|  |
| |
[Archief]   Het weer: Foto's:  Food/Health: Afstanden meten: Loopmuziek: GPS/Garmin: Logs & Info: Evenementen:  wie ben ik? Temperatuur: 
 waar liep ik?  runs |
13 Januari 2014 Bericht: "13.01.2014 - parcoursverkenning: craster/alnmouth - 20 km"
13.01.2014 - parcoursverkenning: craster/alnmouth - 20 km     Maar goed aan alles komt een eind en ik heb geen idee hoe lang ik erover deed, maar uiteindelijk liep ik weer op een soort graspad. Ook daar wel modderig, maar geen probleem, daar kan je gewoon doorheen en overheen. Misschien nog wel beter dan wandelend. Ik geniet van het mooie weer en de zee. Ik loop zuidwaarts en achter me ligt Dunstanburgh castle. Dat is prachtig en op de ultra heb je dit beeld dus constant voor je totdat je ervoor staat ineens! Dat is dus echt leuk. Voordeel van noordwaarts lopen is ook de zon in de rug, waardoor je met mooi weer tenminste ook nog wat ziet. Het was nu zo zonning, dat het soms lastig was om te zien waar je moest stappen met het oog op de stenen en de modder. Maar ik moest ook nog terug, dus dan zou ik de 'goede' richting op lopen. Zo rommelen woef en ik verder. Dit deel liep ik al eens eerder toen ik Craster/Howick deed. Ik kwam toen terug over dit pad en ik weet dat er ergens een fijn pad met grindjes nog komt waar je prima overheen kunt lopen. Daar kijk ik dus naar uit! Maar voor het zo ver is, kom ik eerst nog op een ander stukje waar niet overheen te lopen is. Ik scheld hardop en besluit dat als het allemaal zo is, dat ik de ultra niet zal lopen. Dit heeft niks met lopen te maken, niet eens met wandelen. Dit is glibberen en glijden en daar heb ik dus echt geen zin in. Ik denk dat het tempo ineens naar 20 minuten oer kilometer is gezakt. Maar aan alles komt een einde en ineens staan we weer op het kleine 'strandje' met het mooie doorkijkje. Ik was even snel de modder van mijn schoenen, want ik heb niet eens meer profiel doordat er een dikke laag rond mijn schoenen zit. Woef mag nog niet in het water, want anders moet ze met natte voetzooltjes nog het hele stuk en dat lijkt me niet handig. klik voor groot       Vanaf het strandje lopen we over een bruggetje en daarna komen we op een veld met veel schapen. Lekker lopen hier geen problemen gelukkig dus het modder leed is gauw vergeten. Na de schapen komen we dan in Boulmer aan. Even over een verhard stukje door het dorpje en daarna het strand op. Het strand hier is helemaal niet voor me en het loopt prima. Het srand is vlak en dat loopt lekkerder dan bij Low Newton, waar het strand heel schuin afloopt. Dit is prima, en ik geniet van het zonnetje en van een blije waf. Er zijn ook veel vogels op het strand die genieten van het zonnetje. klik voor groot      Ik kijk alleen wel naar het getijde en denk na wat ik zag op de tabel die ik van te voren raadpleegde. Ik kon deze week niet naar Holy Island vanwege het getijde, dus het zou wel eens kunnen dat het hoog water is en dat het nog hoger wordt. Rekening mee houden dus! Grappig genoeg is op 1 maart het om 12 uur al hoog water, wat betekent dat er op het laatste stuk maar een piepklein stukje strand over is en dat Monkshouse gewoon onder water staat. Dat laatste is niet zo erg, maar zo hoog water op het laatste stuk is wel vreemd, want om 12 uur is er echt nog niemand bij dat deel. De snelste deed er vorig jaar meer dan 5 uur over. Maar goed, ik zal eens een vergelijkbare dag gaan proberen, waarbij het hoog water is om 12 uur en dan kijken hoe het strand erbij ligt. Misschien mag je ook de duinen pakken, dat weet ik niet. Maar nu wilde ik eerst verder richting de golfbaan van Alnmouth. Op een gegeven moment kom ik bij een bocht waar het water al erg hoog is en vraag aan iemand of ze weet of het water nog aan het stijgen is. De vrouw kijkt dom en snapt niet wat ik bedoel, maar zij loopt nooit verder dan dit. Ah OK. Ik pak de ordinance survey kaart erbij en kijk naar de lijn van hoog water. Tot de kustlijn en kijkend naar wat ik voor me zie, weet ik dus dat ik niet door moet lopen. Ik keer terug en klim de duinen in. Als ik op de kaart kijk, zie ik dat de ultra ook helemaal niet over het strand lijkt te lopen daar dus ik ga op zoek naar het pad en zo lopen we een stukje verder. Maar uiteindelijk kom ik toch weer uit bij het deel dat wel over het strand lijkt te lopen. Het pad door de duinen is namelijk afgesloten vanwege erosie. Ik zit dus vast en kan op dit moment niet verder. Ik neem dus aan dat de ultra vanaf Alnmouth over het strand loopt, en dat is op dat moment in de ochtend ook geen enkel probleem. Het strand loopt goed, dus dat is prima. Ik ga dat nog wel een keer lopen dan en na 10 kilometer besluit ik dan maar om te keren en neem het pad terug door de duinen dat op de kaart aangegeven staat. klik voor groot   Dat loopt prima en eindelijk kunnen we een beetje