|  |
| |
[Archief]   Het weer: Foto's:  Food/Health: Afstanden meten: Loopmuziek: GPS/Garmin: Logs & Info: Evenementen:  wie ben ik? Temperatuur: 
 waar liep ik?  runs |
09 Februari 2013 Bericht: "09.02.2013 - ingram (northumberland national park) - 10,5 km"
09.02.2013 - ingram (northumberland national park) - 10,5 km   De Garmin piepte al snel dat de course gevonden was. Ik liep dus goed. Dat was een troost. Maar zodra garmin course found piepte, hield het verder op. Ik zag keurig mijn map en de wyapoints, maar het kompas wilde me niet verder vertellen waar ik heen moest. Ik denk dat ik twee dingen tegelijkertijd in beeld wilde hebben wat niet mogelijk is. Dat moet ik dus nog even verder uitzoeken. Maar ik besloot het dus met de kaart en de waypoints te doen en ging op weg. De eerste afslag was een beetje vervelend pad met rottige stenen maar vooruit maar. Ik was benieuwd. klik voor groot      Het was erg mooi, en er was een redelijk vindbaar pad. Wel modderig, maar ik had niet voor niets mijn trail schoenen aan. That said, eigenlijk had ik bijna de verkeerde schoenen aangetrokken, want de route zou immers ook een deel over dat weggetje langs de rivier lopen op de terugweg, en ik had gerekend op een soort pad door velden. Wist ik veel... Verder en verder ging de route en ik merkte dat ik toch aardig moest scharrelen en heuveltje op ging. Ergens moest ik door een watertje waden maar dat was well leuk. Waf vond het allemaal prachtig natuurlijk en liep voor me uit. Erg handig, want zodra ik haar hoorde 'soppen' wist ik al dat er weer modder aan zou komen. Tot mijn verrassing stond ik ineens tussen de heuvels. Oeps. Dat was toch niet helemaal verwacht (dom natuurlijk) maar wat was het prachtig. Overal waar ik keek, zag ik mooie doorkijkjes en vergezichten. Het was vrij helder weer, dus ik kon echt om me heen kijken. En luisteren! Luisteren naar de stilte die je eigenlijk nergens meer hebt. In Nederland heb je altijd wel geruis van een autoweg in de verte of iets anders maar hier hoorde ik niets. Dat is nou echt zo'n oorverdovende stilte. Zeker doordat er geen wind was, was het echt bijzonder en als je er voor openstaat ook echt fijn. Maar hoewel ik stond te genieten van de omgeving, wist ik toch niet helemaal welke richting ik op moest. Door de hoge grassen, zijn de meeste paden namelijk helemaal niet zichtbaar. Well als je op de satelliet kijkt, dan vraag je je af wat er nou zo moeilijk was. Maar als je daar staat, zie je dus echt geen pad. Op een gegeven moment ontwaarde ik een koppel wandelaars dat mijn richting op kwam, en aangezien ik ook die kant op moest volgens mijn waypoints, besloot ik het toch even te vragen. Maar zij kenden de weg vooral die zij liepen, en wisten verder niets dus hebben we even staan praten en ben ik daarna weer op pad gegaan. klik voor groot          Op een gegeven moment stond ik op een punt waar ik het echt niet meer snapte. Ergens bovenop, dat was duidelijk. Diepe dalen voor me uit, waar ik ook keek. Waypoint 3 duidelijk een andere kant op dan waar een zichtbaar pad heen liep. Ik zag heel in de verte een pad naar een soort boerderij en ik vermoedde dat ik daarheen zou moeten qua richting, maar hoe zou ik op dat pad kunnen komen? In de verte liepen ook watertjes en ik had weinig zin om naar beneden te rennen en dan tot de ontdekking te komen dat ik weer omhoog terug zou moeten. Daarvoor was het toch allemaal net te ruig en te onverwacht. klik voor groot  Prachtig, dat wel. Maar langzaam bekroop me toch een soort gevoel van 'wat nu'. Het vervelende is dat tussen de graspollen nare stenen liggen en vallen lijkt me niet zo geslaagd in dat gebied. Dekking met de telefoon heb je namelijk totaal niet, en ik was toch echt de enige in dat gebied, want de twee eenzame wandelaars waren al lang weer verdwenen richting de oostkant. Ik besloot dus toch maar het enige pad dat wel zichtbaar was te gaan volgen en te kijken welke richting me dat op zou brengen. Dat is immers prachtig te zien op de Garmin! klik voor groot    Ik was blij met het pad en ik zag dat het me met een bocht in ieder geval richting het oosten zou voeren, dus weer richting de auto. Dan maar niet verder naar het westen waar waypoint 3 nog ergens lag te wachten. Het pad liep prima, soms een beetje modderig. klik voor groot   Maar ineens kwamen we