Woensdag, 27 Februari 2013

27.02.2013 - hitland - 10 km

Vandaag weer een koude maar droge dag. Maandag lag er nog sneeuw en liep ik gewoon even een lekker rustig rondje over het ruiterpad en genoot ik van alle vogels. Vandaag dan weer een iets serieuzer rondje met cadans training op de eerste helft en acceleration gliders op de tweede helft. Dat was wel grappig om te doen en de tijd ging snel voorbij natuurlijk. In de eerste helft had ik een RWR van 1.30'/20" en daarbij liep ik uiteindelijk op 6.22 min/km tijdens deze cadans training. Op de terugweg liep ik acceleration gliders dus rustig aan tussendoor en dan iedere keer even versnellen, vasthouden en weer afzakken. Ik gebruikte daar gewoon de RWR alert voor, dus 1.30 rustig lopen en daarna 20" versnellen. Daarmee liep ik op de tweede helft gemiddeld 6.05 min/km. Dat doet er overigens helemaal niets toe wat het gemiddelde dan is, maar het viel me natuurlijk gewoon op.

Overigens had ik geen metronoom aan tijdens het tweede deel en dan zie ik dat ik bij echt sloom lopen de cadans terug zakt naar 83 a 84 per been (166 a 168) en daarmee dus onder de 170 blijft. Ik heb tijdens de lange duurloop van afgelopen weekend bijna de hele weg op 171 gezeten met de metronoom dus dat was een mooie oefening!

Nu even rustig aan, komend weekend weer een vrij zware van 12x800 maar daar heb ik wel zin in. Is een prima mentale boost als die training goed gaat. Of ik vrijdag ga lopen en zondag de training doe of 1 extra rustdag neem en dan zaterdag de interval training doe, moet ik nog even bekijken.

Gegevens:

* totaal 10 km
* temp 1
* HR niet gemeten



feb 188 km - 2013 totaal 374 km

kinvara 3 - 389 km
minimus MT - 184 km
pure flow - 193 km
pure cadence - 123 km
minimus MR - 9 km

gepost door Max op 10:30 AM

Maandag, 25 Februari 2013

25.02.2013 - hitland - 7,5 km

Na de lange ronde van eergisteren vandaag lekker los gehobbeld. Er lag aardig wat sneeuw in het gebied en ik kan met woef alleen over niet gestrooide paden lopen. Ik had gisteren dus al bedacht dat ik het ruiterpad wel zou nemen en richting de ooievaar paal zou lopen over het gras. Dat ging prima en qua afstand was het ook wel aardig. Jammer genoeg had ik geen fototoestel bij me, want tot mijn verrassing stonden beide ooievaars op het nest. Een prachtig gezicht natuurlijk en ik liep er gewoon onderdoor. Genieten dus weer en een beetje lente gevoel ondanks de sneeuw en het frisse windje (dat gelukkig heel wat minder was dan zaterdag tijdens de duurloop). Vandaag dus niets specifieks getraind, alleen een herstel loopje maar ik heb gelukkig totaal nergens last van. Op naar de volgende trainingen dan maar. Komend weekend een 12x800 op het programma en ik ben erg benieuwd. Ga maar vast visualiseren. Voor het eerst in Nederland en dat zal vast anders lopen dan in de UK.

Gegevens:

* totaal 7,5 km
* temp 1
* HR niet gemeten



feb 178 km - 2013 totaal 363 km

kinvara 3 - 389 km
minimus MT - 184 km
pure flow - 183 km
pure cadence - 123 km
minimus MR - 9 km

gepost door Max op 01:23 PM

Zaterdag, 23 Februari 2013

23.02.2013 - assignment 23: 29 km - totaal 32,3 km

Vandaag een bewuste (kleine) overschrijding omdat ik de vorige keer al een rondje van 33 km liep en de toename in aantal kilometers vanaf nu groter wordt. De volgende lange zal rond de 35 komen te liggen en dat klinkt ook alweer een heel stuk verder. S. fietst mee en zal wat foto's maken onderweg. Ik loop natuurlijk om te lopen en ga dus nergens stoppen of iets dergelijks.

Speciaal voor mijn vrienden in de UK die ook meekijken wat plaatjes van deze oer Hollandse route die er op de foto's toch mooier uitziet dan in werkelijkheid het geval was, omdat we enkele keren door een woonwijk liepen en zelfs parallel aan de snelweg over het fietspad liepen. Maar goed, het begin door de plassen is wel fraai natuurlijk en er valt onderweg ook nog wel wat te kijken.

Het was aardig koud vandaag en er stond een frisse NO wind die het af en toe erg koud maakte. Voor de zekerheid zat mijn nitro in de rugzak want je weet maar nooit. Beter mee dan 'om' verlegen (ben benieuwd hoe Google translator dit gaat vertalen: better safe than sorry moet er staan). Wangen ingesmeerd met vaseline, buffjes mee (eentje op mijn hoofd en eentje om mijn nek om eventueel voor mijn neus en mond te houden). Rug en knietjes lekker ingesmeerd met verwarmende gel en achteraf had ik ook beter dat op mijn lies kunnen proberen want door de koude wind kreeg ik daar met tegenwind echt last van. In de auto was het gelukkig meteen verdwenen en had alleen wat blauwe lippen. Maar dat staat ook wel apart natuurlijk.

Ik had een rondje uitgezet in de Reeuwijkse plassen en daar zijn we dus vol goede moed van start gegaan. Rustig aan vanwege het koude weer. Eerst even warm worden. Er valt al meteen wat te zien onderweg in de vorm van doorkijkjes over het water, veel watervogels en beelden in het water. Wel apart.

klik voor groot

Ik ga natuurlijk niet teveel zeuren, en de route is best aardig maar ik vind er weinig aan. Doe mij maar lekker de UK. Hoewel ik hier ook niet de weg ken, is het helemaal niet spannend. Het is wel zo vlak als een biljartlaken en dat is wel makkelijk. De vorige keer was het natuurlijk vrij zwaar door de hoogteverschilletjes en genoot ik veel meer van het uitzicht en alles wat er om me heen gebeurde. Maar ja, ik woon nu eenmaal hier.

klik voor groot




De metronoom tikt rustig door en ik loop eigenlijk prima. Ik weet dat het tempo van de metronoom net te hoog is voor 'lekker' maar ik hoop dat ik met deze hogere cadans toch net iets beter loop qua houding. Onderweg ga ik nog bijna voluit op mijn gezicht. Ik kan me nog net weer in evenwicht brengen en flapper met vooruitgestoken handen een paar stappen voort. Meteen voel ik mijn schouder, want alles zit los bij mij en zoiets is dus meteen weer 'teveel'. Hahaha stom gedoe maar ik ben blij dat ik niet te pletter sla op het fietspad. Ik bleef gewoon hangen met mijn voet. Poten optillen dus. Oen. In gedachten zag ik mezelf (weer) op mijn knietjes vallen, broek kapot etc. Maar gelukkig vervolgen we gewoon onze weg en is er niks gebeurd.


klik voor groot




De wind is soms erg koud. Op een stuk door de plassen staat de wind pal tegen en hoop ik dat S. snel lekker bij me komt fietsen en me een stukje uit de wind kan houden. Maar er gebeurt niets, en S. is nergens te bekennen. Hij zal toch niet..... Ik loop door en hoop er maar het beste van. Later spreken we af dat hij voortaan even zegt als hij achterblijft voor een plaatje, zodat ik weet dat hij niet ineens van zijn fietsje gevallen is. Ik ploeter door tegen de koude wind in en zie paar honderd meter verder de afslag naar links waarbij ik weer uit de wind zal lopen. En daar duikt S. ineens weer op. Zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. 'Poehee wat een wind, moest keihard trappen om je weer in te halen'. Ja ja, volgens mij heeft hij gewoon een broodje bal ergens gegeten onderweg. Grapje natuurlijk, maar ik vond het wel bizar dat ik zo'n eind vooruit was gelopen met mijn slakkentempo.

klik voor groot



We liepen verder en verder. De route was niet moeilijk te vinden gelukkig en we zijn nergens verkeerd gelopen. Het laatste stuk was niet mooi, door een wijk, langs de snelweg en over een smalle weg waar vooral veel Polen keihard langs scheurden. Niet prettig dus. Maar uiteindelijk kwam het eind in zicht en konden we na ruim 32 km afklokken en terugkijken op een prima loop zonder problemen. Moe was ik dus totaal niet, en ik had nergens last van. Op naar de volgende run dan maar weer.

Gegevens:

* totaal 32,3 km
* temp 1
* pace 6.56 min/km (RWR)
* cadans 171
* HF gem 140



rondje in google earth openen

feb 170 km - 2013 totaal 355 km

kinvara 3 - 381 km
minimus MT - 184 km
pure flow - 183 km
pure cadence - 123 km
minimus MR - 9 km

gepost door Max op 09:24 PM

Donderdag, 21 Februari 2013

21.02.2013 - hitland - 7 km

Een kort rondje in vrij koud weer. Het deed me een beetje denken aan de ronde in 2010 toen ik ineens last kreeg door de kou en de ambulance er aan te pas moest komen. Koud weer en hart/long problemen gaat niet altijd goed samen helaas. Dat was toen niet echt leuk. Vandaag was vooral de heenweg erg koud door een matig maar heel koud windje. De terugweg was prima te doen en ik had zelfs geen handschoenen meer aan en mijn mouwen opgetrokken. Vreemd dat juist die wind zorgt voor 'vervelend koud'. Deze training niets bijzonders gedaan, kort, rustig alleen op de terugweg wat acceleration gliders. Zaterdag loop ik weer een 30-er dus mooi opgebouwd deze week. Dat kwam dus ook prima uit met dit koude weer. Overigens zie ik wel dat de cadans training vruchten begint af te werpen over die weken. Ik liep nu zonder metronoom en zie toch een mooie 'eigen' cadans verschijnen waarmee ik blijkbaar ook al redelijk goed kan varieren met snelheid. Nu ik weer thuis ben, zal ik het weer beter iedere week in de trainingen inbouwen. Gelukkig heb ik nog even de tijd tot eind mei.

Na de run nam ik een heerlijke zeewier rol met rijst. Dat smaakte me prima en is meteen een mooie voedingsbron.

Gegevens:

* totaal 7 km
* temp -2
* HF niet gemeten



feb 137 km - 2013 totaal 323 km

kinvara 3 - 381 km
minimus MT - 184 km
pure flow - 183 km
pure cadence - 79 km
minimus MR - 9 km

gepost door Max op 10:08 AM

Dinsdag, 19 Februari 2013

19.02.2013 - cadence drills - totaal 9 km

Vandaag weer een rondje cadans training gedaan. Dat valt nog niet eens mee en is ook helemaal afhankelijk van de manier waarop getraind wordt. Ik had vandaag eindelijk mijn Minimus Road shoes aan die ik in de UK in januari kocht. Helaas was het daar niet mogelijk om een geschikt wegrondje te doen, dus hadden de schoenen zielig in de doos gezeten al die tijd. Maar vandaag trappelden ze van ongeduld. Leuk om de cadans training te proberen op deze nieuwe sloffen. Op de minimus trail liep ik inmiddels al ruim 170 km en die lopen zalig. Binnenkort zal ik mijn ervaringen over die trail schoenen opnemen in de review sectie.



