|  |
| |
[Archief]   Het weer: Foto's:  Food/Health: Afstanden meten: Loopmuziek: GPS/Garmin: Logs & Info: Evenementen:  wie ben ik? Temperatuur: 
 waar liep ik?  runs |
04 Februari 2013 Bericht: "04.02.2013 - holy island - 12 km"
04.02.2013 - holy island - 12 km   Toen ik even geparkeerd stond om de foto te maken van de causeway, landden er drie eenden waarvan ik in een oogwenk wist dat het iets bijzonders leek. Geen verrekijker natuurlijk bij me, want die staat op tafel. Jammer, en ik maak een wazig kiekje om te proberen te achterhalen wat het waren. Inmiddels weet ik dat het long tailed ducks waren! Zal je altijd zien dat je weer eens een bijzonderheid ziet zonder camera bij de hand. Maar gaaf was het wel!  Daarna snel doorgereden het eiland op en geparkeerd. Voetjes van woef ingesmeerd en al snel waren we op pad. Wat een gigantische wind. Ik vond het wel grappig maar ik was blij dat ik twee Buffs bij me had, eentje om mijn nek en eentje op mijn hoofd. Ik gokte erop dat het droog bleef, dus geen petje deze keer. Die zou vast maar afwaaien. Op mijn horloge zie ik inderdaad keurig de waypoints staan dus ik kan op weg! klik voor groot  Eerst in de richting van het kasteel en dat blijft toch weer indrukwekkend iedere keer. Even wat trappen oefenen en natuurlijk toch wel even een paar kiekjes zo rond het kasteel. klik voor groot      All we verder lopen, heb ik de wind in de rug. dat klinkt leuk, maar dit eiland is totaal open en 'op zee' en ik moet mijn best doen om niet omver geblazen te worden. Woef heeft er ook last van, ze loopt in een rare bocht omdat haar achterwerk blijkbaar ook wordt weggeblazen. Ik vind het grappig, krijg de neiging om met mijn armen wijd als een vliegtuigje te gaan rennen. Dit is lopen zoals lopen bedoeld is denk ik. Althans zo voelt het voor mij. We lopen verder, en het gras is niet eens modderig. Het valt me reuze mee. Natuurlijk is het zacht waar de schaapjes ook lopen maar met mijn schoenen loopt het prima zo. In de verte zie ik al het vreemde witte ding, een soort pyramide en dat wordt mijn eerste doel. klik voor groot   Rechts van me hoor ik de golven aankomen rollen. Brullen is het meer. Geen kip verder te bekennen op het eiland. Misschien waait het te hard, ik weet het niet. Ik loop alleen, ga op in de natuur. Ik rende nooit als kind, maar ik voel me nu een kind. Ik ren, sta soms even stil om van het geweldige uitzicht te genieten en ren verder. Maak een kiekje omdat ik zo graag wil vastleggen hoe geweldig mooi het is. Het geluid, het gevoel en de geur kan ik niet vastleggen natuurlijk. Maar dat roepen de foto's straks in een oogwenk weer op. Het gevoel dat ik daar kan lopen, dat ik daar sta en uitkijk over de zee, over de duinen en kan genieten. Al mijmerend komen we bij een hekje waar waf heel makkelijk onderdoor kan. Dat is handig opgelost met dat losse ding aan touwtjes. Ze staat zielig in de wind te wachten totdat ik het hekje weer dichtgemaakt heb. Oortjes flapperend in de wind. Maar het zonnetje erbij is heerlijk en maakt het toch een hele mooie dag. Ik ben een geluksvogel! klik voor groot   Maar dan staan we ineens al voor de witte pyramide. Wat een raar ding zo in de natuur! klik voor groot   We lopen verder, nemen een pad langs de zee en ik moet goed oppassen want de wind blaast je makkelijk uit balans en dan trap je op de rand van het pad. Ik besluit daarom ook zoveel mogelijk het pad te kiezen dat niet meteen boven de klif loopt, want het lijkt me toch niet fijn om naar beneden te kukelen. Ik blijf dus ook niet te lang bij de pyramide, want dat is een beetje hoog en eng. klik voor groot   Ik laat het kleine strandje voor wat het is, want het is maar een klein baaitje en ik zou eerst naar beneden moeten. Het pad door de duinen is lastig met heel hoog gras dat in mijn benen prikt. Ik zou woef eigenlijk ook een brilletje op moeten zetten om haar ogen te beschermen. Gras is enorm scherp! klik voor groot  Omdat ik geen route heb, weet ik niet precies hoe ik moet lopen en omdat er geen echte paden zijn, kan je overal heen. Ik denk dus dat ik goed zit als ik een beetje naar rechts ga, om niet te ver van de zee af te wijken. Daarvoor moet ik wel even een klimmetje maken. klik voor groot  ik moet lachen want het loopt gewoon recht naar boven en als ik boven kom, dan blijkt het sttrand er pal achter te liggen. Daar wilde ik dus niet heen en ik ga weer terug. Voor iedere stap die ik zet krijg ik een meter extra! klik voor groot  Ik loop verder en alles is mooi. Overal zie je wel mooie doorkijkjes, fraaie vergezichten of iets anders geweldigs. Hiervoor wilde ik kunnen lopen. Zonder moeite over alle soorten terrein rennen. Zonder moeite even stil kunnen staan om te kijken om vervolgens het lichaam weer in beweging te krijgen. Zonder 'afzien'. Hiervoor moet ik dus ook trainen. Sterker worden, sneller worden. De afstand kan wat mij betreft niet lang genoeg zijn of worden. Die ultra in Bamburgh staat nog steeds met potlood in mijn