opschieten. Door de duinen, over een veld, door Boulmer, over het veld met de schaapjes. En dan loop ik over een pad waar een enorme groep koeien staat. Ze staan daar en blijven staan. Op de heenweg waren ze verspreid en hadden ze geen interesse in ons. Nu wel. En niet vriendelijk volgens mij. Ik kijk goed en zie grote kalfjes erbij staan. Ik weet dus dat ik in geen geval tussen een moeder en een kalfje moet komen en kijk hoe ik het beste om de groep heen kan lopen. Ik maak wat geluid, en roep hoesj hoesj maar deze koeien spreken geen hoesj. Ik besluit de linkerkant te nemen omdat het allemaal heel zacht is en je daar dus inderdaad tot je enkels wegzakt. Maar gelukkig geen drijfzand, alleen blubber. Maar zodra ik naar links afbuig, zet de hele groep zich in beweging en komt op ons af. Niet stappend maar rennend. Ik schrik me kapot en hoor alleen maar snuiven en zie grote ogen en grote neusgaten. Wat is dit nou? Ik ben al zo vaak koeien tegen gekomen en heb nog nooit problemen gehad. Zouden ze mijn kalfje interessant vinden of zijn ze boos? Ik schreeuw dat ze vooral op moeten rotten. Al spreken ze dan geen hoesj.... ik kan heel hard schreeuwen. Zal niet herhalen wat ik allemaal riep. Omdat woef schrikt van de rennende beesten begint ze keihard te blaffen en dat helpt. De koeien kudde komt tot stilstand. En ik ren hard door. Weg bij die koetjes. Ik hoop dat ze er niet staan bij de ultra, want dan heb ik geen blaffende woef bij me. Brrrrrr. klik voor groot   We vervolgen onze weg maar weer in alle rust daarna. Ik kom weer bij het strandje en daar besluit ik het pad rechtdoor te nemen en niet het slingerpad van de heenweg. Dit loopt redelijk goed en als ik aan het einde kom, sla ik rechtsaf om weer op het juiste pad verder te gaan. Ik heb blijkbaar het nare gladde stuk op deze manier kunnen omzeilen. Best fijn! Maar de echte enge weg bij Craster moet nog komen en ik kijk vast op de kaart of ik dat ook kan vermijden. Dat lijkt te kunnen en eerst lopen we nog even door. Het lopen gaat heel makkelijk nu en de kilometers schieten ook al lekker op. Ik schat dat ik op een kleine 20 km uit zal komen. Eitje maar de heenweg was verschrikkelijk. Als ik vlak bij de huizenrij kom, zie ik dat er inderdaad een pad achter de huizen langs loopt in plaats van ervoor tussen de zee en de huizen. Net zo lang dus, zelfde vorm. Ook raar! Ik besluit dat pad te nemen en dat loopt aardig goed. Daarna dus even naar rechts en je zou weer op hetzelfde pad uitkomen maar dan zonder dat enge paadje. Mmmm dat biedt perspectief, want ik wil niet vals spelen maar ik ga echt niet mijn benen breken en ik besluit nu alvast om dat pad te nemen in plaats van dat enge pad. Ik klik de garmin uit en wandel nog even naar het haventje om mijn schoenen te wassen en woef te wassen want die is ineens veranderd in een zwart monster. Ze vindt het wel leuk geloof ik en als ze schoon is, gaan we naar de auto. Daar word ik aangesproken door een man die vraagt of ik lekker gelopen heb. We raken aan de praat en we komen te praten over het enge pad. "too dangerous' noemt hij het pad en hij vertelt dat hij in de parish council zal en al twee jaar probeert iets aan het pad te laten doen omdat het te gevaarlijk is voor wandelaars. Ah, het ligt dus niet aan mij! Dan komen we te praten over de run en hij is verrast. De organisatie neemt dus geen contact op met dorpen waar de run doorheen loopt. Vorig jaar was de start van de halve marathon in Craster en ineens stond dus het dorp vol met auto's. Ik vind dat dus heel vreemd, want je zou verwachten dat met onderling overleg het voor iedereen leuk kan zijn. De restaurantjes en café's kunnen erop inspelen en misschien kan de council iets doen aan veiligheid. Ik ga de organisatie maar een maitje sturen over het pad. Misschien kunnen ze gewoon de weg verleggen zoals ik nu gelopen heb. Misschien is het 10 meter langer of 50 meter langer, maar veel veiliger en bovendien kan je ook een beetje doorlopen. Zo niet, dan zal ik echt de vrijheid nemen om dat andere pad te nemen. Oeps...verdwaald. Aangezien het geen kortere route is, kan ik er echt niet mee zitten eerlijk gezegd. Ik domme buitenlander zijn. Ik neem afscheid van de man, hij wenst me een goede race en na 20 km zit deze gekke run er ook weer op. Veel geleerd! Ik duim voor droog weer, misschien wil het pad dan nog een beetje opknappen. Afwachten maar. klik voor groot   Gegevens: * afstand: 20 km * temp 8  januari 95 km - 2014 totaal 95 km rondje in google earth openen hoka bondi b - 325 km hoka bondi b - 160 km hoka stinson tarmac - 17 km hoka stinson trail - 90 km minimus MT - 303 km pure flow - 201 km Replies: 1 reactie Een echte hindernisbaan lijkt het. Wat een avonturen! Never a dull moment ! Gepost door guus op 14/01/2014 12:32 PM | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |