus nu gehad. Modder, stromend water, stront, eigenlijk van alles wat.

Waf en ik liepen dus vrolijk door de gladde derrie en modder. Mooi was het wel!

klik voor groot





Op een gegeven moment kwam ik koeien tegen. Dat was leuk en woef vond ze geweldig spannend! Daarna ging het modderige pad weer verder. Modder en modder.....Waarschijnlijk door al die dieren die daar ook liepen.

klik voor groot



Daarna raakte ik natuurlijk enorm de weg kwijt, omdat ik op een soort grasvlakte kwam zonder pad. Ehm... garmin zei al eeuwen dat ik zogenaamd off course was, wat niet zo was aangezien ik keurig het pad volgde met het pijltje op het horloge. Maar op de vlakte had ik het toch even moeilijk. Ik snapte er geen biet van. Water aan de rechterkant houden... pijltje bekijken op horloge en dan maar proberen weer in de buurt te komen. En de tijd? Die tikte vrolijk door.... Tik tak... nog weet ik veel hoeveel kilometers en nog maar zo weinig tijd voordat de boot weer zou vertrekken. Grrrr.

Uiteindelijk kwam ik weer redelijk op het lijntje op mijn horloge. Maar een pad zag ik weliswaar zogenaamd op mijn horloge, maar niet voor me. Een een of ander keienpad met een stroompje eroverheen. Leuke uitdaging dus.

klik voor groot



En waar was dat kasteel nou eigenlijk? Ergens moest hier een ruine zijn van een kasteel. Nou ik zag niks hoor. Toch wist ik dat ik goed liep en redelijk richting de boot weer aan het lopen was.

Daar doemde immers ineens de rechthoekige steen op! En even later in de verte ook de contouren van het kasteel.

klik voor groot



Ik sukkelde door en waar ik maar even normaal kon lopen, liep ik als een bezetene om op tijd nog bij de boot te kunnen zijn. De afslag over het gras naar het kasteel dat nog een heel eind weg lag, liet ik links liggen. Als ik de boot niet zou halen, dan zou ik wel terugkeren naar het kasteel. Nu wilde ik alleen maar terug!

Eindelijk kwam er weer een redelijk normaal pad en gelukkig liep dat redelijk goed. Cadans hoog, kleine stapjes en goed kijken waar ik liep, dan kon er niets fout gaan. Ik rende en daar liep ik zowaar het laatste stuk toch op 11 km per uur richting de boot. Dat moest ook wel om nog op tijd terug te zijn. Het voelde niet prettig. Hoe lang had ik nog? Ik keek een paar keer op de telefoon naar de klok en klikte de afstand aan op de garmin. Maar werd de route naar het kasteel nou wel of niet erbij gerekend op de website waar ik gekeken had? Hoe ver was het nou nog?

Ik zag rechts van me nog net door de mistflarden het piertje van Oban. Geen pontje, dus het pontje lag al aan mijn kant! Ik kon dus niet zien hoe het ervoor stond. Waar was het nou? Ik zag opeens wel het witte huis dat ik bij de start ook gezien had, dus erg ver kon het niet meer zijn. Maar daar rekende ik buiten de bochten van het laatste stukje. Hoorde ik daar nou het starten van de motor al van het pontje? Ik had wel gezegd dat ik de 12.30 pont weer wilde nemen, maar zou die skipper daar acht op hebben geslagen?

Door en door renden we. Woef vond het maar wat leuk allemaal. Gelukkig had zij alles goed doorstaan qua pootjes. Ja! Dat leek de laatste bocht en ineens zag ik weer de rode telefooncel en was ik bij de pont. Op tijd!

klik voor groot



Ik ben nog nooit zo opgelucht geweest. Ik vond het wel een grap eigenlijk. Maar op deze manier hoefde ik dus ook niet bang te zijn dat ik lang moest wachten en enorm zou afkoelen na de run. Toen ik even stond, kwam ook het karretje eraan met de twee meiden van de schapen. Zij gingen - zo bleek - boodschappen doen in Oban. De ene zwanger de ander nog jonger. Zij hadden 1200 schapen en de rode koeien waren ook van hun. Ongelooflijk dat zulke jonge meiden dus op het eiland wonen en leven.

Tot mijn verrassing waren er nog twee mensen die naar Oban gingen die de meiden hartelijk nieuw jaar gingen wensen. Kennelijk zoeken de paar inwoners van het eiland elkaar ook niet op na oud & nieuw. Dat verbaasde me wel. Ieder voor zich dus blijkbaar. Ik zou gedacht hebben dat de bewoners dan veell meer naar elkaar toe zouden trekken.

Ik was in ieder geval erg blij dat ik weer in de auto zat in de bewoonde wereld. Lekker terug naar de cottage, mijn natte kleren uitdoen en lekker droge kleren aantrekken.

De run was een succes, was spannend en leuk maar die tijdsdruk was toch minder leuk. Misschien iets om met mooi weer nog eens te doen. Het kasteel heb ik nu immers niet eens gezien!

Gegevens:

* totaal 11 km
* temp 8

rondje in google earth openen

jan 20 km - 2013 totaal 20 km

kinvara 3 - 349 km
minimus - 28 km

gepost door Max op 10:25 PM

Dinsdag, 01 Januari 2013

01.01.2013 - the sandpit - 9 km

Vandaag toch weer op pad voor een rondje. Het was aardig weer, maar de ronde op Kerrera doe ik donderdag, want dan lijkt het goed weer te worden. Mocht het per ongeluk morgen ineens geweldig zijn in de ochtend, dan vertrek ik morgen. De route staat inmiddels op de Garmin en dat ziet er goed uit.