Eerst even rustig ingelopen. Daarna elke keer een lapje van 2 minuten met een cadans die elke lap een stapje omhoog ging tot 180. Tussendoor een korte wandel pauze. Dat betekent dus wel steeds starten met een hogere cadans en dat is zwaarder dan tijdens het lopen steeds een stapje hoger, wat ik op de terugweg deed. Grappig genoeg kom je dan uiteindelijk ook veel hoger uit qua cadans (186) dan vanuit een wandel lapje.

Maar het ging goed, tempo zat er lekker in op de heenweg en de tijd was natuurlijk zo voorbij als je een beetje rommelt en dingen traint.

Gegevens:

* totaal 9 km
* temp 2



feb 130 km - 2013 totaal 316 km

kinvara 3 - 381 km
minimus MT - 184 km
pure flow - 176 km
pure cadence - 79 km
minimus MR - 9 km

gepost door Max op 10:12 AM

Zondag, 17 Februari 2013

17.02.2013 - assignment 22: 8 km + MM - totaal 9,5 km

Vandaag weer mijn eerste rondje in Nederland. Het is weer even wennen aan de vuile lucht maar vandaag lijkt het mee te vallen. Vanmorgen vroeg vertrokken voor mijn weekend assignment. Eerst even lekker rustig inhobbelen. Het voelt best zwaar, en ik merk dat ik moe ben. Het is weer even omschakelen dat is duidelijk. Ik loop heen en weer naar het watertje met woef en breng haar terug naar de auto. Als ik het interval stukje doe met de MM daarna, dan wil ik even niet hoeven letten op andere honden of mijn eigen waf. Zielig maar ze moet maar even wachten. Ik programmeerde deze keer 4x 2 minuten doorlopen in, voordat ik de MM zou gaan doen. Ik was erg benieuwd. Het is immers alweer even geleden dat ik de MM assignment deed, namelijk in week 11 en week 3. De tijden waren toen 8.32 resp. 8.29 dus echt veel schot zat er toen niet in. Integendeel zou ik haast zeggen. Maar goed, deze keer dan maar weer eens proberen. Ongelooflijk dat er alweer zoveel weken tussen zitten!

De Garmin was keurig geprogrammeerd op 4 autolaps van 400 meter, om zo de 1.600 meter (mile) vol te maken en ik achteraf zou kunnen zien of ik een beetje gelijkmatig gelopen zou hebben. De eerste keer had ik dat niet gedaan. Ik vond het nog knap vermoeiend, misschien ook omdat ik met lege maag aan het trainen was. De derde lap was merkbaar iets langzamer, en de vierde lap legde ik dan toch maar even een denkbeeldige zweep erover. De kerkgangers keken verbaasd op toen ik langs kwam puffen volgens mij.

Maar ik heb ik mijn best gedaan en... eindigde met 8.07. Dat is dus een enorme sprong en bovendien ook iets sneller dan ik had gehoopt en had gedacht. Ik had gehoopt ergens rond de 8.12 of 8.15 uit te komen, maar dit was dus echt boven verwachting veel sneller. Ik kan daar dus niet echt 'gemotiveerd' door raken, maar blijkbaar hebben alle trainingen en oefeningen me wel sterker gemaakt en zeker niet langzamer, wat je misschien wel zou verwachten met dit schema dat grotendeels gericht is op vergroten van de endurance met het oog op de marathon. De interval trainingen die in dit schema zitten, zijn bedoeld voor de halve marathon die in april gelopen zal worden. Maar ik was dus erg verrast eigenlijk.

De getalletjes:

MM 3: 8.07
lap 1: 1.59 - 163 (max 169) - cadans 170
lap 2: 2.02 - 166 (max 168) - cadans 172
lap 3: 2.04 - 165 (max 171) - cadans 172
lap 4: 2.02 - 164 (max 167) - cadans 170

Gegevens:

* totaal 9,5 km
* temp 3 - zonnig geen wind



feb 121 km - 2013 totaal 307 km

kinvara 3 - 381 km
minimus - 184 km
pure flow - 176 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 07:58 PM

seahouses overzicht

Net zoals vorig jaar een korte terugblik naar de routes die ik gelopen heb aan de oostkust van de UK. Vorig jaar liep ik blijkbaar 325 km, maar was ik wel langer in het gebied. Dit jaar liep ik hier maar 254 km, maar dat komt vooral doordat ik met het schema loop. Overigens scheelt het denk ik niet eens zo veel, want in een week loop je hier toch wel een 50 km weg, dus het verschil is minimaal. Rond Seahouses liep ik hier tweemaal een lange ronde rond de 30 km. Een keer nog met S. op de fiets en eenmaal alleen toen ik de weg kwijt raakte en een overschrijding had tot een route van 33 km. Verder natuurlijk de 800-tjes die ik eenmaal in ontzettend slecht (en bijna gevaarlijk) weer heb gedaan. Geen enkele keer liep ik het vaste rondje dat ik gebruikte voor de temporuns zoals ik vorig jaar veel deed. De wegen hebben eigenlijk altijd op de dagen dat ik het zou kunnen doen totaal vol gestaan met water, zodat het rondje niet mogelijk was. Ik heb ontzettend geboft met de lange runs over de weg die allemaal goed te doen waren.

Natuurlijk deed ik ook gekke dingen zoals de snow midnight run waarbij ik rond middernacht nog een rondje door de vers gevallen sneeuw ging doen. Wat was het gaaf. Ik herinner me nog de stilte, het vallen van de sneeuw en het gevoel dat ik had toen ik er liep. Top! En natuurlijk de ontdekking van het gebied van de cheviots met de geweldige uitzichten en heuvels. Ook de waterval en het patrijsje dat gevangen werd door woef was een loop om niet snel te vergeten.

Ik vond het weer super hier. Naast het lopen was ik meer dan 50 uur in het zwembad om te zwemmen en om oefeningen te doen. Aanvankelijk met de garmin, maar later niet meer, omdat het horloge maakte dat ik sneller en verder wilde zwemmen. Dat leek me nou niet de bedoeling dus na enkele keren bleef het horloge verder thuis.

Nu dan weer terug in Nederland. Weer wennen aan de vervuilde lucht. Maar daar zal ik weer snel aan gewend zijn denk ik. Nog enkele weken tot Berlijn en dan door naar eind mei (marathon Edinburgh). Ik hoop nog steeds dat ik daarna door kan voor de eerste ultra in de UK. Als ik volgend jaar nog steeds kan lopen en het goed gaat, overwinter ik volgend jaar dus weer op deze manier. Afwachten maar.





rondje in google earth openen

gepost door Max op 07:40 PM

Donderdag, 14 Februari 2013

14.02.2013 - seahouses/bamburgh beach - 13 km

Vandaag de laatste ronde hier in de UK. Gelukkig is het werkelijk stralend weer en uiteindelijk zal de temperatuur zelfs op 10 graden uitkomen. Met een uitbundige zon erbij is het gewoon lente achtig. Er staat een zacht briesje, maar eigenlijk merk je dat pas op de weg van Bamburgh terug naar Seahouses met de wind in de rug. Dan is het pas echt warm ineens. Eigenlijk erg jammer dat ik er vandaag niet meer op uit kan trekken om een nieuw gebied te ontdekken, maar er komt nu eenmaal altijd een laatste dag en ik ben al lang niet op het strand bij Bamburgh geweest. Vooruit dus maar!

Omdat het zulk prachtig weer is, maak ik eerst even wat foto's bij de start. Voooral de farne islands die in de verte liggen zijn erg mooi zo met het zonnetje op de witte vuurtoren. Ik heb hier toch heel wat kilometers gelopen en gewandeld op dit strand en iedere keer zag het er anders uit. Vandaag heel laag water, dus het strand is enorm breed.

klik voor groot

Daarna op pad vooor mijn rondje. Volop genieten hoewel ik wel merk dat ik inmiddels vermoeid ben. Minder slapen dan normaal en veel zwemmen en oefeningen doen begint toch zijn tol te eisen. Maar al snel komen we bij het einde van het eerste stuk strand met het kasteel van Bamburgh. Door het lage water krijg je een mooie reflectie van het castle in het water dat altijd op het zand blijft liggen en ik kiek er weer vrolijk even op los zo met die blauwe lucht!

klik voor groot





Daarna even doorgehobbeld naar Stag Rock, het witte geschilderde hertje op de rotsen aan het einde. Ik kan er nu makkelijk komen dooor het lage water, ook al moet ik ook hier weer gewoon door een waterarm stampen. Het voelt wel lekker!

klik voor groot




Omdat het zulk lekker weer is, besluit ik toch nog even omhoog te klauteren en richting de golfbaan te lopen om daar nnog een stukje richting Budle Bay te gaan, waar ik dit jaar nog niet was. Ik kijk op de klok en reken hoe lang ik nog zou hebben. Tot mijn verrassing zitten er ook alweer aardig wat kilometers op. Met laag water is het strand veel groter en dan loop je dus ongemerkt een heel stuk extra.

Als ik bovenop de heuvel sta en uitkijk over de zee kan ik niet meer doen dan even stil te staan en te genieten. Wat een geweldig uitzicht. De foto's doen daar helemaal geen recht aan, je kunt nauwelijks vatten wat ik zag, rook en hoorde toen ik daar stond. Zonnetje op mijn gezicht, blauwe lucht en voor het eerst een enorm goed zicht. Ik kon zelfs het kasteel van Holy Island zien liggen in de verte en dat is top. Op Holy Island liep ik ook al, foto's van dichterbij staan hier

klik voor groot



klik voor groot





klik voor groot



Omdat ik even had staan te kijken en alweer een stukje verder was gelopen, had ik helaas geen tijd meer om naar beneden te gaan en nog een stukje over het strand te lopen, dus ben ik omgekeerd. Even over de weg dan maar om een stukje af te snijden weer richting strand. Gelukkig kan je met de Minimus TR ook goed over de weg lopen, ook al is er van echt comfort of demping geen sprake natuurlijk.

Voor de laatste keer een blik op Bamburgh Castle



En daarna gauw richting strand en even doorlopen. Ik moet immers thuis nog alles verder inpakken en ook nog een membership regelen voor het zwembad voor volgend jaar. Ook al kan ik helaas niet in de toekomst kijken, 'fail to plan is plan to fail' en ik zal dus dingen moeten regelen alsof het totaal niet onzeker is dat ik volgend jaar ook nog kan lopen. Bij vertrek wordt dus de volgende winter alweer geregeld!

Aan het einde van de run maakt iemand nog even een foto van mij en woef voor de Farne Islands.



Het voelt inmiddels gewoon warm, woef hijgt wat ze anders nooit doet. Na 13 km komt er een einde aan mijn laatste rondje hier. Ik heb genoten!

