|
[Archief] Het weer: Foto's: Food/Health: Afstanden meten: Loopmuziek: GPS/Garmin: Logs & Info: Evenementen: wie ben ik? Temperatuur:
waar liep ik? runs |
21 December 2013 Bericht: "21.12.2013 - inverawe (loch etive) - 28,5 km"
21.12.2013 - inverawe (loch etive) - 28,5 km Loch Etive is dus bijna steeds in beeld net zoals bij de route over Bonawe maar dan nu van veel hoger af en met hele mooie vergezichten. Grappig dat ik vorige week dus aan de andere kant van het meer liep! Dat het zoveel hoger was, heb ik dus gemerkt want aan het einde van de rit stonden er 1200 hoogtemeters op de teller en dat voelde ik ook wel toen ik terug kwam! Het pad liep vervolgens angzaam weer naar beneden met zicht op Ben Starav en Beinn Trilleachan. Ik ging dwars door Allt Criche en zag de river Noe. Klik voor groot Bij het eerste wildrooster moest ik woef optillen. Dat vond ze niet echt geweldig dus bij het twedee rooster wankelde ze er al overheen voordat ik er erg in had. Dat ging dus mis want ineens viel ze met haar achterpoten erdoorheen. Logisch, want dit was een vervelend rooster met hele brede tussenstukken. Alle andere roosters heb ik haar dus weer getild behalve bij de overgangen waar het hekje toevallig open kon of ze er op een andere manier langskon. Ik schoot aanvankelijk niet zo op omdat het zo ontzettend mooi was. Om elke hoek een ander vergezicht, echt zoals je je het land voorstelt met bergen, een meer en vergezichten met een slingerende weg. Ik had toen al wel kunnen bedenken hoe zwaar de terugweg zou worden, omdat de weg dan weer lekker omhoog zou lopen. Het stuk open vlakte was enorm winderig maar ook bijzonder. Ik dieselde vrolijk door en kwam uiteindelijk bij een riviertje dat ik over kon steken. Daarna sloeg het pad rechtsaf langs het water. Een heel ander terrein en ineens zag ik allemaal herten rennen. Prachtig! Omdat Garmin steeds riep dat ik off course was, wat niet zo was, zette ik de navigatie maar uit en keek ik af en toe op de teasi. Niet zozeer vanwege de weg, maar wel om te zien hoe laat ik bij het eindpunt zou zijn. De terugweg zou wel sneller gaan (dacht ik toen nog), omdat ik heel wat foto's had gemaakt op de heenweg). Handig is het wel dat je kunt zien wat de aankomst tijd is, omdat je nu eenmaal rekening met houden met het licht. Om 4 uur zou het aardedonker zijn en ondanks de meegebrachte hoofdlamp zou dat niet ideaal zijn. Uiteindelijk kwam ik toch bij het keerpunt aan dat ik ook had uitgezet en keerde ik om. Ik scharrelde lekker terug en het ging redelijk goed. Totdat in een split second ineens iets groots roods op me af kwam. Ik schrok me te pletter en zwaaide wild met mijn armen om te waarschuwen voor de hond. Een auto reed me bijna ondersteboven op het pad. Ik heb geen idee wie meer schrok, ik of de bestuurder. Hij stopte en we maakten een praatje. Hij reed met zijn terreinwagen op weg naar huis (!) en verwachtte dus helemaal niemand daar. je moet je ook een soort breed karrenpad voorstellen waar dus echt niemand rijdt. Hij verwachtte niemand en ik ook niet echt, en bovendien kon ik door de harde wind ook bijna niets horen. Het was maar goed dat woef toevallig achter me liep, want het was niet goed afgelopen denk ik. We namen afscheid en vervolgden ieder weer onze eigen weg. Ik was vanaf dat moment er wel op bedacht dat er dus toch een verdwaalde auto zou kunnen rijden en dat liep niet prettig vanwege de wind. Woef loopt op de terugweg nu eenmaal graag voor me uit. Maar hoewel ik op 2 punten nog een auto ben tegengekomen, ging dat beide keren anders en zonder enig probleem. Op de terugweg loop ik keurig de RWR ratio van 2/45 en ik zie het gemiddelde steeds verder verbeteren. Bizar dat je zo makkelijk kunt lopen. Helaas zal ik uiteindelijk de fraaie 7.30 min/km op trainingstempo weer zien teruglopen naar 7.52 min/km dor het laatste stumperen de hellingen op maar dat kan ook nauwelijks anders want die kon ik nauwelijks op wandelen! Maar ik ben dus niet ontevreden. Volgend weekend een normale route door de glen waar ik gewoon door zal kunnen lopen. Ben benieuwd. Ik had het wel zwaar op de terugweg. De wind stond op sommige punten keihard tegen en het klimmen eiste ook z'n tol. Soms liep het zo steil omhoog dat ik nauwelijks ertegenop kon wandelen. Woef had nergens last van maar keek me af en toe verwijtend aan of ik niet wist dat het al lang 12 uur was geweest (haar etenstijd). Da blijft lastig, want ik had haar wat gegeven voor vertrek maar misschien rammelde ze wel echt van de honger. Maar open en eten gaat bij honden niet (altijd) goed in verband met het risico op een maagdraaiing. Ik was speciaal teruggegaan bij vertrek om eten te halen voor als we weer bij de auto zouden komen dus ze zou nog even moeten wachten! Een slokje water kon ze wel krijgen uit mijn rugzak. Klik voor groot Verder en verder liepen we. Weer een hert vlak voor mijn neus dus dat was weer genieten natuurlijk! En nog steeds was het droog weer en ondanks dat de wind wel erg krachtig was, liep het prima. Het enige probleem waren de heuveltjes met de losse stenen. Soms had ik het gevoel dat ik een stap vooruit deed en twee achteruit. Er was een piepklein stukje met glad asfalt en dat was wel lekker om even op te lopen. Op dat moment merk je dat die stenen toch lastiger zijn omdat je niet aleen goed op moet letten maar ook je voeten beter op moet tillen om niet onderuit te gaan. Klik voor groot Op de terugweg maakte ik natuurlijk bijna geen foto's meer. Alleen op een heel mooi punt nog snel een kiekje en aan het einde even toen ik achter me keek. Woef ging er maar bij liggen. Die dacht dat we nooit meer thuis zouden komen natuurlijk. Onderstaande foto's zijn deels van de heenweg en deels van de terugweg. Toen de teasi aangaf dat het nog 3 kilometer was, keek ik verrast op. Was ik er nog niet? Ik was niet zozeer moe maar de tijd tikte weg en het voelde wel als 'afzien' door het klimmen en door de wind. Natuurlijk was het steeds even stilstaan op de heenweg voor een foto ook niet echt fijn voor de beentjes. Ik besloot dus even achter mijn rug te graaien naar de hoofdlamp. Die had ik dan maar vast in mijn zak voor straks. Maar ineens zie ik in de diepte iets glinsteren. De auto! Het allerlaatste stukje zal lekker naar beneden lopen. Ik ben er bijna en notabene nog voordat het donker is geworden. Pffff ik ben best blij. Het was prachtig, en ik zou het misschien wel weer doen maar vor nu zit het er lekker even op. Ik kom bij de auto nog een wandelaar tegen die een Labrador uitlaat. Wef gaat meteen opscheppen hoe ver zij we gelopen heeft. Die arme Labrador pocht nog wat dat ze ook een uurtje mocht wandelen. Woef grinikt wat en zegt 'stakker'. Die is alweer klaar voor een volgend avontuur! Gegevens: * afstand: 28 km * temp 6 * pace 7.52 min/km december 146 km - 2013 totaal 1.988 km hoka bondi b - 325 km hoka bondi b - 85 minimus MT - 303 km pure flow - 201 km minimus MR - 88 km asics gel lyte 33-2 - 70 km merrel bare access - 113 Replies: 1 reactie
Buitengewoon mooie route! Gepost door guus op 23/12/2013 03:41 PM |