Eerst dus maar weer de poten van woef ingesmeerd met de poten wax. Dit jaar nog geen enkel probleem met haar zooltjes. Vorig jaar was dat wel anders, want toen waren ze meteen al kapot door het strooizout op de weg. Nu liep ze al 85 km met me mee plus alle wandelingen die we hier ook nog maken. Niet slecht dus, zeker gezien de harde en puntige ondergrond met steentjes en rotsen.

Ik koos deze keer voor een korte afstand op de Sandpit. De ronde van enkele dagen geleden plus een lusje. Die route liep ik vorig jaar ook al (op 25 december) en ik converteerde de route in Garmin Connect naar een 'course' en laadde deze voor de zekerheid naar de 910XT. Dat was maar goed ook, want ik was anders zeker verkeerd gelopen, want ik dacht dat het lusje veel eerder in de ronde al kwam.

Bij de start was het droog en lekker weer.

klik voor groot

Woef had er wel zin in, en ik ook. Ook vandaag liep ik weer op de nieuwe Minimus MT10 en dat lijkt wel goed te bevallen. Eerst maar rustig gestart met een hoge cadans om een beetje warm te worden. Bovendien wist ik al dat de route het hele eerste stuk enorm zou klimmen, en aangezien ik deze week bijna iedere dag zal lopen, leek het me verstandig om vooral op de loophouding te letten en rustig aan te doen.

Het liep lekker en de eerste kilometer was heel snel voorbij. Het was weer erg mooi en het bos blijft toch lekker droog en niet modderig en dat is fijn.

Al snel zag ik dus op de Garmin dat ik een andere kant op moest dan ik dacht en ik was erg blij met de route op het horloge. Zo kon ik lekker doorsukkelen en het kaartje volgen. Verder zag ik dus niets, ik had geen idee hoe snel of hoe langzaam ik eigenlijk liep en dat kon me vandaag oook weinig schelen.

Ik kreeg gisteren naar aanleiding van mijn rapportage te horen dat het geen probleem was om deze twee weken wat af te wijken van het schema en door de week wat meer te lopen. Mijn assignment van afgelopen weekend was eigenlijk ook aangepast door de gemiste 21 km van twee weken geleden, maar aangezien ik het al rustig weer had opgebouwd naar 15 km in de loop door de week, lliep ik uiteindelijk toch de 25 van het originele schema. Gelukkig is het dus allemaal niet zo star en strak en krijg ik voldoende feedback om eventueel bij te sturen. Als ik niet al had opgebouwd of nog niet fit was geweest, dan had ik het natuurlijk bij de 18 gehouden van het aangepaste schema.

Maar goed, vandaag lekker lopen dus. Ik genoot echt weer. Het is hier zo ontzettend mooi, het ruikt heerlijk naar bos en groen en de lucht is schoon. Ik merk dat echt. Overigens ben ik ook weer met de K5 aan het trainen. Ik ben na aankomst hier weer opnieuw begonnen met een load van 45 mmH2O en startte gisteren op 50 mmH2O om zo langzaam weer wat op te bouwen. Ik heb het na eind mei een half jaar dus bijna niet gedaan. Nu weer even fanatiek ermee aan de slag in de aanloop naar de halve en hele marathon van de komende maanden.

klik voor groot





Het extra lusje was ook weer een heleboel klimwerk en helaas krijg je dan nog niet eens een geweldig uitzichtpunt bovenaan. Maar mooi is het blijft het en met het zonnetje was het ook weer prachtig. Ik voel me nog steeds bevoorrecht dat ik dit zo kan doen en ook hier kan doen. Super en dan weet ik weer helemaal waarom ik ook alweer zo graag wilde leren lopen.

De laatste kilometers lopen allemaal omlaag met soms echt een sterke daling. Ik heb een heel stuk keihard naar beneden gerend, maar lettte vooral erg op mijn houding en cadans. Je bent al snel geneigd om de paslengte te vergroten als je daalt en dan bestaat het gevaar van overstrekken met alle gevolgen van dien. Een blessure pak je al snel met dit soort dalingen dus het is wel zinvol om op te blijven letten. Een hellingshoek van 90 graden tussen grondoppervlak en lichaam en dan het lichaam in een rechte lijn houden. Dat betekent dus enigszins vooorover hellen maar niet vanuit de heupen. Als het te hard gaat kan je ook weer een slinger maken zoals je zou doen op de ski om wat vaart te minderen en de belasting anders op de (voor)voet te krijgen. De belasting op knie, rug en enkels is enorm als je afdaalt.



Na de afdaling waren we al snel weer bij de parkeerplaats en heb ik nog even uitgelopen voor een cool down. Het was weer heerlijk. Overigens is het wel fijn om dalend te eindigen. Op die manier lijkt het net alsof de hele run een makkie was. Dat was het dus helemaal niet met de klimmetjes, maar wel enorm lekker.

klik voor groot



Gegevens:

* totaal 9,3 km
* temp 8
* pace 6.45 min/km (RWR/foto's maken, ratio 2'/20")
* HR average 145
* average cadence 80 (RWR max 92)



rondje in google earth openen

jan 9 km - 2013 totaal 9 km

kinvara 3 - 349 km
minimus - 17 km

gepost door Max op 03:59 PM