Gegevens:

* totaal 13 km
* temp 10 - zonnig
* HR niet gemeten



rondje in google earth openen

feb 111 km - 2013 totaal 297 km

kinvara 3 - 381 km
minimus - 184 km
pure flow - 166 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 01:42 PM

Dinsdag, 12 Februari 2013

12.02.2013 - linhope spout - 11,5 km

Het was niet helemaal de bedoeling om een dubbeldekker te doen, maar de laatste dagen hier wijk ik wat af van het schema om optimaal mijn tijd hier te benutten. Komend weekend een makkelijke assignment, dus eigenlijk staat niets me in de weg voor nog een run. Morgen wordt het namelijk slecht weer, dus dan maar vandaag! Maar het wordt dus weer een rondje met veel foto's want leuk is en blijft het!

Vandaag koos ik voor een kort rondje. Althans, dat was de bedoeling, want ik had in afstandmeten een rondje van krap 8 km uitgezet. Dat leek me voor vandaag wel voldoende. Doel van de run was eigenlijk een waterval van 60 meter die ik nog nooit eerder had gezien. Vanaf de auto daarheen en terug zou 5 km zijn, en met mijn lusje van te voren zou het 8 km zijn. Zo gezegd zo gedaan en met de waypoints geprogrammeerd ga ik met waf op weg.

Het was makkelijk te vinden, want ik hoefde alleen maar de weg door te rijden waar ik zaterdag ook al in de heuvels gelopen had. Auto parkeren en op weg. Ik had er zin in. Het was vrij grijs weer, en heel af en toe kwamen de eerste sneeuwvlokjes al naar beneden. Morgen wordt weer echte sneeuw verwacht. Maar het was een fijne loopdag, weinig wind en gewoon lekker.

Ik genoot al meteen volop van alle uitzichten.

klik voor groot

Het merendeel van de route zou over verharde weg lopen had ik gezien en daarom had ik de Kinvara aangetrokken in plaats van de Minimus. Ik verwachtte deze keer wat minder modder en rotzooi en meer vaste ondergrond. Dan lopen de Kinvara ook lekker en bovendien waren de Minimus nog niet droog na gisteren.

klik voor groot



Al snel zag ik bordjes die me naar de waterval zouden leiden. Makkelijker kan niet! Het was een beetje rottig pad met grote stenen maar het liep wel leuk. Lekker even klimmen dan maar!

klik voor groot



klik voor groot



De waterval was net iets verder weg dan ik dacht, maar al snel hoorde ik geklater en wist ik dat ik goed moest zitten. Waf had wel een aardig pad gevonden dat me daarheen zou leiden. Nou lekker pad! Maar daarna stond ik al snel bovenaan de waterval waar het water naar beneden kletterde.

klik voor groot



Daarna moest ik over een eng smal pad met keien die als een soort trap naar beneden leiden. Goed opletten want het was niet alleen hoog maar ook glad vanwege de kou. Op die manier zou ik aan de andere kant van de waterval uitkomen.

klik voor groot




Eigenlijk valt zo'n waterval een beetje tegen om een of andere reden. Het geluid is prachtig van het kletterende water, maar verder is het natuurlijk gewoon vallend water. Maar wel een leuk loopdoel en ik besloot dus weer terug te keren. Ik zag een pad waarvan ik dacht dat me dat ook wel weer terug zou leiden maar helaas leidde dat alleen maar naar een hek!

klik voor groot



Grappig genoeg kwam ik toen wel op een heuvek waar ik ook de aanvoerende stroom kon zien. Weer een heel ander uitzicht.

Tot nu toe had ik al allerlei soorten ondergrond gehad om op te lopen. Asfalt, keien, gras, modder en enge keien. Ook klimmetjes en andere gekke dingen om te oefenen. Ik vind het wel leuk om te doen en waf genoot al helemaal met volle teugen.



Maar eigenlijk wilde ik toch nog wel een stukje flink lopen, daarom had ik immers dat lusje aan de waterval route gekoppeld. Maar aangezien ik de route andersom had uitgezet (eerst de lus, daarna de waterval), had ik moeite om het veldweggetje te vinden dat me naar de andere kant zou leiden. Ik had notabene een tekeningetje gemaakt en wist dat ik niet direct rechtsaf zou moeten slaan als ik van het waterval pad zou komen. Terug naar het dorp dan maar en we gingen lekker op pad. Even een flinke stijging maar ik ben duidelijk sterker geworden van deze weken, want het deed me niets. Die weg naar rechts die ik wilde nemen zag ik alleen nergens meer. Toen ik op een gegeven moment een veld met een pad zag, dacht ik dat ik vanaf daar misschien naar het waypoint langs de weg aan de andere kant zou kunnen vinden en ik sloeg daar rechtsaf richting mijn waypoint.

klik voor groot



Erg mooi uitzicht, echt genieten alleen liep het veld dood op een stenen muurtje. Net toen ik stond te turen of ik ergens overheen zou kunnen steken, kwam een grote landrover het veld op gereden. Ik vroeg me natuurlijk meteen af of ik daar misschien niet mocht lopen met mijn waf. De auto stopte en een stoere jonge boer vroeg 'you're allright'? Well heck no, want ik vraag me dus af hoe ik op die weg moet komen die daar in de verte ligt langs die farm. Ah nou niet zo dus, couple of miles er vandaan. Ik moest terug naar het dorp en wel degelijk die weg nemen die ik dus had gezien toen ik van de waterval kwam. Daarna kwam ik bij zijn huis, en daarna zag ik het pad wel. Slik. Nou dan maar weer terug want ik wilde toch nog wel een stukje doen.

Hobbel hobbel nu weer lekker naar beneden rennen natuurlijk. Richting het gehuchtje met die paar huizen en ik was benieuwd of ik het daarna dan zou kunnen vinden.

Maar toen ik bij de huizen was... dook daar de jonge boer weer op en zou me wel even de weg wijzen. Ah... nou het was maar goed dat hij zei en dan 'over the small bridge' want ik had dat dus niet goed gezien op de kaart vanmorgen. Waarschijnlijk omdat het vanaf de andere kant gewoon niet mis kan gaan maar nu vanaf de andere kant natuurlijk wel.

klik voor groot



Zo werden mijn voetjes dus weer van verharde weg richting modder, keien en ander zachte ondergrond geleid. Beetje klimmen, beetje lastig maar wel mooi. Ongelooflijk toch dat je gewoon zo van de ene ondergrond naar de andere kunt overstappen? Kunt klimmen, kunt dalen en ook gewoon dus even een paar kilometer om kunt lopen? Ik vind dat nog steeds bijzonder. Zeker omdat je toch vaak 'van boven' een soort 'loop plan' maakt. Loop je 8 km, dan ben je moe rond 7 km, loop je 30 km, dan begint het pas bij 27. Ik noem maar wat, maar dat gevoel dat is toch heel vreemd. Nu moest ik dus ook even herprogrammeren dat de route langer zou worden dan mijn mini rondje van krap 8 km. Even voooropgesteld dat het lichaam qua belasting dat allemaal aan kan, is het vanaf dat moment dus puur het brein dat alles aanstuurt.

Daarom is een positieve ervaring ook zo belangrijk, en is het fijn om dat gevoel te ankeren zodat je het weer op kunt roepen. Lange afstanden trainen in een fijne omgeving die positief worden afgesloten hebben meer nut dan een training met negatieve afsluiting. Het lichaam zal dat vooral onthouden en de afstand als iets moeilijks gaan zien. Mijn laatste 33 km rondje hier was bijzonder en heb ik veelvuldig gebruikt om te ankeren. Datzelfde geldt voor de laatste interval sessie.

Maar terug naar de heuvel waar ik liep, samen met waf. De jonge boer had even vergeten te vertellen dat het pad her en der niet zo goed beloopbaar was, maar dat ben ik inmiddels gewend. Moet wel even wennen aan het andere gevoel van de Kinvara die vol modder lopen. Door het andere bovenwerk voelt dat heel anders dan van de open Minimus. Maar deze schoentjes deden het ook prima.

klik voor groot





Maar na korte tijd kwamen we inderdaad gewoon op het verharde stuk dat me links af richting de farm zou leiden en vanaf daar weer naar de auto. Maar wat was het prachtig mooi daar. Ik was helemaal verrast en stond even te genieten. Dat had ik bijna gemist als ik niet het extra lusje gedaan zou hebben. Ik zag ook al dat de weg eigenlijk een heel stuk naar beneden zou lopen, dus dat zou genieten worden. Beter dan de andere kant op wat ik oorspronkelijk wilde.

Maar net op het moment dat ik eigenlijk nog op het gras stond en wat stond te mijmeren en stond te genieten, zag ik ineens een bruin bolletje langsrennen. Flapperende oren en sneller dan wie dan ook kan lopen. Waf had iets gezien en ik had mijn fluitje niet bij me. Ik tuur en zie een patrijsje keihard rennen.. Dat zijn niet van die vliegerds en op het moment dat het beestje allsnog op wil vliegen komen ze als het ware met elkaar in botsing en heeft waf de vogel tot stilstand gebracht. Gelukkig niet al te ver bij me vandaan, want aangezien ze een staande hond is, houdt ze het beestje nu keurig bij zich. Ik zal er dus heen moeten.

Als ik aan kom lopen schrik ik aanvankelijk, want het is net alsof het beest zijn hoofd geknakt heeft. Dat blijkt gelukkig niet zo te zijn, dat lijkt zo door de aarde die ervoor ligt. Woef staat werkelijk doodstil, kijkt af en toe waar ik blijf. Hier is ze natuurlijk voor gefokt. Doden zal ze het dier zeker niet. Ze kwam eens enthousiast aanhollen met een fazantenkuiken. Toen ze het kuiken afgegeven had, had ik dus ineens een kuiken in mijn hand vol kwijl. Ongedeerd natuurlijk. Bijzonder dat ze zo hard een heel stuk kan afleggen met een levend dier in haar bek. Voor mij hoeft dat allemaal niet, maar het blijft bijzonder dat het zo werkt.

Ik pakte de patrijs op om te kijken of het dier onbeschadigd was. Wat een geweldig mooie vogel. Ik heb heel wat uren rondgereden om mooie foto's te maken van deze dieren en ik was altijd ontzettend blij als ik er dan eentje zag. Nu stond ik gewoon op een heuvel met een red legged partridge in mijn hand! Zijn oogjes keken me pienter aan. Ik vind het wel slim dat zo'n vogel zich totaal stil houdt met zo'n hond boven zich. Overleven kan alleen op die manier.

Ik aaide de vogel en gaf waf het commando dat ze moest gaan zitten en moest blijven zitten. Daarna zette ik de vogel op de grond en al snel rende hij weer de vrijheid tegemoet. De blik van waf was eindeloos. 'Wat doe je nou'? leek ze te zeggen. Maar goed getraind als ze is, bleef ze keurig (zij het met haar kont van de grond) op haar plaats en kon de vogel zijn eigen weg weer vinden in het gras.

Wat een belevenis, weer iets om te onthouden. Zo is blijkbaar bijna geen loopje hier 'gewoon'.

klik voor groot




Nog nagenietend en lachend gingen we dan eindelijk weer op weg vooor de laatste kilometers. De farmm stond keurig als waypoint in mijn horloge, maar vanaf nu kon er niets meer misgaan. Dat loopt ook wel rustig.

klik voor groot





Het liep heerlijk. Vreemd idee dat dit het laaste rondje in dit gebied zal zijn. Ik had het net ontdekt, maar ik kom hier zeker terug. Hier ben je niet snel uitgekeken denk ik.