schema. Eerst maar zien hoe de marathon afstand bevalt. Daarna mag ik verder kijken. Rustig opbouwen maar wat voelt het goed! klik voor groot   klik voor groot  Verder de duinen in wordt het moeilijker om te lopen. Soms staan de duinen echt onder water, en dan zo diep dat het niet iets is om doorheen te lopen. Dat was de reden dat ik niet van te voren een course had uitgezet maar alleen de way points wilde gebruiken. Onderstaand ook weer een klein obstakel op het pad. klik voor groot   Ik moet lachen als ik dus opeens ergens sta waar ik geen kant meer op kan, behalve terug natuurlijk wat ik niet wil. Overal water. Maar er is well een heuvel, met maagdelijk onbelopen zand. Heel steil. Handen en voeten werk. Vrij hoog. Ik praat hardop tegen woef wat we zullen doen. Zij vindt het allemaal prachtig en al snel zie ik haar in de richting van de 'berg' lopen. Vooruit maar, kan ik meteen even kijken waar ik ongeveer ben als ik boven ben. klik voor groot   Het is op de foto nauwelijks te zien, maar het is echt ontzettend steil en het laatste stukje deed ik op handen en voeten ongeveer. Waf stond toen al leuk naar beneden te kijken waar ik eigenlijk bleef. Jammer genoeg was er geen pad aan de andere kant, en moest ik als een krab weer even een stukje opschuiven naar een pad naar beneden. Dat was makkelijk en ik kan van bovenaf ook goed zien hoe en waar ik kon lopen aan de andere kant van de duinen rij. Eerst even naar beneden! Maar dat was een normaal pad en ook daar kreeg ik voor iedere pas weer een meter extra omdat je naar beneden glijdt. Leuk! klik voor groot  Daarna een heel stuk lekker gelopen. Minder fraai dan aan de andere kant vlak bij de zee, maar wel weer leuk. Ik zie dat Waf alweer pirri pirri aan haar voetjes en kin heeft hangen en ik besluit even wat weg te halen voordat het straks helemaal erg is. Pirri pirri is een raar plantje. We hobbelen rustig voort en voor het eerst dender ik door ondiepe plasjes die wat modderig zijn. Wat een heerlijke schoenen, vorig jaar was dat allemaal anders voor mijn gevoel. Maar misschien ben ik ook wel anders, loop ik makkelijker over dit soort terrein. klik voor groot     Soms is het echt wel hevig die water partijen die op het pad liggen en daar klauter ik dan even omheen. Tot nu toe lukt het allemaal prima maar ik ben verrast dat er zoveel water ligt op sommige plekken. Eigenwijs als ik ben, ga ik lekker toch de weg op waarvan ik al bijna zeker weet dat het modderig zal zijn. Ik ben benieuwd. Twee jaar geleden was het echt erg, vorig jaar was het prima. Maar dit jaar.... Nou geen centje pijn. Mijn schoenen zakken tot mijn enkels in de modder, maar het doet me weinig. Woef is ontzettend vies maar met de nieuwe doeken is ook dat snel weg weg straks. Het betrekt wel intussen een beetje en ik ben benieuwd of ik droog bij de auto zal aankomen. klik voor groot   Als ik bij de boerderij aankom, besluit ik nog een keer richting de zee te lopen, en dan via het kasteel weer naar de auto te gaan. Wind in de rug op het eerste stuk en dat loopt lekker. Rechts zie ik het kasteel liggen. Ik zie nu toch well grijze wolken binnen komen en het is ineens waterkoud. Eens kijken of er nog wat power in mijn motor zit en we zetten wat aan. Woef kijkt verrast en hobbelt mee. Het kasteel komt in zicht en we moeten nog even over het schapenpad ernaartoe. klik voor groot   Alls ik bij het kasteel kom en het laatste stukje terug naar de auto moet, beukt de wind op ons in. Ik doe mijn best, voel alsof ik aan het water trappen ben want ik kom nauwelijks vooruit. Ik vind het wel een grap. Ik ben toch echt aan het hardlopen en het voelt nog zwaar ook, maar waar is de snelheid dan die ik probeer over te brengen via mijn lichaam naar de weg? Ik zie in gedachten van die akelige natuuurkunde pijlen van vroeger. Die sommen waarbij je de krachten moest uitrekenen. Nou mijn eigen pijltje is veel kleiner dan het pijltje van de wind. Dat is wel duidelijk. Maar natuurlijk kom ik bij de auto. Ik koos ervoor om toch bijna het hele stuk te 'rennen', want als ik ga wandelen dan lukt het me helemaal niet meer qua adem. Vraag me niet hoe dat zit, ik weet het niet. Omdat ik bang ben dat de klep van de auto eraf geblazen wordt, maak ik de hond schoon buiten de auto. Alles waait, alles dwarrelt. Maar het is nog steeds droog. Het lukt me aardig om de pirri pirri en de modder uit haar vacht te krijgen en na een kwartiertje ziet ze er alweer tip top uit. Ik nog niet maar dat komt thuis wel. Als ik in de auto stap en over de causeway rijd, klettert de regen op de ramen. Ik glimlach. Wat een geweldige run hebben we gehad! Gegevens: * totaal 12 km * temp 4 - veel wind * HR niet gemeten  rondje in google earth openen feb 50 km - 2013 totaal 237 km kinvara 3 - 369 km minimus - 148 km pure flow - 151 km pure cadence - 79 km Replies: 1 reactie
Mooi verslag van je bezoek aan Holy Island! Gepost door guus op 05/02/2013 08:42 PM | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |