Runnerslog





Februari 2014
ZMDWDVZ
      1
2345678
9101112131415
16171819202122
232425262728 


[Archief]
Eerder:

Maart 2014
Februari 2014
Januari 2014
December 2013
November 2013
Oktober 2013
September 2013
Augustus 2013
Juli 2013
Juni 2013
Mei 2013
April 2013
Maart 2013
Februari 2013
Januari 2013
December 2012
November 2012
Oktober 2012
September 2012
Augustus 2012
Juli 2012
Juni 2012
Mei 2012
April 2012
Maart 2012
Februari 2012
Januari 2012
December 2011
November 2011
Oktober 2011
September 2011
Augustus 2011
Juli 2011
Juni 2011
Mei 2011
April 2011
Maart 2011
Februari 2011
Januari 2011
December 2010
November 2010
Oktober 2010


Reviews gadgets & gear:





Het weer:



Foto's:



Food/Health: Afstanden meten: Loopmuziek: GPS/Garmin: Logs & Info: Evenementen:

wie ben ik?


Temperatuur:

Click for Rotterdam, Netherlands Forecast


Zoeken



waar liep ik?



runs
[vorig bericht: "16.02.2014 - simonsides (Hills) - 10,5 km"] [Terug naar de start pagina] [volgend bericht: "20.02.2014 - parcoursverkenning: foxton hall - hawkill stepping stones - 17,5 km"]

18 Februari 2014 Bericht: "18.02.2014 - parcoursverkenning: Alnwick - Hawkill stepping stones - 13,5 km"

18.02.2014 - parcoursverkenning: Alnwick - Hawkill stepping stones - 13,5 km

Het was eigenlijk heel fraai weer vandaag en dat was ook voorspeld. Ik koos dus voor een parcoursverkenning van het startstuk van de ultra. Eigenlijk was het de bedoeling om met de taxi vanaf Foxton Hall naar Alnwick te gaan en daar vandaan terug naar de auto, maar iets hield me tegen. Dan toch maar in twee delen, want als ik toch de rivier niet over zou kunnen steken, dan zou ik helemaal niet bij de auto kunnen komen zonder enorm om te moeten lopen. Dus het zekere voor het onzekere dan maar. De oversteek zou ongeveer halverwege liggen en een heen en weertje is op zich niet zo leuk en ook niet zo handig voor visualisatie maar vooruit maar.

Toevallig had ik eergisteren op weg naar de hills al de start gezien dus dat was gauw gevonden. Ik nam evenwel toch het verkeerde pad op de heenweg, namelijk langs de rivier en nie langs het hoger gelegen pad, maar op de terugweg deed ik het goed en dat was prettig, want daar was het een stuk droger en minder modderig. Dat scheelt dus alweer, want ik lag alweer in de modder natuurlijk toen ik ergens voorzichtig overheen wandelde (!). De start is wel aardig zo naast het kasteel en de river Aln.

klik voor groot





Gelukkig weet ik dus nu dat het pad redelijk loopt, want onderlangs was het echt verschrikkelijk. Ik vond er niets aan eerlijk gezegd. Maar goed, aan ales komt een einde en ik kwam uit bij een weg die ik moest oversteken om door een stukje bos te lopen.

klik voor groot



In het bos een heleboel sneeuwklokjes en modder. Maar.... voordeeltje van even gaan kijken: je hebt een paadje onderlangs en bovenlangs en bovenlangs is het ook weer beter dus even onthouden. Verder is het allemaal gewoon een pad, en afhankelijk van het weer is dat nog kloteriger of zoiets als nu, Veel beter wordt het niet meer denk ik.