Helemaal aan het einde van nog een vervelend wildrooster waar ik uiteindelijk waf overheen moest tillen. Goede workout zo aan het einde van de run. Nergens een hekje dat open kon en dit wildrooster had opstekende spijlen waar ze dus echt niet overheen kon. Ik al nauwelijks op mijn schoenen en met 22 kilo hond in je armen ook al niet zo makkelijk. Ik ben overigens benieuwd wat ze willen vangen in die enge klemmen die af en toe op de stenen muurtjes staan.

klik voor groot



Veel te snel kwam er weer een einde aan deze run. Met een jonge boer die 'to the rescue' kwam toen ik in het veld liep te struinen en een geweldige patrijs in mijn hand om te bekijken.

Op naar de laatste ronde hier.



Gegevens:

* totaal 11,5 km
* temp 1
* HR niet gemeten



rondje in google earth openen

feb 99 km - 2013 totaal 284 km

kinvara 3 - 381 km
minimus - 172 km
pure flow - 166 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 09:27 PM

Maandag, 11 Februari 2013

11.02.2013 - craster - 11 km

Vandaag was het weliswaar vrij winderig, maar wel ineens lekker weer. In plaats van mijn strandrondje naar Bamburgh en terug, koos ik dus toch voor een andere ronde, en deze keer naar Craster en vanaf daar dan naar Dunstanburgh Castle. Ik liep al naar het kasteel vanaf Low Newton toen de eerste sneeuw\ hier viel. Dat was prachtig. Ik was dus benieuwd hoe het nu weer zou zijn en of ik een beetje langs het kasteel zou kunnen glibberen met de modder. Maar het is meteen een mooie oefening voor de ultra die ook langs die route gaat, dus ik had er wel zin in. Van te voren even snel een route bekeken op afstandmeten en ik zou net zoiets doen als ik vorig jaar heb gedaan. Althans, dat was het plan.

Ik was al snel op de plek van bestemming, dat is ongeveer 15 km hier vandaan. Parkeren is geen probleem in deze tijd van het jaar dus in no time was ik op pad met waf. Eerst even een stukje over een public footpath waar geheid modder zou liggen en dat klopte ook. Maar het zonnetje scheen en ik had er lol in. Dit jaar geen gescheld bij modder, maar gewoon genieten en er dwars doorheen.

klik voor groot

Toen ik eigenlijk rechtsaf wilde slaan richting de velden naar het kasteel, hield een aardige man met zijn vrouw een groot hek voor me open. Ik zag dat ze net een boekje wegstopten met (kennelijk) de route die ze wilden gaan lopen. Ik was benieuwd waar zij nu heen zouden lopen, dus ik besloot naar ze toe te glibberen door de modder en te vragen wat hun plan was. S. moet altijd wel om mij lachen als hij bij me is, omdat ik altijd met iedereen praat. Maar zo leer je nog eens wat. Eergisteren natuurlijk het gesprek over de basisuitrusting met de loper in de cheviots. Dat was ook erg leuk, en vandaag weer met die echtpaar. Zij hadden een handig boekje bij zich met 100 walks in dit gebied. Hoef ik niet steeds het wiel uit te vinden! Zij wezen me welke richting zij op zouden gaan en dat leek me wel leuk om te proberen en dus liep ik totaal tegengesteld aan de richting die ik wilde lopen. Eerst even door het veld met onwijs veel modder bij een hekje, over de boerderij die daar verderop lag en daarna waarempel over een stukje verharde weg!

klik voor groot



Ik kwam inderdaad op een gegeven moment langs een soort bunkers. Was wel bijzonder, want in de verte lag Dunstanburgh Castle, vanuit een hele andere hoek gezien dan ik tot nu toe ooit zag.

klik voor groot



Ik vond het machtig natuurlijk, maar was ook best blij met dit stukje weg. Dat ik dat nou nog nooit eerder had gezien. Ik was benieuwd waar ik precies uit zou komen.

klik voor groot



Grappig genoeg kwam ik uit op een plek waar ik al eens geweest was met de auto. Rechtsaf richting het strand, en gewoon op het pad langs de golfbaan waar ik altijd mijn rondjes loop. Grappig, nooit geweten en leuk dus dat ik dit geprobeerd heb.

Het strand was geweldig.

klik voor groot



Ik besloot met de wind in de rug nog een stukje richting Low Newton te lopen en dan over de golfbaan weer terug naar het kasteel, daar onderlangs te gaan en dan weer richting Craster.

Zo gezegd zo gedaan. Het pad langs de golfbaan was modderig en glad, maar een prima training want de ultra loopt hier ook en ik merk dat ik echt al beter loop op de modder. Ik deed dat voorheen nooit, liep altijd alleen te schelden als ik op zoiets terecht kwam, maar nu niet meer. Ik vond het nog leuk ook. Misschien helpen de enkel en voet oefeningen ook die ik doe in het zwembad. Ik heb er al een kleine 50 uur opzitten in de afgelopen weken dus me dunkt, er zal toch wel iets gebeuren dan!

klik voor groot





klik voor groot



Het was heel bijzonder dat er net meer zon en licht was, op het moment dat ik aan de andere kant van het kasteel liep. Ik vind het nog steeds bizar dat je aan de ene kant alleen wat ruines ziet, en aan de andere kant echt het hele kasteel nog ziet staan.

Na een paar foto's gemaakt te hebben, hobbelde ik lekker over het gras weer richting Craster. Het liep eigenlijk heel behoorlijk en bovendien ook nog eens lekker qua helling. Geen enkel schaap deze keer. Van een afstandje nog even een foto gemaakt en daarna rap door naar Craster met het haventje

klik voor groot



Snel nog even een foto gemaakt bij het haventje van allle vissersnetten. Het is moeilijk uitvaren met dit weer vanwege de wind. Een kennis die ik iedere avond tegen kom in het zwembad, kan al dagen niet vissen en heeft dus geen inkomsten vanwege die harde wind.

klik voor groot



In Craster loop ik nog even verkeerd, maar weet alweer snel de parkeerplaats te vinden. Eerste weggetje dat ik nam was een beetje creepy. Toen ik bij een soort hutje uitkwam, ben ik snel weer teruggerend, ook al was ik al rustig aan het uithobbelen. Echt zo'n plekje waarvan mijn moeder vroeger gezegd zou hebben dat je er weg moest blijven. Raar is dat, dat je zo'n gevoel bij een plek kan hebben.

in ieder geval was ik weer snel daarna bij de auto terug. Tot mijn verrassing stond er net een auto van de dog patrol ofzoiets, die bekeuringen uitschrijft aan mensen die iets verkeerd doen (poep niet opruimen, hond niet aan de riem). Aangezien waf nooit aan de riem is, maar met een commando ook gewoon aan de knie blijft als het ergens moet, bofte ik dus geweldig kennelijk.

Thuis lekker mijn schoenen weer uitgewassen. Heel bijzonder dat je die dingen zo snel weer schoon hebt, want ze zagen er werkelijk niet uit na deze run.

Het was een kort rondje maar weer heel gaaf. Blij dat ik gegaan was en weer iets nieuws heb uitgeprobeerd. Bovendien merkte ik dus ook dat het lopen door de modder me al een stuk beter af gaat en bovendien heb ik er ook plezier in. Overigens denk ik wel dat deze twee dingen ook samenhangen.

Op naar de volgende run.

Gegevens:

* totaal 11 km
* temp 7 - vrij stevige wind, zonnig
* HR niet gemeten



rondje in google earth openen

feb 87 km - 2013 totaal 273 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 172 km
pure flow - 166 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 06:36 PM

Zaterdag, 09 Februari 2013

09.02.2013 - ingram (northumberland national park) - 10,5 km

Vandaag tijd voor iets heel nieuws. Geen kustlijn vandaag, maar verder landinwaarts. ik had er erg veel zin in, en ik had de weers voorspellingen bekeken en besloten dat het per se vandaag moest gebeuren. Geen wind, zonnig en de hele dag droog. Dat beloofde dus veel goeds. Ik had gelukkig mijn weekend assignment afgelopen donderdag al gedaan (10x800) dus kon ik vandaag even doen wat ik wilde. En dat wist ik wel!

Vandaag stond dus het gebied rond Ingram op het programma. Ik had een route gemaakt en ook deze keer duurde het weer erg lang voordat deze op de Garmin wilde laden. Er was wel een aanklikbare course 'ingram' maar zonder inhoud. Heel merkwaardig, maar gelukkig had ik dit grapje al bij mijn lange run van vorige week meegemaakt, en zag ik het nu voordat ik ter plaatse stond! Terwijl de course nogmaals geladen werd, toch maar 4 waypoints weer gemaakt en die geladen. Uiteindelijk stond de course erin, maar ook mijn waypoints en dat maakte me een stuk zekerder. Ik kan met de waypoints toch altijd van punt naar punt komen met de map die getekend wordt terwijl je loopt. Een kaart had ik helaas niet (bij me).

Alles dus klaargemaakt voor vertrek. Ondanks dat het maar een kort rondje zou worden, toch de rugzak mee met wat water en wat eten. Je weet maar nooit en ik was nog nooit in het gebied geweest. Het enige dat ik niet had gedaan was naar het hoogteprofiel kijken op Google Earth. Ik stelde me dus ook een soort heidelandschap voor met velden en grassen. Had ik immers een paar jaar geleden niet vogels gefotografeerd in dat gebied? Lieflijk stromend riviertje de Breamish waar we Dippers (waterspreeuwen) gingen zoeken? Rustig rondrijden over die ene weg die daar is? Mmmm geheugen is selectief, dat blijkt maar weer want het was toch even anders dan ik me had voorgesteld.

De rit zou ongeveer drie kwartier duren en de weg ernaartoe is al geweldig. Mooie vergezichten overal waar je kijkt. Dat alleen al is de moeite waard! De start was snel gevonden en ineens herkende ik het gebied ook weer van mijn vogeltripjes. Even parkerne, voetjes van de hond behandelen, zak op de rug, brilletje op en gaan! De zon scheen, en ik had veel zin. Wat is het toch gaaf. Plan maken en dan uitvoeren. Wat kan je gebeuren? Helemaal niets.

klik voor groot

De Garmin piepte al snel dat de course gevonden was. Ik liep dus goed. Dat was een troost. Maar zodra garmin course found piepte, hield het verder op. Ik zag keurig mijn map en de wyapoints, maar het kompas wilde me niet verder vertellen waar ik heen moest. Ik denk dat ik twee dingen tegelijkertijd in beeld wilde hebben wat niet mogelijk is. Dat moet ik dus nog even verder uitzoeken. Maar ik besloot het dus met de kaart en de waypoints te doen en ging op weg. De eerste afslag was een beetje vervelend pad met rottige stenen maar vooruit maar. Ik was benieuwd.

klik voor groot









Het was erg mooi, en er was een redelijk vindbaar pad. Wel modderig, maar ik had niet voor niets mijn trail schoenen aan. That said, eigenlijk had ik bijna de verkeerde schoenen aangetrokken, want de route zou immers ook een deel over dat weggetje langs de rivier lopen op de terugweg, en ik had gerekend op een soort pad door velden. Wist ik veel...