op een geweldig pad, en dat maakt deel uit van een trail pad. Mooi gras, heerlijk lopen en ineens kon ik echt even 'rennen'. Het was zooo gaaf daar tussen de heuvels en de besneeuwde topjes. Grappig genoeg liep ik zelfs ook even door de sneeuw ineens. Best diep nog, dus er had aardig wat gelegen denk ik. klik voor groot   Uiteindelijk kwamen we op een hoog punt, waar vandaan ik de plek kon zien waar de auto stond. Ik kon het op mijn horloge ook mooi zien waar ik was. Waypoint 1, de start lag rechts van me. Zowel op het horloge als in beeld. Dat was een opsteker, ik wist in ieder geval waar ik was! Beneden zag ik de weg waar ik ergens op uit had moeten komen. Ik was nog best hoog eigenlijk! Omdat ik eigenlijk nog niet terug wilde en nog wel een stukje over die weg wilde lopen, besloot ik niet het vervolg van het trail pad te nemen, maar een ander pad langs de heuvel. klik voor groot   Maar ineens werd dat een schapenpaadje dat toch wel erg haaks op de heuvel liep. Nergens zag ik op die steile helling een paadje dat me naar de weg zou voeren. Toen woef ook nog eens ging stumperen op het paadje besloot ik terug te keren naar het pad en daar dan maar naar beneden te gaan. klik voor groot  Het was grapppig om het laatste stukje te doen. Prima graspad, wel wat stenen dus wel opletten maar leuk om te rennen. Want rennen deed ik, zo heuvelafwaarts. Zigzaggend om niet te snel te gaan en in een soort 1,2,3 galopje in plaats van een 1,2 draf/galop. Op die manier verdeel je het gewicht fijner over het ene en dan weer over het andere been en loop je minder kans op overbelasting van een kant als je zo snel redelijk steil naar beneden rent. Armen een beetje flapperend als een kind en rennen maar. Ik vond het grappig en leuk en woef denderde lekker mee de berg af. Toen we beneden stonden, besloot ik dat het ook wel even genoeg was, want ook al was het maar een klein stukje geweest, het was toch best inspannend en door het fotos maken en zoeken naar de route waren we toch aardig lang onderweg geweest. Ik wandelde even naar de Breamish om mijn schoenen te wassen en de hond te wassen. Zij vond het geweldig om even in het stromende riviertje te waden en gewassen te worden! klik voor groot  Toevallig stopte er een auto en zag ik al snel een man met loopkleding. Hoewel.. korte broek maar wel loopschoenen en al snel kwamen we natuurlijk aan de praat. Hij liep vaak in het gebied en zou nu alleen even een snel kort rondje doen. Hij vertelde me welke basisuitrustig hij normaal bij zich had in dit gebied en ik luisterde aandachtig. Ik vertelde hem dat ik eigenlijk niet was vooorbereid op dit gebied (echte heuvels) en iets anders verwacht had. Hij adviseerde in ieder geval een warmtedeken (zo'n dun folie ding), een alarmfluitje en een kompas. Natuurlijk ook water en eten maar dat had ik al bij me. Vooral die thermodeken vond ik een goed idee. Die dingen wegen niks en kan je standaard achter de waterzak stoppen. Het klinkt idioot misschien, maar je hoeft maar een keer een misstap te maken en je bent blij dat je 10 gram extra in je rugzak hebt gedaan. Een volgende keer ga ik natuurlijk weer in dit gebied verder op onderzoek en dit soort rare lopen worden natuurlijk steeds aantrekkelijker als je sterker wordt. Vorig jaar zou ik hier helemaal niet hebben kunnen lopen denk ik. Zoveel variatie aan ondergrond en hoogteprofielen. Klimmen is tot daar aan toe, maar klimmen op de weg is weer wat anders dan zo klimmen in de heuvels. Overigens vind ik klimmen nog makkelijker dan dalen. Daar zall ik nog verder mee moeten oefenen. Maar top was het! Fantastisch om dit te kunnen doen. Ik blijf het zeggen. Hier ligt mijn hart, dit wil ik (kunnen) doen. Ik was er graag de ele dag op uitgetrokken, maar ook hier geldt: rustig opbouwen, niet overdrijven. Er staan in de eerste 9 dagen tenslotte alweer 76 km op de teller. Volgende keer weer langer en zo blijft er altijd weer wat te wensen! klik voor groot  Gegevens: * totaal 10,5 km * temp 7 - geen wind, zonnig * HR niet gemeten  rondje in google earth openen  feb 76 km - 2013 totaal 262 km kinvara 3 - 369 km minimus - 160 km pure flow - 166 km pure cadence - 79 km Replies: 1 reactie Wat een mooi verslag weer van een avontuurlijke tocht! Gepost door guus op 10/02/2013 04:49 PM | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |