Runnerslog





Januari 2012
ZMDWDVZ
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031    


[Archief]
Eerder:

September 2013
Augustus 2013
Juli 2013
Juni 2013
Mei 2013
April 2013
Maart 2013
Februari 2013
Januari 2013
December 2012
November 2012
Oktober 2012
September 2012
Augustus 2012
Juli 2012
Juni 2012
Mei 2012
April 2012
Maart 2012
Februari 2012
Januari 2012
December 2011
November 2011
Oktober 2011
September 2011
Augustus 2011
Juli 2011
Juni 2011
Mei 2011
April 2011
Maart 2011
Februari 2011
Januari 2011
December 2010
November 2010
Oktober 2010


Reviews gadgets & gear:





Het weer:



Foto's:



Food/Health: Afstanden meten: Loopmuziek: GPS/Garmin: Logs & Info: Evenementen:

wie ben ik?


Temperatuur:

Click for Rotterdam, Netherlands Forecast


Zoeken



waar liep ik?



runs
[vorig bericht: "26.01.2012 - seahouses/beadnell/seahouses/bamburgh/seahouses - 21,5 km"] [Terug naar de start pagina] [volgend bericht: "29.01.2012 - seahouses/bamburgh castle"]

28 Januari 2012 Bericht: "28.01.2012 - craster/howick"

28.01.2012 - craster/howick

Er zijn van die rondjes die je snel weer wilt vergeten. Niet omdat het niet mooi was, maar gewoon omdat de weg niet beloopbaar was, of iets niet te vinden ofzo. Deze route was er zo eentje. Ik had van te voren bekeken en uitgezet welke route ik zou willen lopen met Ztje. Dat mocht niet over de weg zijn en ook niet over gravelpaden, dus ik koos voor weiland (dacht ik) en een bospaadje. Omdat ik al twee keer vanaf Low newton naar Dunstanburgh Castle ben gelopen en vanaf daar naar Craster, besloot ik eens te kijken of ik verder kon vanaf Craster, zodat ik het nare hobbelpad rond het kasteel zou kunnen vermijden. Op Google Earth zag het er allemaal veel belovend uit en de keuze was dus snel gemaakt. Parkeren in Craster en vanaf daar op weg naar Howick.

Het begin was allemaal prima, een paadje vanaf de parkeerplaats dat al snel overging in weiland dat prima beloopbaar was.

klik voor groot





Garmin gaf keurig aan welke kant ik op moest, en het was ook vrij logisch al moest ik soms even kijken welke kant ik op moest, als er ineens een bordje stond richting Howick. Soms was het erg mooi als je ineens een glimp zag van de zee waar ik op de terugweg langs zou gaan lopen.




Het weer was redelijk goed, en het weiland was prima te doen dus het begin was erg leuk om te lopen, ook al hoorde ik soms schoten die wel erg dichtbij kwamen. Dat soort dingen vind ik altijd een beetje eng en dan ben ik weer blij dat ik in ieder geval met een geel jasje loop. Maar ik denk - achteraf - dat de schoten aan het begin ergens anders vandaan kwamen.



Toen ineens moest ik volgens de garmin rechtsaf, en ook stond er een bordje. Maar het pad liep ook links van een muur door, en dat was aantrekkelijker dan het blubberpad waar het bordje heen wees. Ik probeerde dus eerst door de lopen, maar ineens kreeg ik een seintje dat ik toch echt van de route afweek dus moest ik terug. Toch naar het blubberpad. Dat was geen feest.



Ik vind modder dus echt afschuwelijk en kan daar niets mee. Gladde rotzooi. Al snel zaten mijn schoenen onder een dikke laag blubber en sleepte ik allerlei dunne takjes mee onder mijn zolen die in de modder gekleefd zaten en daarna langs mijn broekspijp streken. Ik baalde als een stekker en vroeg me af of het nog lang zou doorgaan op deze manier.

Ineens kwam ik in een soort bosje met sneeuwklokjes, en dat maakte weer wat goed. Het bleken de tuinen van Howick Hall te zijn en ik moest een heel klein stukje over de weg voordat ik weer kon afslaan. Ik vroeg me tijdens het lopen wel af of ik het juiste pad had gekozen en niet ineens een heel stuk over de weg zou moeten met Ztje en haar pootjes.

klik voor groot



Maar al snel kon ik afslaan echt de tuinen in en dat was redelijk beloopbaar. Het vreemde is alleen dat ik een auto zag stoppen toen ik over de weg liep. Daar stapte een man uit in jagerskleding en net toen ik het hek door was gegaan aan de andere kant dan waar hij heen ging hoorde ik een keiharde knal. Ik baalde als een stekker, want ik had geen idee of ik niet ineens op een terrein was gekomen waar men mocht jagen. Maar toen ik mensen kwam, heb ik het gevraagd en zij vertelden me dat ook zij waren geschrokken van de luide knal amar dat er in die tuinen niet gejaagd mocht worden. Wel iets om rekening mee te houden. Als ik hier door de weilanden loop, dan heeft de hond altijd een geel dekje om, om te voorkomen dat ze wordt aangezien voor wild. Het zal je maar gebeuren dat ineens de hond door de lucht vliegt, geraakt door een kogel. Liever niet dus en ik blijf weg van enge plekken waar gejaagd wordt (hoop ik).

Maar goed, de tuinen waren prima beloopbaar. Niet erg fraai zo in deze tijd van het jaar, maar leuk om eens gezien te hebben.

Daarna moest ik door een hek en kwam ik ineens vlak bij de zee uit. Weliswaar na een enorm modderpad waar ik dus echt niet op kon lopen.

klik voor groot



Daarna ben ik een stukje over een pad gegaan en over een weiland. Dat weiland was prima beloopbaar en wel lekker ondanks het schuinlopen. Maar ineens begreep ik waarom het lekker liep... Het was helemaal geen pad, want het pad lag ernaast en daar zag ik al mensen glibberen op de vieze modder. Ik liep door, want er was tussen mij en het pad een hekje waar ik niet even overheen kon stappen. Ik hoopte er maar het beste van maar uiteindelijk kwam ik er toch achter dat ik ergens overheen moest stappen. Voor mij geen probleem, maar Ztje snapte niet dat ze over een hek moest springen en dus moest ik haar dan toch maar tillen. Maar een hond over een hek tillen valt nog niet mee met vier poten die dan alle kanten op wijzen en er ook nog overheen moeten! Maar uiteindelijk stonden we allebei aan de andere kant van het hek en had ik wat extra pootafdrukken op mijn gele jasje dat toch al niet meer zo geel was vanwege de idioot in de Range Rover eergisteren.

klik voor groot



Het uitzicht maakt veel goed natuurlijk, want ik was hier nog nooit geweest en het was erg mooi, ondanks dat het inmiddels wel somber wer was geworden. Heel in de verte kon ik Dunstanburgh Castle al zien liggen.

klik voor groot






Het voorlaatste stuk liep prima, alleen was dat een grindpad en dat leek me niet zo geschikt voor Ztje. Maar ze gaf geen kik en het ziet er gelukkig allemaal goed uit. Na het grindpad ging de route weer naadloos over in een enorm modderpad richting Craster en langzaam begon ik er wel genoeg van te krijgen. Ik ben nog een klein stukje richting Dunstanburgh castle gelopen, maar omdat dat ook allemaal hobbelt en schuin afloopt, besloot ik terug te keren en dan morgen maar even een wegrondje te doen om weer even een beetje normaal te kunnen lopen. Deze route was dus een heel stuk korter achteraf dan gepland, maar ik vond het genoeg zo. Dit was qua loopwerk geen succes, getuige ook het aantal foto's dat ik nam iedere keer als ik weer even moest stoppen of moest klunen. Mooi en leuk (achteraf) maar niet voor herhaling vatbaar.

klik voor groot



Gegevens:

* totaal 10,5 km
* temp 6 graden



rondje in google earth openen

januari totaal 180 km - 2012 totaal 180 km
trabuco 13 gtx 69 km
trabuco 14 113 km
kayano 15 154 km
ds trainer 347 km
ds racer 25 km
salvation 118 km

Replies: 1 reactie

Mooi en interessant traject. Volgende keer met laarzen:-)

Gepost door guus op 29/01/2012 10:45 AM