Verder en verder ging de route en ik merkte dat ik toch aardig moest scharrelen en heuveltje op ging. Ergens moest ik door een watertje waden maar dat was well leuk. Waf vond het allemaal prachtig natuurlijk en liep voor me uit. Erg handig, want zodra ik haar hoorde 'soppen' wist ik al dat er weer modder aan zou komen. Tot mijn verrassing stond ik ineens tussen de heuvels. Oeps. Dat was toch niet helemaal verwacht (dom natuurlijk) maar wat was het prachtig. Overal waar ik keek, zag ik mooie doorkijkjes en vergezichten. Het was vrij helder weer, dus ik kon echt om me heen kijken. En luisteren! Luisteren naar de stilte die je eigenlijk nergens meer hebt. In Nederland heb je altijd wel geruis van een autoweg in de verte of iets anders maar hier hoorde ik niets. Dat is nou echt zo'n oorverdovende stilte. Zeker doordat er geen wind was, was het echt bijzonder en als je er voor openstaat ook echt fijn.

Maar hoewel ik stond te genieten van de omgeving, wist ik toch niet helemaal welke richting ik op moest. Door de hoge grassen, zijn de meeste paden namelijk helemaal niet zichtbaar. Well als je op de satelliet kijkt, dan vraag je je af wat er nou zo moeilijk was. Maar als je daar staat, zie je dus echt geen pad. Op een gegeven moment ontwaarde ik een koppel wandelaars dat mijn richting op kwam, en aangezien ik ook die kant op moest volgens mijn waypoints, besloot ik het toch even te vragen. Maar zij kenden de weg vooral die zij liepen, en wisten verder niets dus hebben we even staan praten en ben ik daarna weer op pad gegaan.

klik voor groot









Op een gegeven moment stond ik op een punt waar ik het echt niet meer snapte. Ergens bovenop, dat was duidelijk. Diepe dalen voor me uit, waar ik ook keek. Waypoint 3 duidelijk een andere kant op dan waar een zichtbaar pad heen liep. Ik zag heel in de verte een pad naar een soort boerderij en ik vermoedde dat ik daarheen zou moeten qua richting, maar hoe zou ik op dat pad kunnen komen? In de verte liepen ook watertjes en ik had weinig zin om naar beneden te rennen en dan tot de ontdekking te komen dat ik weer omhoog terug zou moeten. Daarvoor was het toch allemaal net te ruig en te onverwacht.

klik voor groot



Prachtig, dat wel. Maar langzaam bekroop me toch een soort gevoel van 'wat nu'. Het vervelende is dat tussen de graspollen nare stenen liggen en vallen lijkt me niet zo geslaagd in dat gebied. Dekking met de telefoon heb je namelijk totaal niet, en ik was toch echt de enige in dat gebied, want de twee eenzame wandelaars waren al lang weer verdwenen richting de oostkant. Ik besloot dus toch maar het enige pad dat wel zichtbaar was te gaan volgen en te kijken welke richting me dat op zou brengen. Dat is immers prachtig te zien op de Garmin!

klik voor groot





Ik was blij met het pad en ik zag dat het me met een bocht in ieder geval richting het oosten zou voeren, dus weer richting de auto. Dan maar niet verder naar het westen waar waypoint 3 nog ergens lag te wachten. Het pad liep prima, soms een beetje modderig.

klik voor groot



Maar ineens kwamen we op een geweldig pad, en dat maakt deel uit van een trail pad. Mooi gras, heerlijk lopen en ineens kon ik echt even 'rennen'. Het was zooo gaaf daar tussen de heuvels en de besneeuwde topjes. Grappig genoeg liep ik zelfs ook even door de sneeuw ineens. Best diep nog, dus er had aardig wat gelegen denk ik.

klik voor groot



Uiteindelijk kwamen we op een hoog punt, waar vandaan ik de plek kon zien waar de auto stond. Ik kon het op mijn horloge ook mooi zien waar ik was. Waypoint 1, de start lag rechts van me. Zowel op het horloge als in beeld. Dat was een opsteker, ik wist in ieder geval waar ik was! Beneden zag ik de weg waar ik ergens op uit had moeten komen. Ik was nog best hoog eigenlijk!

Omdat ik eigenlijk nog niet terug wilde en nog wel een stukje over die weg wilde lopen, besloot ik niet het vervolg van het trail pad te nemen, maar een ander pad langs de heuvel.

klik voor groot



Maar ineens werd dat een schapenpaadje dat toch wel erg haaks op de heuvel liep. Nergens zag ik op die steile helling een paadje dat me naar de weg zou voeren. Toen woef ook nog eens ging stumperen op het paadje besloot ik terug te keren naar het pad en daar dan maar naar beneden te gaan.

klik voor groot



Het was grapppig om het laatste stukje te doen. Prima graspad, wel wat stenen dus wel opletten maar leuk om te rennen. Want rennen deed ik, zo heuvelafwaarts. Zigzaggend om niet te snel te gaan en in een soort 1,2,3 galopje in plaats van een 1,2 draf/galop. Op die manier verdeel je het gewicht fijner over het ene en dan weer over het andere been en loop je minder kans op overbelasting van een kant als je zo snel redelijk steil naar beneden rent. Armen een beetje flapperend als een kind en rennen maar. Ik vond het grappig en leuk en woef denderde lekker mee de berg af. Toen we beneden stonden, besloot ik dat het ook wel even genoeg was, want ook al was het maar een klein stukje geweest, het was toch best inspannend en door het fotos maken en zoeken naar de route waren we toch aardig lang onderweg geweest.

Ik wandelde even naar de Breamish om mijn schoenen te wassen en de hond te wassen. Zij vond het geweldig om even in het stromende riviertje te waden en gewassen te worden!

klik voor groot



Toevallig stopte er een auto en zag ik al snel een man met loopkleding. Hoewel.. korte broek maar wel loopschoenen en al snel kwamen we natuurlijk aan de praat. Hij liep vaak in het gebied en zou nu alleen even een snel kort rondje doen. Hij vertelde me welke basisuitrustig hij normaal bij zich had in dit gebied en ik luisterde aandachtig. Ik vertelde hem dat ik eigenlijk niet was vooorbereid op dit gebied (echte heuvels) en iets anders verwacht had. Hij adviseerde in ieder geval een warmtedeken (zo'n dun folie ding), een alarmfluitje en een kompas. Natuurlijk ook water en eten maar dat had ik al bij me. Vooral die thermodeken vond ik een goed idee. Die dingen wegen niks en kan je standaard achter de waterzak stoppen. Het klinkt idioot misschien, maar je hoeft maar een keer een misstap te maken en je bent blij dat je 10 gram extra in je rugzak hebt gedaan. Een volgende keer ga ik natuurlijk weer in dit gebied verder op onderzoek en dit soort rare lopen worden natuurlijk steeds aantrekkelijker als je sterker wordt. Vorig jaar zou ik hier helemaal niet hebben kunnen lopen denk ik. Zoveel variatie aan ondergrond en hoogteprofielen. Klimmen is tot daar aan toe, maar klimmen op de weg is weer wat anders dan zo klimmen in de heuvels. Overigens vind ik klimmen nog makkelijker dan dalen. Daar zall ik nog verder mee moeten oefenen.

Maar top was het! Fantastisch om dit te kunnen doen. Ik blijf het zeggen. Hier ligt mijn hart, dit wil ik (kunnen) doen. Ik was er graag de ele dag op uitgetrokken, maar ook hier geldt: rustig opbouwen, niet overdrijven. Er staan in de eerste 9 dagen tenslotte alweer 76 km op de teller. Volgende keer weer langer en zo blijft er altijd weer wat te wensen!

klik voor groot



Gegevens:

* totaal 10,5 km
* temp 7 - geen wind, zonnig
* HR niet gemeten



rondje in google earth openen



feb 76 km - 2013 totaal 262 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 160 km
pure flow - 166 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 10:03 PM

Donderdag, 07 Februari 2013

07.02.2013 - assignment 21: 10x800 mtr - totaal 15 km

Ik kan nauwelijks geloven dat de 8x800 alweer gelopen is op 19 januari. De tijd vliegt! In de tussentijd andere assignments gedaan en ook lekker 'vrij' gelopen. Ik keek er best een beetje 'tegenaan' die 800-tjes van vandaag. Maar ik had er ook wel zin in, want het is een training waarbij de tijd voorbij vliegt. Ik weet dus ook inmiddels dat deze training wel wat moeite mag kosten. Vol goede moed ging ik dus op pad. Ik had me stiekum omgekleed en was stilletjes de cottage uitgeslopen zodat waf me niet zou zien. Zij is altijd door het dolle heen als ik met mijn renkleding bij haar kom, maar vandaag mag ze niet mee op deze training. Stakker maar het lukt me om ongezien de cottage te verlaten.

De vorige keer was het een training door gigantisch slecht weer, vandaag leek dat mee te vallen. De wind is redelijk gaan liggen en er scheen een zonnetje. Toen ik op pad ging, scheen de zon op de besneeuwde cheviot hills en dat was geweldig. Ik had natuurlijk geen camera bij me, want bij interval training is er niks te fotograferen. Maar nu baalde ik een beetje dat ik de camera niet bij me had voor dit geweldige plaatje. Schitterend!

Toen ik bij de bocht kwam, startte ik de workout en ging ik van start. Het voelde goed. Rustig aan beginnen, want 10 laps lijken niks, maar het zijn er toch 10 op een redelijke snelheid (voor mij dan). Maar al snel ging het mis, want ik gleed bijna onderuit ineens. IJS! Ik was helemaal verrast want ik zag niks. Ik stopte het rennen en wandelde voorzichtig verder. Voelde nog eens. Ja, dit was niet de gladheid van de Flows maar echt een ijslaagje zo her en der. Nou nee dus, absoluut niet. Ik heb om een of andere reden dan visioenen dat ik onderuit val. Languit, handen vooruitgestrekt, en als ik val een denkbeeldige krak. Nope, dat gaan we dus niet doen. Ik baal een beetje. Wat nu? Ik wandel door en stop de workout. Ik dribbel rustig voort omdat het best fris is zo tegen het vriespunt en overleg in mezelf en met mezelf wat ik ga doen. Ik heb een stukje weg nodig dat in de zon ligt en waar auto's rijden. En als extra eis dan nog een stukje weg waar het niet al teveel op en neer zou lopen. Geen idee, maar al snel kwam ik op de wat grotere weg en besloot het er maar gewoon op te wagen. Ondertussen zong in mijn hoofd de son 'what doesn't kill you makes you stronger' en ik steek in gedachten mijn vuist in de licht en roep 'yeah ik kan het'. Heb ik niet de laatste tijd flink geoefend met 'ik kan het', en 'ik ben fit'? Ik voegde daar ook nog aan toe 'ik ben snel' en 'ik ben licht'. Visualisatie en affirmatie. Veel oefenen, maar het werkt echt! Visualiseerde ik in april 2012 al niet de hele route van de 10 km in Rotterdam inclusief de finish tijd? Ik ben niet zo'n race dier en snelheids dier, maar toch helpen dit soort dingen wel als je 'echt' iets wilt. Aan dat laatste schort het een beetje bij mij als het op snelheid aankomt, maar goed. Voor deze training was ik dan wel vastbesloten om mijn best weer te doen, want ik moet zeggen dat het verrassend goed gaat in het schema. Ik ben alweer 21 weken onderweg.