Na het bos kwam ik weer op een weiland met schapen waar het prima te lopen was. Daarna loop ik onder de A1 door. Grappig dat je onder de snelweg door kunt. Het is hier namelijk ook heel goed mogelijk dat je een snelweg over moet steken, dat kan bij ons niet, maar hier is dat heel gewoon. Ik zou zelf nooit een route maken die een snelweg oversteekt maar ik had al gezien dat dit een onderdoor gang was. Het is gewoon warm geworden en doe mijn hoofdband af. Dat ik daarbij iets over het hoofd zie (letterlijk), zal ik pas op de terugweg merken. Op het weiland kom ik een man tegen met twee honden. Beide mannetjes. Omdat ik vanaf een afstandje moet roepen of het mannen zijn (vanwege mijn loopse woef) kom ik dus zo makkelijk met mensen aan de praat. Zo ook met deze man. We keuvelen over de modder, over de weg en over de ultra. Hij wijst me wat andere mooie paden en we kletsen verder. Ik zie gelukkig dat woef zich niet meer 'stelt' en ook het reutje is niet zo onder de indruk van mijn lekkere hot dog en blijft rustig zitten. Gelukkig, dat begint er dus weer op te lijken, maar het is vandaag ook al de 16e dag. Ik babbel nog wat met de man over de rivier en over de oversteek verderop. Aha, nou dat zal wel diep zijn, zegt hij. Ik wijs op mijn knie en hij beaamt dat het ongeveer tot op de knie zal zijn met sterke stroming. Nou leuk, gelukkig hoef ik er nu niet per se overheen en ik ben blij dat ik voor de heen en weer optie heb gekozen vandaag. Ik neem afscheid van de man en ik loop verder. Ik kom zelfs nog een verdwaald bordje tegen van de organisatie van vorig jaar maar dat hangt op zo'n idiote plek dat je dan wel de route moet kennen om dat te zien. Maar goed die ken ik dus dat is mooi meegenomen. Ik hobbel dus voort.

klik voor groot





Het weiland is prima, daarna gaat de weg linksaf een een of ander wild gebied in waar ik vooral schoten hoor. Hoewel ik het gele jack voor woef in mijn rugzak heb zitten deze keer, blijft ze zo dicht bij me, dat ik het niet om hoef te doen. We hobbelen omhoog en weer omlaag. Bij de zendmast rechtsaf en weer over een tamelijk goede weg die zowel op als neer loopt waardoor het prima te doen is. Ik weet al uit het gesprek met de man dat ik straks ineens op een hele drukke weg uit zal komen, waar woef zeker aan de riem zal moeten dus ik ben gespitst op een weg.

klik voor groot





Op de weg wordt ook net de heg gesnoeid door een tractor dus het is druk en de auto's razen voorbij. Ik loop weliswaar rechts maar dat blijkt verkeerd want door de bocht in de weg ziet niemand me en moet ik toe twee keer toe de berm in springen met woef. Echt gevaarlijk en ik ren me rot om er snel weer af te zijn. Het is maar een heel klein stukje en dan sla ik alweer rechtsaf een doodlopende weg in. Klopt want aan het einde zal de oversteek van de rivier zijn. Ik ben benieuwd. Het pad loopt vrij aardig maar aan het einde is het enorm modderig en mijn schoenen zakken er totaal in en zitten bijna vast. Ook mijn humeur daalt even diep mee als mijn voeten wegzakken.

klik voor groot




OK, eerst maar eens bij die oversteek zien te komen dan en aanvankelijk loop ik eromheen om te kijken of er een andere optie is. Dat lukt niet. Het water is hoog, ik kan nergens anders overheen dus ik zal toch door die modder moeten en dan bij de rand van het water moeten komen. Ik ben verrast maar ga toch kijken of ik er kan komen en hoe ik dat dan doe.

Woef test even hoe diep de Aln op dat punt is.

klik voor groot



De hele hond verdwijnt aanvankelijk en ze schrikt er zelf van. Blubblub. Dat is dus vrij diep ja. Enfin, uiteindelijk kom ik toch aan de waterrand uit en daar zie ik inderdaad in de sterke stroming stepping stones in de diepte. Grote stenen waar je op zou kunnen staan.