De eerste lap gaat dus van start en ik hobbel vrolijk richting North Sunderland. Na de eerste bocht gaat de weg ineens omhoog. Ik moet lachen. Heb ik deze weg uitgekozen voor een interval training? Maar ja, ik mag vast ook wel weer even naar beneden. 'Ik ben sterk' klinkt het in mijn hoofd en al snel vliegen de piepjes van 'slow down' me om de oren. Te hard! Lastig te doseren zeker als je de weg niet weet qua hoogteprofiel. De wind waait ook zachtjes in de rug dus ik moet echt even gas terugnemen. Verder geen ijs op de weg, alleen een stuk met modder en dat is ook een beetje glad. Goed opletten dus, letten op de houding, ademhaling en balans. De metronoom tikt rustig voort en ik besluit alle laps met de metronoom te doen. Net buiten mijn comfort zone, net wat ik nu goed aan zou moeten kunnen voor deze training. Hop de eerste lap zit erop. Te snel (4'27"). Domme gans. Het is niet heel erg, maar de 2e moet dus echt langzamer en dat lukt goed. De terugweg is zwaarder want daar loopt de weg meer omhoog en heb ik ook tegenwind. Ik zie dat het iets beter in de buurt komt van de 4'40" wat ik zou moeten lopen maar goed is het nog steeds niet (4'33"). Ik rommel verder en lap 3 en 4 gaan allebei in 4'25". Tsja. Ik ben totaal niet moe, moet echt mijn best doen om een beetje in de buurt te blijven van de voorgeschreven pace. Wat gek is dit nou. Loop ik mezelf nou 'kapot' in de eerste helft van de training dan? Ga ik enorm terugzakken straks? Bij lap 5 denk ik aan de volgende lap. Gek is dat, dan ben ik alweer over de helft. Ik herinner me nog de eerste interval assignment in Schotland, toen ik 4x800 moest lopen en ik blij was dat ik bij de vierde was. Toegegeven: dat was echt tussen de heuvels maar toch. Lap 5 en 6 gaan in 4'20" en 4'21". Nou best netjes, mijn tempogevoel is toch niet slecht als de duo laps zo dicht bij elkaar blijven. Ik denk terug aan de vorige keer op de weg door de sneeuw en de hagel en met de harde wind. Als ik nu weer op de terugweg ga, heb ik net zoveel laps als de vorige keer er al op zitten. Vreemd is dat, dat je kennelijk toch steeds een soort grens verlegt. Lap 7 en 8 gaan allebei in 4'16" en ik moest me echt weer een beetje inhouden. Als ik aan het einde van de weg kom, hoef ik nog maar twee lapjes. Het is soms best eventjes 'zwaar' als de weg ineens omhoog loopt, maar het voelt gewoon goed en makkelijk. Ik moet erom lachen. De laatste twee laps alweer! Ik flik het gewoon weer zonder enige moeite. Nu mag ik gewoon wat harder lopen, maar wel normaal zonder dat ik te snel ga. lap 9 en 10 gaan allebei in 4'11". Net zoals de laatste twee laps van de vorige keer (toen dus lap 7 en lap 8). Ik ben blij! Niet omdat het klaar is, maar gewoon omdat ik het gedaan heb. Met verstand en met doseren van mijn krachten. Ja! ik anker dit fijne gevoel weer, net zoals ik dat de vorige keer deed. Dat kan ik dan later mooi weer oproepen als ik het ooit nodig heb. Overigens blijft het opvallend dat wanneer ik eenmaal die verrekte HF van 158 voorbij ben, dat het dan weer helemaal goed gaat. Soms lukt dat niet en blijft het hangen en nog verkeerd ook zodat ik op halve PKs loop, maar vandaag ging het weer helemaal goed.

Een mooier voorbeeld van de kracht van het mentale spelletje bestaat niet. Doe je 4 laps, dan lijkt de laatste al zwaar, doe je er 8, dan is de laatste zwaar, doe je er 10 dan geldt hetzelfde. Blijkbaar wordt dat allemaal uitstekend geregeld door de hersenen. Ik ben er nog lang niet, moet nog de 12 en de 14x800 maar ik neem aan dat dan hetzelfde weer geldt. Ik ben erg benieuwd. Het lukte me ook nu weer om langzaam het tempo op te voeren en de duo's weer redelijk gelijkmatig te houden ondanks een verschil in heen en terugweg qua wind en hoogteprofiel.

Dat is toch machtig mooi zoiets? Ik weet dat snelle lopers lachen om mijn tempo gedurende het interval. Velen lopen dit tempo gedurende een duurloop. Ik niet. Overigens train ik voor de langere afstanden en niet voor een snelle 5 of 10 km. Maar dit is voor mij helemaal goed zo. Het duurt even, maar blijkbaar leer ik toch een heleboel.

Ik ben tevreden en hobbel rustig met RWR terug naar de cottage. Jammer genoeg ben ik daar dus een eindje vandaan, zodat het toch een rondje van 15 km wordt. Maar het voelt allemaal goed. Op naar week 22 dan maar!

lap 1 - 4'27" - HR 148 (163) - cadans 87
lap 2 - 4'33" - HR 147 (165) - cadans 87
lap 3 - 4'25" - HR 153 (164) - cadans 87
lap 4 - 4'25" - HR 153 (167) - cadans 87
lap 5 - 4'20" - HR 158 (170) - cadans 87
lap 6 - 4'21" - HR 162 (170) - cadans 87
lap 7 - 4'16" - HR 163 (169) - cadans 87
lap 8 - 4'16" - HR 163 (171) - cadans 87
lap 9 - 4'11" - HR 163 (172) - cadans 87
lap 10 - 4'11" - HR 164 (171) - cadans 87

Gegevens:

* totaal 15 km
* temp 2



feb 66 km - 2013 totaal 252 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 148 km
pure flow - 166 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 02:00 PM

Maandag, 04 Februari 2013

04.02.2013 - holy island - 12 km

Zaterdag had ik al ontzettend zin om mijn rondje op Holy Island te gaan doen. Ik probeer dat ieder jaar als ik hier ben. Vorig jaar was het een prima dag, maar had ik weinig tijd vanwege het getijde. Vandaag en morgen zou het prima zijn en zou ik de hele dag de tijd hebben om te dwalen en te genieten. Omdat het totaal geen zin heeft om een echte route uit te zetten, had ik zaterdag 4 waypoints in mijn garmin 910 XT geprogrammeerd. Ik moest even zoeken hoe dat ook alweer ging, maar ik kwam vorig jaar op dat idee, omdat ik toen met de garmin 610 liep, die geen course functionaliteit heeft. Ik had toen ook een aantal herkenningspunten geprogrammeerd (dat kan het horloge wel) waar ik met de 'go to' functie heen zou kunnen lopen. De 910 heeft een fraaiere oplossing, want je ziet een map met daarop de waypoints. Die kan je zelfs voorzien van een eigen icoontje, en dus had ik een auto voor de parking, en een visje voor het strand. Terwijl je loopt, wordt een route ingetekend en kan je dus niet alleen zien wat je hebt gelopen, maar ook waar je bent ten opzichte van de way points. Eventueel kan je ook nu weer met de 'go to' functie naar de waypoints. Dat was gelukkig niet nodig, want ik ken de weg al redelijk en zag redelijk goed waar ik was. Het 'midden' had ik ook geprogrammeerd, omdat ik vanaf dat punt altijd terug zou kunnen komen via verschillende routes. Alles dus goed voorbereid en tot mijn vreugde was het vanmorgen stralend mooi weer met een blauwe lucht. Er stond wel een keiharde wind, maar daar word je sterk van dus dat is niet echt erg. Gauw omkleden dan maar en woef drentelt al zenuwachtig heen en weer, en gaat midden in de deuropening van de kamer liggen. Vrijdag op de 33 km mocht ze immers niet mee en het is alsof ze zeker wil weten dat dat deze keer niet weer gebeurt. Maar al snel zitten we samen in de auto. Vol goede zin op pad dus!

Om 10.45 zou de causeway weer open zijn voor auto's en om 10.50 reed ik erop. Het was duidelijk dat het water aan het wegtrekken was, want er was eigenlijk nog maar 1 rijbaan beschikbaar. Ongelooflijk dat deze weg dus keer op keer gewoon onder water loopt. Er staat verderop een soort reddingshuisje, enkele meters boven de weg. En iedere maand gebeurt het weer dat er iemand gered moet worden. Ongelooflijk stom zulke dingen.

klik voor groot

Toen ik even geparkeerd stond om de foto te maken van de causeway, landden er drie eenden waarvan ik in een oogwenk wist dat het iets bijzonders leek. Geen verrekijker natuurlijk bij me, want die staat op tafel. Jammer, en ik maak een wazig kiekje om te proberen te achterhalen wat het waren. Inmiddels weet ik dat het long tailed ducks waren! Zal je altijd zien dat je weer eens een bijzonderheid ziet zonder camera bij de hand. Maar gaaf was het wel!



Daarna snel doorgereden het eiland op en geparkeerd. Voetjes van woef ingesmeerd en al snel waren we op pad. Wat een gigantische wind. Ik vond het wel grappig maar ik was blij dat ik twee Buffs bij me had, eentje om mijn nek en eentje op mijn hoofd. Ik gokte erop dat het droog bleef, dus geen petje deze keer. Die zou vast maar afwaaien.

Op mijn horloge zie ik inderdaad keurig de waypoints staan dus ik kan op weg!

klik voor groot



Eerst in de richting van het kasteel en dat blijft toch weer indrukwekkend iedere keer. Even wat trappen oefenen en natuurlijk toch wel even een paar kiekjes zo rond het kasteel.

klik voor groot






All we verder lopen, heb ik de wind in de rug. dat klinkt leuk, maar dit eiland is totaal open en 'op zee' en ik moet mijn best doen om niet omver geblazen te worden. Woef heeft er ook last van, ze loopt in een rare bocht omdat haar achterwerk blijkbaar ook wordt weggeblazen. Ik vind het grappig, krijg de neiging om met mijn armen wijd als een vliegtuigje te gaan rennen. Dit is lopen zoals lopen bedoeld is denk ik. Althans zo voelt het voor mij.

We lopen verder, en het gras is niet eens modderig. Het valt me reuze mee. Natuurlijk is het zacht waar de schaapjes ook lopen maar met mijn schoenen loopt het prima zo. In de verte zie ik al het vreemde witte ding, een soort pyramide en dat wordt mijn eerste doel.

klik voor groot



Rechts van me hoor ik de golven aankomen rollen. Brullen is het meer. Geen kip verder te bekennen op het eiland. Misschien waait het te hard, ik weet het niet. Ik loop alleen, ga op in de natuur. Ik rende nooit als kind, maar ik voel me nu een kind. Ik ren, sta soms even stil om van het geweldige uitzicht te genieten en ren verder. Maak een kiekje omdat ik zo graag wil vastleggen hoe geweldig mooi het is. Het geluid, het gevoel en de geur kan ik niet vastleggen natuurlijk. Maar dat roepen de foto's straks in een oogwenk weer op. Het gevoel dat ik daar kan lopen, dat ik daar sta en uitkijk over de zee, over de duinen en kan genieten.

Al mijmerend komen we bij een hekje waar waf heel makkelijk onderdoor kan. Dat is handig opgelost met dat losse ding aan touwtjes. Ze staat zielig in de wind te wachten totdat ik het hekje weer dichtgemaakt heb. Oortjes flapperend in de wind. Maar het zonnetje erbij is heerlijk en maakt het toch een hele mooie dag. Ik ben een geluksvogel!

klik voor groot



Maar dan staan we ineens al voor de witte pyramide. Wat een raar ding zo in de natuur!

klik voor groot





We lopen verder, nemen een pad langs de zee en ik moet goed oppassen want de wind blaast je makkelijk uit balans en dan trap je op de rand van het pad. Ik besluit daarom ook zoveel mogelijk het pad te kiezen dat niet meteen boven de klif loopt, want het lijkt me toch niet fijn om naar beneden te kukelen. Ik blijf dus ook niet te lang bij de pyramide, want dat is een beetje hoog en eng.

klik voor groot



Ik laat het kleine strandje voor wat het is, want het is maar een klein baaitje en ik zou eerst naar beneden moeten. Het pad door de duinen is lastig met heel hoog gras dat in mijn benen prikt. Ik zou woef eigenlijk ook een brilletje op moeten zetten om haar ogen te beschermen. Gras is enorm scherp!

klik voor groot



Omdat ik geen route heb, weet ik niet precies hoe ik moet lopen en omdat er geen echte paden zijn, kan je overal heen. Ik denk dus dat ik goed zit als ik een beetje naar rechts ga, om niet te ver van de zee af te wijken. Daarvoor moet ik wel even een klimmetje maken.

klik voor groot



ik moet lachen want het loopt gewoon recht naar boven en als ik boven kom, dan blijkt het sttrand er pal achter te liggen. Daar wilde ik dus niet heen en ik ga weer terug. Voor iedere stap die ik zet krijg ik een meter extra!

klik voor groot



Ik loop verder en alles is mooi. Overal zie je wel mooie doorkijkjes, fraaie vergezichten of iets anders geweldigs. Hiervoor wilde ik kunnen lopen. Zonder moeite over alle soorten terrein rennen. Zonder moeite even stil kunnen staan om te kijken om vervolgens het lichaam weer in beweging te krijgen. Zonder 'afzien'. Hiervoor moet ik dus ook trainen. Sterker worden, sneller worden. De afstand kan wat mij betreft niet lang genoeg zijn of worden. Die ultra in Bamburgh staat nog steeds met potlood in mijn schema. Eerst maar zien hoe de marathon afstand bevalt. Daarna mag ik verder kijken. Rustig opbouwen maar wat voelt het goed!

klik voor groot



klik voor groot



Verder de duinen in wordt het moeilijker om te lopen. Soms staan de duinen echt onder water, en dan zo diep dat het niet iets is om doorheen te lopen. Dat was de reden dat ik niet van te voren een course had uitgezet maar alleen de way points wilde gebruiken. Onderstaand ook weer een klein obstakel op het pad.

klik voor groot



Ik moet lachen als ik dus opeens ergens sta waar ik geen kant meer op kan, behalve terug natuurlijk wat ik niet wil. Overal water. Maar er is well een heuvel, met maagdelijk onbelopen zand. Heel steil. Handen en voeten werk. Vrij hoog. Ik praat hardop tegen woef wat we zullen doen. Zij vindt het allemaal prachtig en al snel zie ik haar in de richting van de 'berg' lopen. Vooruit maar, kan ik meteen even kijken waar ik ongeveer ben als ik boven ben.

klik voor groot



Het is op de foto nauwelijks te zien, maar het is echt ontzettend steil en het laatste stukje deed ik op handen en voeten ongeveer. Waf stond toen al leuk naar beneden te kijken waar ik eigenlijk bleef. Jammer genoeg was er geen pad aan de andere kant, en moest ik als een krab weer even een stukje opschuiven naar een pad naar beneden. Dat was makkelijk en ik kan van bovenaf ook goed zien hoe en waar ik kon lopen aan de andere kant van de duinen rij.

Eerst even naar beneden! Maar dat was een normaal pad en ook daar kreeg ik voor iedere pas weer een meter extra omdat je naar beneden glijdt. Leuk!

klik voor groot



Daarna een heel stuk lekker gelopen. Minder fraai dan aan de andere kant vlak bij de zee, maar wel weer leuk. Ik zie dat Waf alweer pirri pirri aan haar voetjes en kin heeft hangen en ik besluit even wat weg te halen voordat het straks helemaal erg is. Pirri pirri is een raar plantje.

We hobbelen rustig voort en voor het eerst dender ik door ondiepe plasjes die wat modderig zijn. Wat een heerlijke schoenen, vorig jaar was dat allemaal anders voor mijn gevoel. Maar misschien ben ik ook wel anders, loop ik makkelijker over dit soort terrein.

klik voor groot




Soms is het echt wel hevig die water partijen die op het pad liggen en daar klauter ik dan even omheen. Tot nu toe lukt het allemaal prima maar ik ben verrast dat er zoveel water ligt op sommige plekken.

Eigenwijs als ik ben, ga ik lekker toch de weg op waarvan ik al bijna zeker weet dat het modderig zal zijn. Ik ben benieuwd. Twee jaar geleden was het echt erg, vorig jaar was het prima. Maar dit jaar.... Nou geen centje pijn. Mijn schoenen zakken tot mijn enkels in de modder, maar het doet me weinig. Woef is ontzettend vies maar met de nieuwe doeken is ook dat snel weg weg straks. Het betrekt wel intussen een beetje en ik ben benieuwd of ik droog bij de auto zal aankomen.

klik voor groot



Als ik bij de boerderij aankom, besluit ik nog een keer richting de zee te lopen, en dan via het kasteel weer naar de auto te gaan. Wind in de rug op het eerste stuk en dat loopt lekker. Rechts zie ik het kasteel liggen. Ik zie nu toch well grijze wolken binnen komen en het is ineens waterkoud. Eens kijken of er nog wat power in mijn motor zit en we zetten wat aan. Woef kijkt verrast en hobbelt mee. Het kasteel komt in zicht en we moeten nog even over het schapenpad ernaartoe.

klik voor groot



Alls ik bij het kasteel kom en het laatste stukje terug naar de auto moet, beukt de wind op ons in. Ik doe mijn best, voel alsof ik aan het water trappen ben want ik kom nauwelijks vooruit. Ik vind het wel een grap. Ik ben toch echt aan het hardlopen en het voelt nog zwaar ook, maar waar is de snelheid dan die ik probeer over te brengen via mijn lichaam naar de weg? Ik zie in gedachten van die akelige natuuurkunde pijlen van vroeger. Die sommen waarbij je de krachten moest uitrekenen. Nou mijn eigen pijltje is veel kleiner dan het pijltje van de wind. Dat is wel duidelijk. Maar natuurlijk kom ik bij de auto. Ik koos ervoor om toch bijna het hele stuk te 'rennen', want als ik ga wandelen dan lukt het me helemaal niet meer qua adem. Vraag me niet hoe dat zit, ik weet het niet.

Omdat ik bang ben dat de klep van de auto eraf geblazen wordt, maak ik de hond schoon buiten de auto. Alles waait, alles dwarrelt. Maar het is nog steeds droog. Het lukt me aardig om de pirri pirri en de modder uit haar vacht te krijgen en na een kwartiertje ziet ze er alweer tip top uit. Ik nog niet maar dat komt thuis wel. Als ik in de auto stap en over de causeway rijd, klettert de regen op de ramen. Ik glimlach. Wat een geweldige run hebben we gehad!

Gegevens:

* totaal 12 km
* temp 4 - veel wind
* HR niet gemeten



rondje in google earth openen

feb 50 km - 2013 totaal 237 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 148 km
pure flow - 151 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 09:21 PM

Zondag, 03 Februari 2013

03.02.2013 - seahouses beach - 5 km

Zo kort loop ik eigenlijk nooit en ik moet volgens mij lang terug voor een 5 km rondje. Maar ik had geen tijd omdat ik naar de haven moest in Newcastle om S. op te halen, en wilde wel na de 33 km ronde van vrijdag even lopen dus dan maar snel even een 5-je met woef. Voor het eerst kon ik over de weg lopen naar het strand want het water is nu bijna weg. Alles klaar gelegd gisteren dus in alle vroegte snel even heen en weer, weg en strand. Woef vond het geweldig natuurlijk. Alleen even snel gestopt toen ik sneeuwklokjes zag op de terugweg. Lente!

Morgen naar Holy Island en daarvoor heb ik deze keer geen route gemaakt (dat gaat toch niet lukken daar) maar 4 waypoints, die ik op de kaart heb geplot van de 910 compleet met icoontjes (auto, centrum voor het midden en strand als herkenbare punten). Ik ben dus heel erg benieuwd hoe mijn zwerfrondje op het eiland gaat worden. Ik kan redelijk lang rommelen daar voordat de weg onder water loopt en ik er niet meer af kan met de auto dus dat is fijn. Zin!

Gegevens:

* totaal 5 km
* temp 10 - veel wind
* HR niet gemeten



feb 38 km - 2013 totaal 224 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 135 km
pure flow - 151 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 07:09 PM

Vrijdag, 01 Februari 2013

01.02.2013 - assignment 20: 29 km - totaal 33 km

Vandaag staat een ronde van 29 km op het programma. Dat zal dus wel met wat afwijkingen van de route en warming up en cool down een kleine 30 km worden. Ik heb er zin in, heb alles voorbereid. Ik maakte een mooie route van een kleine 30 km, en alles lag klaar voor de lange run. Hoewel het even onzeker is wat het weer gaat doen, is het stralend weer als ik opsta!

Ik besluit dus snel de hond te laten plassen en anderhalf uur later nog even met haar naar het strand te gaan, zodat ze lekker kan uitrennen en alles kan doen, omdat ze deze keer niet mee mag met de run. Alleen maar dat asfalt hier met die nare steentjes is niks en omdat ik het toch best een eind vind, lijkt het me niet geschikt om eerst 10 km over het strand te crossen met haar, haar terug te brengen en dan nog eens de 20 km over de weg er achteraan te doen. Jammer maar helaas, maar het wandelen in de zon is heerlijk.