klik voor groot



De diepte valt dus we mee als je op die stones staat, ongeveer een derde van de kuit diep op dit moment van de dag. Maar de stroming is sterk en ik kan me nauwelijks staande houden op de steen. Gauw er weer van af. Ik geef het niet op, want ik zal er toch straks overheen moeten. Of via de stenen, of gewoon er dwars doorheen. Maar met die stroming, wat is nu wijsheid? Ik probeer het nog een keer. gezicht naar de stroming toe en een stevige stap plat door het water. Ja, dat lijkt te lukken dus misschien een kwestie van doorstappen. Ik neem drie stenen en ga dan terug. Ik hoef er nu toch niet overheen, want dit was mijn eindpunt voor deze ronde en ik wil woef ook niet over de hele Aln laten zwemmen. Volgende keer kom ik vanaf de andere kant, en kan ik nog eens kijken. Het water is overigens ijskoud. Maar een goede oefening, mijn schoenen en kuiten zijn nat dus maar eens kijken hoe dat dan loopt nu en we keren weer om.

klik voor groot



Terug gaat een stuk makkelijk want ik ken nu de weg dus ik kan eindelijk een beetje doorlopen. Foto's maken deze richting op is ook minder belangrijk. Ik maak nog een film van de fotos achter elkaar van de hele route de juiste richting op.

Ik loop weer onder de A1 door en geniet wel van het mooie weer. Ineens valt mijn oog op een bril die op een hekje ligt. He die heb ik ook en op hetzelfde moment begint me iets te dagen. Die bril lag er net nog niet en.... dat is dus gewoon MIJN bril. Die is van mijn hoofd gevallen toen ik op de heenweg mijn hoofdband afgedaan heb. Wat oenig. Ik ben normaal heel netjes op mijn spullen maar ik heb dit totaal niet gemerkt en zou de bril ook niet gemist hebben, en ik zou er niets van begrepen hebben. Wat een geluk. Ik denk dat de man met de honden die ik op de heenweg sprak de bril heeft zien liggen en daar heeft neergelegd. Alsof we het zo hadden afesproken valt mijn oog er dus nu op. Onbeschadigd en helemaal schoon zet ik de bril weer op. Idioot gewoon wat een toeval.

klik voor groot



Verder eigenlijk geen gekke dingen meer onderweg. Ik neem het paadje bovenlangs doos het bos en zoals gezegd zie ik nu het pad dat ik had moeten nemen aan het begin, ook wat meer bovenlangs en niet vlak langs de Aln langs het kasteel. Een stuk droger en het loopt ook beter. Hoewel dit stuk dus niet echt fijn lopen is, is het vooral in het bos erg modderig en natuurlijk daar bij die stomme oversteek. De rest valt op dit moment redelijk mee, maar dan moet het niet nu dagen gaan regenen!

klik voor groot




Grappig dat ik nu eindelijk eens het harry potter kasteel van dichterbij heb gezien. Zweinstein!

klik voor groot



Na 13,5 km zit deze parcoursverkenning er weer op. Gemengde gevoelens dus. Ik geloof niet dat dit iets voor mij is. Ik vind lopen geweldig het lopen op onverharde grond ook maar dat geklooi met modder en al helemaal met rivieren die je moet oversteken vind ik niks. Je moet wel gewoon kunnen lopen. Maar goed, wie weet blijft het een beetje droog de komende periode en valt het mee met de modder. Maar ik ben er niet gerust op eigenlijk.

Nog een stukje dus vanaf de andere kant tussen Foxton Hall waar ik gebleven was terug naar de stepping stones en dan heb ik het hele parcours gezien. Op zich al leuk want ik heb veel nieuwe stukken gezien die smaken naar meer.

Gegevens:

* afstand: 13,5 km
* temp 10 graden



februari 158 km - 2014 totaal 387 km

hoka bondi b - 325 km
hoka bondi b - 160 km
hoka stinson tarmac - 180 km
hoka stinson trail - 225 km
minimus MT - 303 km
pure flow - 201 km

rondje in google earth openen

Replies: 1 reactie

Een heel avontuur, het lopen zo.
Wel iets anders dan op zo'n ovale track in een stadion rondrennen.

Gepost door guus op 18/02/2014 09:52 PM