Ik moet op het strand ineens ontzettend nodig naar het toilet, en besluit gauw terug te gaan, en daarna meteen te beginnen met de run. Woef is al helemaal tevreden en we rijden naar het huisje. Ik stap uit, pak mijn renbril van de autostoel naast me en haast me naar de deur. Ik open het slot en.... De sleutel breekt af! Ik kijk stomverbaasd naar het stompje sleutel aan mijn sleutelbos en zie een stukje sleutel in de deur zitten. Wel verdo..... Ik scheld en geef een brul. Ik wil weg, moet onwijs nodig naar het toilet en hoe moet ik er nou in? Het huilen staat me nader dan het lachen. Ik laat de hond bij de deur en ren naar de boerderij. Gelukkig is de deur open en is er iemand! Maar ik hoor al snel aan het telefoon gesprek dat gevoerd wordt, dat gisteren de baby geboren is die verwacht werd. Ik kan dus niet zomaar even hulp vragen en dan meteen weer weg rennen, dat wordt me al snel duidelijk en nadat ik het probleem heb uitgelegd, sta ik al snel baby foto's te kijken die oma gemaakt heeft. Ik moet zeggen dat zelfs met mijn ergernis en hoge nood ik met plezier naar de prachtige babyfoto's kijk. Wat is het toch een wonder de geboorte van een baby. Ondertussen zie ik iemand van de boerderij naar mijn huisje spurten met een tangetje. Ik hoop maar dat woef hem niet opvreet, want zij zit lief bij de deur te wachten. Terwijl ik nog aan het praten ben over de baby, komt hij alweer terug met het stompje sleutel dat in de deur zat. Ik ben blij, want met de reserve sleutel zal ik er straks in kunnen! Ik bedank voor de hulp, en ren terug naar het huisje. Ik probeer alle sleutels aan de bos maar helaas.... Ondertussen knap ik zowat maar ik zie al snel dat het de sleutels zijn van het verkeerde huis en ren weer terug. Uiteindelijk ben ik eindelijk binnen. Het moge duidelijk zijn wat ik als eerste ga doen. Pffffff.

Gelukkig is het nog steeds mooi weer en ik kan eindelijk op pad. Ik ben blij dat alles al zo netjes klaar ligt, en in no time ben ik dan eindelijk op weg. Eerst even richting de recycling, links af en dan richting Bamburgh. Kind kan de was doen.

klik voor groot



Ik ben benieuwd hoe de route me gaat laten zien dat ik links en rechtsaf moet, want dat heb ik er allemaal ingezet. Maar als ik eindelijk eens op het horloge kijk, zie ik staan: 0 mtr naar course. er is helemaal geen course. Vertwijfeld zoek ik of er nog een andere course is, maar het ging ook al een beetje gek met sturen gisteren, dus er is blijkbaar iets mis. Er staat wel een alternatief, 31 km maar dat lijkt me een beetje te lang en bovendien heb ik die niet meer goed in mijn hoofd zitten. Ik besluit dus dat ik de weg wel weet en stop de 'course'. Eindelijk echt op weg en al snel hobbel ik over de weg naar Bamburgh.

klik voor groot



Deze keer niet van die leuke foto's zoals tijdens de vorige 29 km, toen mijn vriend de foto's maakte vanaf de fiets. Ik ben alleen aan het lopen, en niet aan het sight joggen deze keer. Tijdens het lopen maak ik snel een kiekje van het kasteel in de verte in het zonnetje.

Alles loopt voorspoedig. De vorige keer liep ik te snel en kreeg ik op mijn donder, dus ik doe rustig aan en heb de metronoom aan voor een constante cadans. Ik neem kleine stapjes en let op mijn houding. Ik moet immers nog een heel eind en in het eerste stuk zitten ook van die vervelende stukjes die een beetje omhoog lopen. Ik weet echter dat er ook een heel stuk weer lekker 'naar beneden' loopt straks.

klik voor groot



Ik loop op bekend terrein en al snel ben ik weer bij die mooie weg waarbij je de Farne Islands in de verte ziet liggen. Even naar beneden en dan even omhoog. Ik weet al dat er geen water in de kuil zal liggen, omdat ik gisteren voordat ik ging zwemmen zelfs die eerste stuk helemaal heb voorgereden met de auto. Prima dus!

De eerste 12 km zit er al op als ik weer vlak bij het huisje ben. Alles voelt goed, ik heb niets nodig en rommel lekker verder. Rechtsaf en daar komt het eerste obstakel: toch een enorme plas. er stata zelfs een mooi bordje 'flood' bij. Ik wurm mezelf langs de prikkende takken van een struik en kom er alsnog langs. Hoppekee, de eerste vertraging op de route maar ik denk niet dat er verder nog veel zal komen.

Verder en verder gaat het en ik weet dat ik bij de derde afslag linksaf moet slaan. Dat doe ik en het voelt allemaal prima. Dan kom ik op een kruising en sla ik rechtsaf. Ik twijfel. Spoorweg overgang? Volgens mij klopt dat niet. Maar ik kwam net lekker van boven dus ik besluit verder te lopen, want ik zal vanzelf weer op de weg komen waar ik een vierkantje kan lopen, weer de goede richting op. Maar al lopend, luister ik naar een audioboek en op een gegeven moment vraag ik me vertwijfeld af of ik wel goed loop. Ineens wordt er aan alle kanten geschoten in het veld naast me. Ik schrik me kapot en loop hard door. Niet meer terug langs deze enge weg met die gekken die in het veld staan te schieten. Ik denk aan de eendjes of andere dieren die ze uit de lucht aan het schieten zijn. Verder en verder gaat het. Ik snap er geen biet van. Dan ineens zie ik de A1. Verkeerd want ik weet dat er helemaal geen weg meer zal komen, dat dit gewoon de afslag is naar de snelweg.

Ik keer om en vraag uiteindelijk aan iemand in een busje de weg. Hij biedt aan om me mee te nemen naar seahouses, want het zou nog wel 6 miles zijn! ik ben gerust gesteld want 6 miles valt prima mee, en zou helemaal niet zo gek zijn. Ja, als ik nou rechtsaf sla naar Ellingham, dan naar Beadnell en dan naar seahouses, dan komt het allemaal goed. Prima, en ik denk dus dat ik de route wel snap en weet waar ik op de kaart omgeveer 'sta'.

Ik hobbel weer terug, sla af richtign Ellingham en geniet verder wel hoewel ik een beetje twijfel aan de route. Dat loopt minder prettig want om een of andere reden denk ik dat die 6 miles niet kan kloppen. Maar goed, ik heb geen keus, ik moet verder hobbelen.

Ellingham komt in zicht en Ellingham verdwijnt weer uit zicht. Althans dat denk ik, want even later loop ik toch een soort centrum in. Nu snap ik het niet meer, want ik kan rechtsaf en rechtdoor. Als er iemand uit zijn oprit komt rijden, besluit ik het weer te vragen. Seahouses? O dat is nog wel 8 miles van hier. Ai. Dat komt hard aan. Ik krijg uitleg over rechtsaf slaan versus rechtdoor. De ene weg met klimmetjes, de andere weg langer maar vlak. Hij is zo aardig om mijn waterzak binnen te gaan vullen met vers water en ik wacht geduldig buiten en vraag me af hoe lang de weg eigenlijk zal worden vandaag. Ik zeg bemoedigend 'ik kan het' en 'geen probleem' en hoop dat mijn lichaan dat ook vindt.

ik maak een kiekje van de pub aan de overkant. Volgens mij niet open.

klik voor groot



Als de man weer buiten komt, hijs ik alles weer op mijn rug en bedank de man hartelijk voor zijn hulp en water en ga weer op pad. Ik voel me een beetje een poolreiziger met onbekende bestemming. Gelukkig voelt alles nog goed en ik denk dat ik nu wel weet welke kant ik op moet.

Al snel zie ik welke klimmetjes de goede man bedoelt. Ah leuk dat kan ik nou net gebruiken. Maar goed, ik kan niet vliegen dus ik sukkel tegen het heuveltje op.



Verder en verder gaat het en ik ben blij dat ik rustig gestart was. Dit varkentje zal ik dan wel even wassen. Ineens is daar de afslag al waar de man het over had en ik zie Seahouses en Beadnell op de borden staan.

klik voor groot



Het regent inmiddels en ik maak snel een kiekje omdat ik mijn renbril af wil zetten. De 6 miles op het bord stemmen me niet helemaal ontevreden. Ik zal een overschrijding hebben maar het had allemaal veel erger gekund. Ik weet waar ik ben en dat scheelt een heel stuk. het is alleen geen gezellige of mooie weg en met de regen en de sterk aantrekkende wind is het geen pretje.

Uiteindelijk loop ik door Swinhoe en kan ik kiezen uit rechtdoor naar Seahouses of linksaf naar North Sunderland. De wind staat verkeerd, want ik zal de laatste 5 km de wind pal tegen hebben. Ook als ik voor Seahouses kies (denk ik) dus ik sla linksaf en sta paf. wat een wind. Moet ik dit nog 5 kilometer volhouden? Tegen die wind in? Ik doe net alsof ik de wind niet voel en ga nog kleinere pasjes nemen en let op mijn houding. Ik zet het audioboek wat harder, want ik zal nu toch zeker niet de ontknoping missen door de harde wind?

Hop hop doorlopen. Je kan moeilijk in de berm gaan zitten. Het gekke is dat ik totaal niet moe ben, en ik heb nergens last van. dat is een meevaller dus die afstand.... Ik besluit de afstand weg te klikken op mijn horloge. Concentreer me op de weg en het audioboek.

Ja! Daar is de afslag al waar ik een paar weken geleden nog mijn 800-tjes liep omdat het het enige stukje droge weg was. Nu weet ik wel ongeveer nog hoe lang het is. Was het niet 800 plus 400 plus nog een keer een kleine 800? Mmm dat valt nog niet eens mee eigenlijk. Maar goed, als je nou even bedenkt dat het grootste deeler al op zit! Wat is dan nog 2 kilometer. Da's niks.

Het audioboek is afgelopen en ik weet niet eens zeker of ik door de harde wind nou echt heb gehoord wie het gedaan heeft. Ik zie de afslag die me rechtstreeks naar het huisje zal leiden. Ik ben blij. Alles voelt goed, de afstand is niet enorm geworden, zij het wel te ver. Na 33,3 km sta ik weer voor de deur met een sleutel die me deze keer netjes naar binnen zal laten. Woef is blij. Als ik binnen ben, scheurt de hemel open en klettert de regen naar beneden. Toch ga ik eerst met woef naar het strand. Zij kan het ook niet helpen. Het horloge ligt vast aan de laptop zodat ik straks kan uitlezen wat ik gedaan heb. Als ik terug kom, staat de route die ik gisteren zo geduldig heb gemaakt met alle afslagen netjes in de course list zie ik. De wodneren der techniek .....

Op naar de volgende ronde

Gegevens:

* totaal 33,3 km
* temp 5 - begin zonnig, later regen en veel wind
* HR 141



rondje in google earth openen

feb 33 km - 2013 totaal 219 km

kinvara 3 - 369 km
minimus - 130 km
pure flow - 151 km
pure cadence - 79 km

gepost door Max op 06:47 PM